Víðir - 06.04.1935, Blaðsíða 1

VI. árg.
50. tbl,
Vcstmanuaeyjum, 6. apríl 1085
Syndapokinn.
þ ,0 innn vnra, flkki aðvins nokk-
U irt áiM hHldm ald.ifjO'nul leynxla,
ð uiidu vei kst jórninni sé það
komið hvoit verkið gengui vel eða
illa. Það er líka Vist að litið
tíengU' fifim, jMfnvel þó að duunáð-
■ mi«iin ‘■éu ah veik', “ef stjörn-
uidimi e' liðléti'imm fða anla-
hnðu', v*m ónjógul-itfui: er t.il
m iinafoi i aðs.
h-it, h fi s nna-t. a. tilluin
ldiim, i okkai litl, þjóðlélrtKÍ,
síðan fy.si a,ð sagu þes- hrtfst, þö
sjaldan eða aldieí hafi það kotllið
eins sárgiætilega fram eins og nú
við störl Alfingis.
þnð er nial hmna kunnugustu
manna, að aldrei hafl hinir ráðandi
menn þingsins, ráðherrarnir, verið
jafn ómögulegir t.il stjórnarstaif-
anna og nú.
Eins og vítað er, hefir þingið
staifað, að nafninu til, siðan 15.
febiúar. Og hvað l'ggur svo aftii
það ?
þannig hefir verkstjórnin farið
úr htndi, að jagast hefir verið
dag eftir dng, um hin ómeikileg-
ustu smámál, sem litið eða ekkert
koma ríkisbúskapnum við. Og
aumt af því, sem afgreitt hefir
verið, eins og t. d. frumvarpið
um Hæstarétt, hefir jafnt í með-
feið málsins Og afgreiðslu veiið
bæði til skammar og skemdar.
Vitanlega getur núveianúi meiri
hluti þingsins samþykt alt — ráðið
öllu, þvi er það undravert hvað
lengi þeir geta verið að t.önlast á
hinum ómeikilegustu smámálum.
pað er eins og þeir séu bara að
teygja tímann, — þeir hlusta á
andstæðingana, en þó að þeir f
hjarta sinu flnni, að mena vit er
oft í tillögum þeiira, þá kemur
þeim ekki i hug að taka það til
greina. Svo ofstækisfull er pólitik
hinna ráðandi flokka. Hjá «in-
stökuin mðnnuin innan þingmeiri-
hlutans, er það ofbeld'skend harð-
ýðgi.setn verk þeirra stjóinast af,
en hjá öðium 0' það einfeldnis-
legur ofmetnaður, sem raBður geið-
um þeirra.
Það er svo sem ekki skemti-
legt, að eign velfeið lands og
þjóðar undir stjóin slíkia manna,
en að þetta sé rétt, hernit um þá,
verður ekki með rökum hrakið,
því verk þeirra tnla.
Eitt dæmi um framferði hinna
ráðandi manna, er framkoma þeirra
í svo köiluðu mjólkurmáli, sem
þegar er að verðn sem næst því
að knlla megi það hn' ikslisnial.
Höfðað er niál á hendur nokkmm
konum fyrir það, að þær vilja
raða sjalfar hvar þær kaupi mjólk,
en það er vist að álit.i hinna vold-
ugu manna ekki ófyiiileitní að
segja við þæiafinað hyoit kaup-
ið þið mjólk þar sem ykkur er
sagt, efta þið vetðið Ri ktrtðai fyi ir
ðhlýðinna. tín ætli sektíri veiði
ekki nokkuð seintekin hj i þeim ?
Eða svo h'-fi héyist.
Þá mæt.t.i b nda a fiiksölumálið.
Un’danfariia daga hefui vaiðskip-
ið Þór fengist við tilraunir til slld-
arrannsókna í kiing um Vest-
mannaeyjir með sildarbotnvörpu.
Hefur haun reynt á svæðinu frá
Dyihólaey alla leið vestur á Sel-
vogsbanka, þó einkum kring unt
Vestmannaeyjar, á djúpu og
grunnu. Eigi var hægt að beita
vöipunni nema á sléttum og góð-
uni botni, vegna þess að hún var
bobbingalaus, eins og hún er riotuð
annavs staðar. Engin síla veiddist
austan eyja, en síldar varð vait
vestan Einidrangs og eins vestur
á Selvogsbanka, en alt var það
millisild.
Samkvæmt vísindrtlegurn rann-
soktmm, sem gerðai hafa verið
hér við land á undatiföinutn áruin,
bæði af íslendingum sjálfum, og
útlendingum, hiygnir síldin í hlýja
sjónum, og eftir erlendri leynslu
að dæma á hörðum botni og á
grunnsævi (innan við sextugt, dýpi).
