Víðir - 11.12.1943, Síða 1

Víðir - 11.12.1943, Síða 1
XIV. Vestmaniiaeyjum, 11. desember 1943. 22. tbl. Mál, sem miklu varðar. o'g þaðan aftur að skipshlið, þarf það, sem Guðl. Gíslason sagði í síðasta tbl. Víðis um meðferðina á fiskinum, aðal útílutningsvöru okk ar, voru iprð í tíma töfuð. Engum, sem skilur hvaða gildi vöruvönduu hefir á friðartímum, getur blandast hugur um, að hér þarf úr að bæta, ef fiskurinn á að verða samkeppnisfær vara, þcg ar neyðin hættir að kreppa að kaupendunum. þá verður það vöru vöndunin, sein miklu ræður um verðið. þetta mál þarf Útvegsbændafé- lagið, í santráði við félög skip- stjóra og sjómanna, að taka til meðferðar og það sem fyrst. Öll- unt þeim kemur það við og geta ntiklu um það ráðið. Stjórnendur fiskibátanna hafi eítirlitið frá því fiskurinn er kominn að borði báts- ins og jtangað til hann er afhentur aðgerðarmönnum, en þá taki aðrir við umsjóninni. þegar línufiskur er tekinn inn í bátinn er notaður til þess lítill krókur, svonefndur goggur, En þar veldur ntiklu liver á heldur. Suinir menn eru gætnir og tekst snildarlega að hitta hausinn. En aðrir eru kærulausir eða klaufskir og stfnga króknuin á lýáf í bolinn. Sé þorskur sá, sem slíka stungu fær, saltaður, verður hann nr. 2 hversu vef, sein með liann er far, ið eltir fyrstu sutnguna. Blóðrák- in verður aldrei afniáð. það er því sjálfsagt að velja at- liugula og laghenta mcnn til að nota krókiun. [>að er lítill vandi að ná óskemmdum fisiki inn» í bát inn, þegar sjór er kyrr, þó að ó- lægnum monnuin geti mistekist það. Bir í úfnurn sjó þarf talsvert niikla leikni til þess. þó er það svo aö næstum ótrúlega sjaldan skjátlast sunium að hitta réttan stað, |). e hausinn. —o— þar sern sjómenn eiga þriðjung aflans er líklegt að flcstir þeirra vilji verja skcindum sína eigin vöru. þaö viröist því hættulítið að þeir noti >sting til að kasta fiski UPF úr bát og upp f bíl, nteðan hausinn ér á fiskinum. Sá cr mciri en méðal klaufi, sem ekki hitlir þorskhaus án þess að hugsa sig lengi um. En sé einhver svo van- gefinn, má hann ekki nota sting. Eftir að fiskur er afhausaður, má ekki stinga í hann. það cr bæði skaði og skömm, að meðhöndla hann þannig. Ef að stríðið ein- hverntíma hættir, iná ekki sjást stunga í ísuðum fiski á enskum markaði. Verðfallið segir fljótt til sín, það geta menn reitt sig á. Að byggja hús á Básaskers- bryggjunni, og gera þar að öllum fiskinuin' í icjinu lagi, eins og G. G. hugsar sér, finst mér vera hæþið ráð til að bæta meðferð-na á fisk- inum. það yrði að vera mikill geimur liúsið það, sem hefði gólf- flöt til að taka á móti 4—5 hundr uð smálestuin af jrorski á einni kvöldstundj, í góðu fiskiríi, án [>ess að haugurinn yrði svo hár og þungur að skeinnidir 'hlytust af. Til þess að flytja fiskinn í hús þann 3. þ. m. varð mikilvirk- asti framkvæmdamaðurinn hér á landi, Thor Jensen, áttræður. þó að Thor Jensen sé fæddur í Danmörku af dönsku foreldri þá hefir hann lifað unglings og mann- dómsárin sín hér á landi og rcynst betri fslendiiigur en margur, sem barnfæddur er hér, og mun reyn- ast svo til æviloka. Tlior Jensen liefir ekki