Víðir - 16.10.1943, Blaðsíða 1

á
Síldveðin sumarið 1943.
Sjaldan eða kannske aldrei,
hafa síldveiðimenn átt við jafn
erfiða veðráttu að stríða um
veiðitímann eins og nú í sum-
ar. En á miðunum var svo mik-
ið af síld, að þrátt fyrir ótíð-
ina varð veiðin yfirleitt góð,
óvenju mikil samanborið við
veiðidagafjölda í sæmulegu
veðri. En gott veiðiveður var
vÍBt öllu sjaldgæfara en nú
starfandi veiðimenn áður muna
Á þesBU sumri var m. s. Eld-
borg frá Borgarnesi aflahæst
með 30353 mál. Er það meiri
afli en nokkurt skip hefir áður
fengið á einni sumarvertíð hér
við land. Skipstjóri á Eldborg
er Olafur Magnússon frá Reykja-
vík. Hefir hann stjórnað Eld-
borginni síðan hún kom hér til
lands og hefir reynst giftusam-
ur jafnt til útsiglinga og afla-
fanga.
Margir fleiri hafa að þessu
sinni fengið ágætan afla, en
líklega er síldveiðin nú mis-
jafnari en hún hefir nokkru
sipni áður verið. Á veðráttan
sennilega sök á því.
Á þessu sumri voru að veið-
um norðanlands 121 skip og
bátar og höfðu aflað, laust eft-
ir miðjan september, samtals
um l1/* “ilj- naála í bræðslu og
rúmlega 40 þús. tunnur í salt.
Sennilega er ekki þarna með-
talin síld, sem fryst var til beitu
nyrðra, en það hlýtur að vera
allmikið.
• Veiðitími skipanna er óefað
allmisjafn. Héðan urðu tvö síð-
búinn mjög, þ. e. Álsey og
Muggur. Veiði Vestmannaey-
inganna varð aem hér segir:
Tunnur Mil í
i salt bræðslu
Álsey 14614
Ársæll 5532
Baldur 586 10148
Friðrik Jónsson 87 10478
Garðar 10690
Gótta 383 3655
Gullveig 375 4392
Helgi 10146
Hilmir 60 5375
Jökull 14549
Leo 227 6929 '
Meta 266 6913
Muggur 260 3168
Sjöstjarnan 56 10631
Skaftfellingur 1345 6825
Þorgeir Goði 1262 5513
2 um nót.
Erl. 1. og Erl. II. 521 11428
Gullt. og Ófeigur 141 9771
Kári og Sjöfn 660 13775
Nanna og Týr 542 8320
—0—
Hvernig veiðimagnið hefir
skiptst á miili verksmiðjanna
er mér ekki kunnugt þegar
þetta er ritað, en vafalaust
hafa rikisverksmiðjurnar kom-
ist nokkuð upp yfir það lág-
mark, sem iíldarverðið átti að
miðait við eftir tillögu atvinnu-
málaráðhera. Sá ágreinÍDgur
ætti því nú að geta fallið i
ljúfa löð.
linning&rgjof
Eins og Vestmannaeyingum
er kunnugt audaðist Bergur
MagnÚ88on, sonur Magnúsar
Bergssonar, bakarameistara, í
fyrra sumar. Var hann nýlega
fermdur þegar hann lagðist
banaleguna.
Bergur sál. var sérstaklega
vel gefinn efnispiltur og sárt
saknað af föður sínum og syst-
kinum.
Með láti Bergs Magnússonar
missti skátafélagið „Paxi“ einn
af sínum efnilegustu félögum.
Nú hefir faðir Berga heitins
sent skátafélagÍDu „Faxa“ kr.
1000,oo — eitt Þúsund — krón-
ur, sem verja skal til sjóðs-
stofnunar er beri heitið
Minningarsjóður
Bergs Magnússonar.