Aimais eiu gotstöðvai siidaiinnár
hér við laiid ekki nákvæinh'grt
kunnar, enda þótt, vitaft sé með
visso, að þær eru fyrir sunnan
oe vestnn íand ð. og eigi heldur
hveriær sildm ei við botninn á
meðan á h'ygnintruimi st.endur,
þót.t. líkiegt megi t.elja að það sé
helst. á nóttunni.
Þótt þessar byrjunartniiaunir hafi
ekki geflð þann árangur, sem
æskilegt hefði verið, er þó langt
frá því, að sildarbotnvaipan sé að
sem verið hefir í hinu mesta ólagi
hina síðustu mánufti, fyriraðgerð-
ir þingsins, að dómi þeirra manna,
sem hesf, þekkja, það mél. Nú
hafa nokkrir menn hér fisksölu
með höndum og einnig samlagið,
os mnn sala þess einna lökust,
Fyr í vetur, meðan saltfiisksverð
var mikið hæn a, þá neitaði stjórn-
in mönnum nér um að selja.
Hver getur með góðri satnvisku
lofað slika ráðsmensku ?
Syndapoki stjó'naiinnar er þeg-
ar orðinn svo þufigúr, að erfit.t
mun hún eTca með ab bera hann
til lengdar.
fullu reynd lil síldveiða hér við
laiid. f fyista lagi takur það tíma
að finnn, miðin. f öðiu lagi verða
tilraunir að skera úr því, hvenær
á sólarhringnum eigi að heita
veiðiufærinu, og loks þaif að vita
nákværn lega hi yuningai tíma sildar-
innar hér við land.
San.kvæmt þeirri reynslu, sem
fengin el' i Noiðui sjónnm og víð&r
við önnur lönd, má t.elja liklegt,
að síldai botnva'pati reynist vel
hér við land, enda hefur þegar
komið i ljós við þessar tilraunir,
að hún er ásætlega veiðisæl á
þorsk, og hvaða tegund botnfiska,
sem vera skal.
Tilraunnnum veiðm haldið áfram
og einskis lát'ð ófreistað til þess
að ná sem bestum árangri.
Arni Friðriksson.
Síldveiði-
Ulraunin.
Framamituð grein er svar við
nokkrnm spnitiingum, er ritstjóri
þessa. blaðs lagði fyiir hr. Áma
Fiiðiiksson fiskifiæðing og félaga
hans, sem Ivuin hefir átt t.al við
um síldveiðitikauniinar, þá skip-
herrann á „þói“ og Geir Sigurðs-
son skipstjóra. Fjóiðtt manninum,
sem eitthve.ð hafði að segja við
þessar rannsóknir, Magnúsi Guð-
mundssyni á Vestuihúsum, hafði
blaðið ekki tal af.
Þó að enn hafi ekki tekist að
finna síld svo nokkru nemi, í
þetta nýreynda veiðarfæri hér við
land, þá er þess að vænta, að
áður en langt um líftur beri þess-
ar rannsóknir hinn b«sta árangur
Vestmannaeyjum i hag.
Þar sem tilraunin með þessa
sildveiðiaðferð hefir aldrei áður
verið reynd hér, þá er ekki þess
að vænta að hún beri strax á-
rangur sem óskað er og vonað
að síðar megi verða,
Eins og getið er um í framan-
ritaðri grein: „Siidveiðar 'á Þór
við Vestmannaeyjar", hefli hin
nýja botnvarpa, síldaibotnvaipan,
reynst, prýðiiega veiðin á alls-
konar botnfiska, hvi þá ekki eins
á sildiua, þegat aðeins búið er að
finna hi ygningaisvæðið og einnig
það, hvonær hún helst er við
botninn, því vitanléga veiðist hún
ekki í botnvöipu á öðrunt tíma.
En slikt hefir aldrei verið rann-
sakað fyr en nú, að teið er tii-
raun t.fi þess, sern væntnnlega
bei hiim b'-strt árangui að lok-
uiii.
Það vjtrt eliii ekki með vissu
hinir siijölhn-tii fiN if æðmuar,
hvenær sildm héi viö land byijar
að hiygna, o* þvi alls eígi víst
að enn sé hennnr t.íinI t.l þess
komitm, en fully t ei að hún
hiygni í ap'ílmánuði.
En hinir ahugasömu nienn, sem
nú vinna að þessum rannsóknum,
leiða væntanlega sannleikann í Ijós
í því efni. Dugnaður Árna Frið-
rikssonar fiskifiœðings er þegar
landskunnur, og má því vænta
hins besta af st.arfi hans við þess-
ar rannsóknir.
Þingfrestim.
Nú vill ríkisstjórnin okkar fresta
þíngi fram i október n.k.
Haldið er aft hún muni ekki
þo.ta aft samþykkja aft svo stöddu,
hin geysi háu fjárlög. Hún hugs-
ar líklegast,, þó að voldug sé, að
frestur sé á illu bestur, þvi eng-
iun þarí að efa að stjórnin fær
Síldveiðar í „Þór“ við
Yestmannaeyjar.