Víðir - 30.10.1943, Blaðsíða 2

2
Vil Ð. I R
kemur ut vikulega.
Ritf>t,jóri:
MAGífÚS JÓNSSON
Sími 155 Pósthóif .15
Eyjaprentsniiðjan
Það er aldagömul saga á okk-
ar landi að jagast hefir verið
um matinn: of lítínn skamt
I
misjafnan, misgóðan o. s. frv,
En nú mu það garala heimilis-
jag horfið fyrir löngu.
Enn er þó jagast um matinn.
En nú er það ekki innan heim-
ila, heldur milli heimila og hér-
aða. Einna mest ber þar á
mjólkinni.
í sjáifri höfuðborginni er
mjög kvartað um mjólkurskort,
og ■ Mjólkursamsölunni eignuð
sök á því. Mjólkin er þar ekki
skömmtuð, en seld í allmörgum
búðum við mikla þröng aðsækj-
andi kaupenda. Þeir, sem rösk-
lega stjaka frá sér, eru sagðir
fá nægiiegt, en hornrekurnar
v^rði útundan að mikiu leyti.
Svo er mjólkin talin ekki góð,
kölluð samsull o. s. frv. Kveður
svo ramt að þessu, að nú er
mjólkurmál Reykvikinga orðið
að þungyrtu heimilisnöldri í
sölum Alþingis.
Hér í Vestinannaeyium er
ekki mjólkursamsala og mjólk-
in þvi ioanað við samsullsheit-
ið, þó óefað sé hún misjöfn að
gæðum. Hver mjólkurframleið-
andi ræður sjálfur hverjum
hann selur. Þó að ýmsir kvarti
um óheppilega skipting mjólkur-
innar þegar lítið er um hana,
þá verður engiun um það sak-
aður, En sé það satt, að barna-
heimili hafi á tímabilum orðið
að sætta sig við 1 pela af
mjólk á nef meðan barnlaus
heimili hafi fengið allt að líter
á mann, þá er það mjög ó-
heppileg skipting, því sí«t af
öllum geta börnin verið mjólk-
urlítil eða mjólkurlaus, án þess
að bíða heilsutjón af.
Það ættu því að vera vin-
8amleg tilmæti ráðandi manna
bæjarins, til mjólkurframleið-
enda, að þeir athugi heimiliaá-
stæður viðskiptaviua sinna, þeg
ar þau tímabil koma, sem mjólk
urframleiðslan minkar, svo börn
in verði ekki mjólkurlaus.
Leynimel 13.
Gletttir i þremutr þáttum eftír Þrídrang. Fram;
sýníng i Samkomuhúsínu þríðjudaginn 22.10. s.í.
Leikrit þetta ei gamanleikur;
nánar: Bkopstæling samtíðarinn-
ar, þ. e. „farsi/1 en þeim er
ætlað það blutverk að sýna
veilur í þjóöfélagslífí hvers
tíma, og draga fram hlægileg-
ar hliðar þess.
Efni þessa „Lrsa11 er i stuttu
máli það, að gera grín að hin-
um frægu eða öllu heldur ill-
ræmdu h.úsaleigulögum, sem við
nú eigum við að búa, því lög
þessi eru með þeim ósköpum
gerð, að þau eru sífelt að breyt-
ast, stundum daglega. Hmsveg
ar eru lögin auðvitað ekki ná-
lægt því eins öfgakend og
„farainn11 vill vera láta, t. d.
þekkist það eigi í löggjöf vorri,
að mönum sé eigi gefinn kost-
ur á að verja sig, en þannig
ganga höfundar Leynimel 13
frá húsaleigulögum leiksins,
ýkja þau semsó mjög og gera
hlægileg, svo aem tilgangur
„farsans11 er.
Þá finst mér einnig, að unt
hefði verið að flikka nokkuð
upp á leikinn og fjörga með
því að bæta ínn í hann léttum
og liprum gamanvísum.
Aðalhetja 1. þáttar er K. K.
Madsen, klæðskerameistari, leik-
inn af Sigurði Scheving. Hann
býr þarna á Leynime) 13, með
sinni ektavíf Dóru Madsen, leik
in af Sigriði Þorgilsdóttur. .
Madsen er tilgerðar- og tepru-
legur klæðskeri, gjörsamlega
taugabilaður af völdutn tengda-
móður sinnar Jakobínu Tryggva-
dótur, (.Nikólína Jónsdóttir), og
vill hann hafa hvern hlut á
sínum stað, þar á meðal tengda-
móður sina. Hann er einmitt
nýbúinn að koma henni af stað
þegar ósköpin dynja yfir hann,
eins og þjófur úr heiðskýru
lofti, eins og einhver sagði.
Húsaleigunefndin dembdi inn
á hann Sveini Jóni Jónssyni
skósmið, (Valdemar Ástgeirsson),
og sambýliskonu hans Guðríði,
(Kri8tín Þórðardóttir), og ellefu
börnum þeirra. Auk annara
koma fram tilfinningavæmt
skáld, danskur grósseri, Magga
miðill, Márus heildsali o. fl.
Eftir mikið fyllirí, njósnir
tengdamútter, sprengingu, happ
drættisvinning og ýmsar hrell-
ingar Madsens, fellur allt í Ijúfa
löð og hver fær sinn skamt.
Eg fæ ekki tetur séð en að
Sigurður Seheving skili vel af
sér hlutverki sílu sem Madsen.