„Tilgangur sjóð8ins,“ segir
gefandínn í bréfi til „Paxa,“
„er að hjálpa og atyrkja fátæka
og bæklaða skáta hér í Vest-
mannaeyjum.“
Smekkleg minningarspjöld
hafa verið gerð í þessu skyni
og eru til sölu í verslun Georgs
Gíslasonar. Minsta gjald fyrir
hvert spjald er kr. 5,00. Það
bæjarfélags, sem mjög aðkall-
andi er að reynt sé að greiða
úr hið allra bráðasta, er sumar-
hagar handa kúnum. Að reka
kýr til beitar hér á óræktað
land er fremur til að viðra þær
en seðja. Margir einstaklingar,
sem engin jarðarafnot hafa,
eiga kú eða kýr og túnblett,
sem þeir hafa ræktað til vetr-
arfóðurs handa þeim, eru alveg
í vandræðum með sumarhaga.
Að undanförnu hefir bæjar-
stjórnin haft mál þetta til með-
ferðar í samráði við ræktunar-
nefnd, og á fundi bæjarstjórnar
8, þ. m. var samþykkt tillaga
um að fara þess á leit við Al-
þingi, að það veiti Vestmanna-
eyjakaupstað heimild til að taka
eignarnámi láglendið vestan
Torfmýrarvegar, þar með tal-
inn Herjólfsdalur. Meining
bæjarstjórnar er, að land þetta
verði lagfært, eftir því sem
haganlegast ^þykir, til kúabeit-
ar á sumrum.
Það er í sjálfu sér eðlilegt og
nauðsynlegt að bærinn hafi til
umráða landspildu nokkra, sem
ráðstafa má til almenningsþarfa,
en hvort þetta er heppilegasti
staðurinn má sjálfsagt um deila,
einkum vegna þess að þarna
eru nokkrir túnblettir, er hlutað-
eigendur hafa eignast leigurétt
á og vilja sjálfaagt ógjarnan
missa, þó að fullt matsveið
komi fyrir.
Aftur á móti er Herjólfsdal-
ur einkum ætlað'ur til beitar
nokkrum hestum. En hestum
mætti óefað fækka hér að nokkr-
um mun. Að hér sé þörf fyrir
40 hesta eða fleiri er ekki auð-
velt að trúa, þegar aðeins sjald-
fé, sem þannig safnast renni í
sjóðinn.
Þeir, sern minnast vilja lát-
inna vina, hugsa væntanlega
til Minningarsjóðs Bergs Magn-
ússonar.
Btórtíðindum má telja ef maður
sést á hestbaki. Helmingur áð-
urnefndrar hestatölu myndi
nægja til sláttuvéla og akstun.
Hér er yfirleitt alt flutt á bll-
um, fiskur frá sjó og að sjó og
hey og garðávextir heim.
Að fækka hestum í þá tölu,
sem nauðsynleg er til túna-
sláttar og aksturs, sem bíla er
ekki hægt að nota til, það
myndi létta á hagbeitinni og
vera spor í áttina til að bæta
kúahaga.
Vafalaust mun einhverjum
þykja nærri rétti sínum gengið,
ef umrætt landsvæði verður
tekiö eignarnámi, og ættu þeir
að ganga fyrir öðrum, ef kost-
ur er á ræktunarlandi annar«-
staðar. En eitthvað verður aö
gera til að stemma stigu fyrir
fækkun kúa, sem nú á sér stað,
og er skortur á sumarhaga ekki
hvað síst orsök þessa. Kýr ger»
ekki fult gagn að sumarlagi
nema þær hafi ræktað land til
beitar, eða þá fóðraðar á heyi
og mat alla sumarmánuðina.
En það verður félitlum of kostn-
aðarsamt.
Mjólkina þarf að auka með
einhverjum ráðum, þvi mjólk-
urskortur hefir að undanförnu
gert allmjög vart við sig. Ef
eínstaklingar ekki duga til þesg,
þá verður bærinn að taka til
sinna ráða.
— En, meðal aunars, það er
allstórt landsæði austan við
Helgafell óræktað. Mætti ekki
gera þar gróðursæl tún, sem
einhverjum gæti að gagni orð-
ið?
Vandamál.
Eitt af vandamálum okkar | an sést vagn með hesti fyrir.
Um reiðskjóta getur naumast
verið að ræða þar sem með