Víðir - 05.06.1943, Page 1

XIV.
Vestmannaeyjum, 5. júní 1943.
10. tbl.
Flugmái.
VctrarverHðin
1943.
þannig var veðurfarið þessa síð
ustu vertíð hér, að clstu mönnum
bcr saman um að þeir muni varla,
cða ckki, jafn marga harðvítuga
storma niánuðum sainan. það
skeði t. d. alloft, að austan rok
kom skyndilega að morgni dags,
þó að nóttina áður væri það skap
legt veður að flestir bátar færu
á sjó. Að aílíðandi hádcgi kom
svo jafn snögglega álíka hörð vest
anliryna, án þ'ess að veður lægði
svo neinu næmi meðan vindáttin
breyttist. Sjóveður vonu því í erf-
iðasta lagi.
En þrátt fyrir illhryssíngslega
veðrahaminn endaði vetrarvertíð
þcssi svo giftusanilega, að sjóslys
varð hér ekkert, svo manntjón hlyt
ist af. En einn bátur, Geir Goði
VE. 10, um 21 sinálcstir að stærð.
sökk á heimleið í hvassviðri,
vegna óstöðvandi leka, er skyndi-
lcga kom að honuin. M.b. Glaður
kom til hjálpur og bjargaði skips-
höfninni. Skipstjóri á Gcir Goða
var Kristinn Sigurðsson frá Skjald
breið, en skipstjóri á Gíaö var
Olafur Sigurðsson frá Skuld.
Aflabrögðin má telja óvenjugóð
þessa vertíð, sanianborið við sjó-
veðrin. Vitanlega er fiskiríið mis-
jafnt hjá bátunum eins og gerist,
cn að meðaltali ntun vertíðin í
bctra lagi, þrátt fyrir meiri til-
kostnað á öllum sviðum, cn nokk-
ru sinni áður.
Fyrri hluta vcrtíðarinnar var
tregt fiskirí hjá togbátunum, én
seinnipartinn fiskuðu flestir þeirra
vel og nokkrir ágætlega.
Dragnótabátar öfluðu lítið fyr
,'en í ^apríl', en allt fram að vertíð-
arlokuin var góður afli hjá þeim,
þcgar þeir gátu notið sín veðurs
vegna. Sjaifsagt cru hásetahlutir
minni að mcðaltali hjá þcim cn
hinum, sem önnur veiðarfæri not-
uðu: línu, nct og botnvörpu.
jressa síðastliðnu vcrtíð munu
brúttóhlutir háseta stíga hærra hér,
en nokkru sinni áður, en hinn
mikli uppihaldskostnaður rýrir tekj
ur þeirra næstum ótrúlega mik-
ið. Sama má segja um útgerðar
kostnaðinn. En samt sem áður má
tclja vertfðina góða.
Ný gerl bjðrguuar-
báta.
Hugvitsmenn og snillingar ófrið
arþjóðanna eru vcl vakandi yfir
því, að finna upp og fullkonina
tæki, sem skjótlcga tortíma lífi
og limum manna. En þcir liggja
holdur ekki á liði sínu að upp-
götva og siníða ný og fullkomnari
björgunartæki.
Nú er komin í niotkun.hjá Bret-
um ný tcgund björgunarbáta, sem
björgunarflugvélar fljdja liang—
andi neðan í skrokknum og láta
þá dctta niður í fallhlíf, sem næst
þeiin cr bjarga skal.
Bátar þessir eru þaunig gerðir
að þeim gctur ekki hvolft hvernig
sem viðrar. í þeini eru öli hugs-
anleg þægindi, fatnaður, matvæli
og meðöl. þá em í bátunum tveir
mótorar og bensín, sem endist til
að sigla langa lcið. Einnig er þar
scglaútbúnaður, árar og loftskeyta
tæki.
I einum þessara báta bjargaðist
nýlega áhöfn af flugvél, sem hrap-
aði niður í Norðursjóinn. Bátur
inn féll á sjóinn um 20 metra frá
tlotholtum, sem flugmennirnir
héldu sér á. þeir komust í bátinn
og sigldu lieini á leið með ()
mílna hraða.
Ctdráttur úr frásögn Morgun-
blaðsins cftir Reuter.