Sýnir Sigurður vel hið tauga-
bilaða og prúða snyrtimenni, er
loks hristir af sér heilsuleysi og
nöldursama tengdamóður með
herlegu fylliríi m. m.
Sigríður Þorgilsdóttir hefir
lítið hlutverk sem Dóra, en fer
snotuilega með það, en eins og
allir vita hefir fiúin farið hér
með stærri hlutverk og staðið
sig með hinni mestu prýði. —
Tengdamóðirin er þannig i hönd
um frú Nikólínu, að maður fer
ósjálfrátt að svipast um eftir
móðurlausum sjens. Þykir mér
þá ekki þurfa frekar vitnanna
við um frammistöðu frúarinnar.
Glas læknir, tryggðatröllið,
stoð og stytta Madsens í þreng-
ingum hans, er leikinn af Guð-
mundi Jónssyni. Tekst honum
að sýna hinn rólega en þó nokk-
uð óákveðnaheimilislækni, hins-
vegar hefði hann mátt fara
greinilegar með latínuklausurn-
ar.
SveÍDn Jón Jónsson og fylgi-
konan Guðriður eru í traust-
um höndum Valdemars Ástgeirs-
sonar og frú Kristínar Þórðar-
dóttur. Sveinn Jón er hetja 2.
og 3.ja þáttar. Þetta er sam
viskulaus eða lítill raftur,
hræsnari og bragðarefur, en
um leið „hústyranu enn versti.
Kann Valdemar að láta alla
þessa eiginleika sjást endur-
speglaða 1 meðfæddri gletni
sinni og kátínu. Frú Kristin
sýnir vel hina kúguðu og þol-
inmóðu fylgikonu, er leitar sér
huggunar í trúarglundri hersins,
hallelúja.
Dísa þerna hjá Madsen er í
snotrum höndum Rukelar Sig-
urðardóttur. Sýnir ungfrúin vel
geðþrif á leiksviðiuu, «n þó má
hún tala skýrar. Svo er ætíð
gaman að sjá laglegar stúlkur
á leiksviði, er einnig á við um
Óak, er Steina M. Finnsdóttir
leikur. En hún á lítið meira að
gera en að láta horfa á sig.
Magnhildur miðill er leikin
af frú Jónheiði Scheving. Þetta
er töluvert hlutverk, og frúnni
tekst að sýna látbragð hins »for-
skrúfaða“ miðils.
Hekkenfeldt er i höndum
Stefáns Árnasonar, og er hlut-
verkið þannig af bendi leyst að
maður telur sjálfum sér ósjálf-
rátt trú um, að hér sé Dani á
ferð. —
Márua er leikinn af Á>na
Árnasyni; lítið hlutverk og illt.
Sífelt er yerið að kasta mann-
inum út, en Ósk bætir honum
þetta upp.
Þorgrímur, Ákáldið (síblanka
og þunna er i^höndum Ólafs
Granz. Finst mér spursmál
hvort rétt hafi verið að láta
þetta hlutverk lenda i höndum
goodtemplara, en þó sýnir Granz
manni hið þunna «káld.
Þá koma og við sögu Stefán
Jónsson lögregluþjónn er Jón
Scheving leikur og loks fjögur
börn: Bobbi, Gonni, Síggi og
Tobba: Guðmar, Högni, Garðar
og Steinunn. Um þessi hlutverk
er yfirleitt ekki annað að segja
en það að þau eru nokkurskon-
ar ísláttur í leiknum, svona rétt
til uppfyllingar, og s^o auðvit-
að til að auka á vandræði Mad-
sens og reiði Hekkenfeldts.
Leikstjórn hafði á hendi Sig-
urður Scheving, er einnig lék
K. K. Madsen, og verður ekki
betur séð en að honum hafi
farist leikstjórnin vel úr hendi.
Þá b,er og að geta þess, að
Haraldur Á. Sigurðsson var hér
um tíma í haust og leiðbeindi
við æfingar, og eiga því þeir
báðir, hann og Scheving, heið-
urinn af þvi hversu vel tókst.
Að lokum vil ég bæta því
við, að Leikfélag Vestmanna
eyja á þakkir skilið fyrir starf
sitt, bæði með sýningu þesaa
leiks og annara er það hefir
fært hér á svið, og ættu menu
að meta starf þess að verðleik-
um og hafa í huga, hve geysi-
mikil vinna og erfiði liggur að
baki sýningarkvöldunum. í ráði
mun vera að Leikfélagið sýni í
vetur „Á útleið,u og ættu menn
ekki að láta undir höfuð leggj-
ast, ao sjá það í höndum Leik-
félag8ins.
F. G. J.
Sjúkraflutníngur.
Amerísk flugvél kom hingað
i vikunni sem leið og tók hér
fárveikan sjúkling, frú Laufey
Sigurðardóttur, og flutti til
Reykjavíkur.
Frúin var alla eigi ferðafær
á annan hátt. Og mikið dáist
Bonur bennar, Sveinn Ársælsson
að farartækinu og ferðinni, sem
tók 35 mínútur frá því flugvél-
in tók sig upp hér og þar til
hún var lent á flugvellinum við
Reykjavík.
Sveinn útvegaði fiugvélina og
er yfirvöldum setuliðsinB mjög
þakklátur fyrir þannan góða
greiða.
ÍJTBREIÐIÐ VlÐn
AUGLÝSIÐ 1 V í, ÐI i
*

i