Mér finnst þessum málum
helst til lítill gaumur gefinn af
os8 íslendingum, sem heild, og
erum vér Vestmannaeyingar þar
engin undantekning.
Mín trú er bú. að strax og
yfirstandi styrjöld linnir, muni
flugið almennt, um heira allan,
verða upptekið til að halda uppi
saragöngunum, bæði á skemmri
og lengri leiðum, í svo stórum
stil að fáa muu óra fyrir. Þetta
mun að likindum gjörast þegar
á fyrsta ári eftir að friður kemst
á. íslenska ríkiö og Alþingi hef-
ir yfirleitt verið mjög skilnings-
laust i þessu máli og það sem
veitt hefir verið og enn er veitt
til eflingu flugmála, er svo ó-
skiljanlega lítiö, að furðu gegn-
ir.
Ve8tmannaeyjar er eá staður
hór við land, þar sem íbúarnir
öðrum fremur verða að hafa vak
andi auga a þcssum málum. Ef að
vór hugsum ekkert um málin
sjálfir, er hætt við að vér
gleymumst fyrstu árin. Eyjarn-
ar liggja hér úti fyrir hinni
hafnlausu strönd Suðurlandsins
og úti i Atlandshafi og er sjór-
inn því á þessu svæði oftast
úfinn og ókyrr og það jafnvel
yfir sjalfa ’vor- og aumarmánuð-
ina, svo samgöngur á ejó, þrátt
fyrir góð skip, verða alltaf, eða
geta orðið slæmar og óþægileg-
ar íyrir Vestmannaeyinga. Um
landleiðina þarf ekki að tala. Eu
þriðja leiðin — loftleiðin —
hún getur orðið allra leiðanna
best, ef vel er séð fyrir þessum
málum.
Pyrsta skrefið, sem stiga þarf
hér þe88u máli til framdráttar,
er að hefjast handa um bygg-
ingu góðs og nothæfs flugvallar.
Þarf fyrst að rannsaka vel, hvar
muni beet og hentugast flug-
vallaratæði og aiðan þarf að
gjöra koatnaðaráætlun.
Næsta sporið yrði svo útveg-
un riflegs rikisstyrks, gegn
hæfilegu framlagi úr bæjarsjóði
og ef til vili að einhverju leyti
söfnun framlaga frá einstakling-
um. Að þessu þarf að vinda
sem bráðastan bug. Það er
nauðsynleg fyrirhyggja.
Líklegt þykir mér að engin
vandkvæði séu á að fá hæfilegt
svæði undir flugvöllinn, þó að
landrými bó hér takmarkað.
Efalaust mun ódýrast að byggja
flugvöllinn á söndunum vest-
ur af hafnarbotrinum (þ. e,
í svokölluðum Botni), ef aöstaö-
an þar er ekki óhæf til lend-
inga Bökum misvinda, sem senni-
lega er ekki. Þetta þarf aö at-
bugast vandlega af mönnum með
góða þekkingu á flugmálum.
Ef hér væri til flugvöllur,
nothæfur fyrir segjum 6 — 10
farþega landflugvél, er mjög
sennilegt að hann myndi verða
notaður nær daglega strax að
núverandi heimstyrjöld lokinni
Þetta myndi veiða þó Vest-
mannaeyingar ættu enga flug-
vél til að byrja með, en vitan-
lega væii æskilegast að fyrir
því yrði einnig séð fyr en sið-
ar og það myndi einnig verða
gjört, ef aðeins flugvöllurinn
væri til.
Það er margt, eem getur kom-
ið til greina í notkun flufsins
að ófriði loknum. Allar íjar-
lægðir styttast raunverulega
stórkostlega Neysla á glænýj-
um fiski fluttum loftleiðis til
stórborga Evrópu, er liklegt að
verði upptekín og þá þurfa
Vestmannaeyingar sannailega
að geta talist með.
Menn kunna nú að Begja, að
þetta séu Ioftkastalar, en það
er þó ekki vist að svo sé. —
Hvað sem því líður, þá er hitt
vist að flugið — loftleiðin —
verður strax að ófriðnum lokn-
um algengasta samgönguleiðin.
Það er því um að gjöra að
geta verið þar í þjóðbraut.
Athafna og áhugamenn þessa
byggðariags ættu að hefjást
handa um að koma þessu máli
Framhald á 2. síöu.