alltaf bað nð í rósum fjárhagslega. Félaus kom hann tii islands 15 ára gam- all — réðist hingað sem verslun- armaður og hefir verið búsettur hér síðan, eða í 65 ár. Ungur að aldri byrjaði hann framkvæmdir fyrir eigin reikning: verslun og útgerð, og jafn sneitiuia reyndi hanii landbúskapimi. Bóndimi var svo ofarlega í honum, enda var haim bóndasonur. þrátt fyrir marga erfiðleika, sem steðjuðu að honum fyrstu framkvæmdaári.i, tókst honum að yfirstíga þá alla, og mun um eitt skeið hafa verið fjárríkasti bóndi landsins. að láta fiskinh í bíla eða han.l- vagna, hvar scm húsið stendur. livort végurinn að húsinu og frá því aftur að skipshlið er 20 metrar eða 200 metrar hefir engin áhrif á fiskinn. En það eru handtökin við að láta fiskinn í flutningatækið og skipið, sem miklu máli skipta. Og vitanlega aðgerðin líka. Nú fer vertíðin að nálgast, aðal- uppskerutíini sjómanr.a og útvegs- manna hér — fog| í raun og veru allra Vestmannacyinga. Ættu nú allir, sjómeun og útvegsmenn, að strengja þess heit, að vanda vöru sína betur en áður, livort sem afl- inn verður mikill eða lítill. það er ekki óhugsandi að Bret- inn athugi hvort hann er látinn gjalda þess að hann hefir vörunnar þört. hvort varan er minna vönd uð af því framboðin erti íá. Isfisk- viðskiptum við Brelland þurfum við að geta lialdið sem lengst og í góðu' lagi, svo báðír megt vel við una. Thor Jensen varj brautryðjandi togaraútgerðar liér á landi og kom síðar fótunum undir hið volduga útgerðarfyrirtæki, h.f. Kveldúlf, er synir hans mi eiga og stjórna. þegar Thor Jensen sneri sér mcð fuliuin krafti aö landbúnaðin um keypti hanu litla jörð í Mos- fellssveit, Korpúlfsstaði, ásamt nær liggjandi kotuni. þar gerði haun víðáttunvikiI tún úr móum og mýr- um og reysti kúabú þar, sein varð hið langstærsta kúabú hér á landi. þegar hann seldi Reykjavíkurbæ bújörð síiia og áhöfn var hann á okkar mælikvarða orðinn ríkur maður. það verður ekki sagt aö hann hafi grafið puud sitt í jörðu, því fyr og siðar hefir liann gefið stórfé til mennigarþarfa. Nú ný- lega gaf hann t. d. 50 þús kr. til Verslun,armannafé'ags Reykjavíkur Hieimili 4 h. J. þarf ekki að neína það er fyrir löngu landskunnugt meðal hinna prýðilegustu, sém um getur í Isögiinni. Frú Margrét kona hans, snæfellska bóndadóttirin, hef ir reynst sómi sinnar stéttar. Og afkomendur þeirra hjóna eru í frcmstu röð á menningarsviðinu. — HelstU blöð landsins hafa minnst Th. Jensen svo myndirlega á þessum merku tíinamótumj í tævi hans, að mér finst það vera að bera í bakkafullan lækinn að draga fram nema þessa öríáu punkta úr lífi hans. En vegna persónulegra rjg góðra kynna af hcnum og iieini i'.i hans, þcgar ég ungíingur var við sjóróðra á vegum ha:is á Akia- nesi, gat ég ekki látið hjá líða að minnast með fáum orðum þessa ágæta nianns. M. J. Góð máislok. Siðan Islandbanki var lagður að velli, og Útvegebankinn stofnaður á leiði hans, að nokkru leyti með sparifó fá- tækra sparifjáreigenda, hefir Jóhann I* Jósefsson mörguni sinnum reynt að fá Alþingí til að létta hlut hinna mörgu og félillu sparifjáreigenda. En ril- laga J. Þ. J. um að bahkiim eða rikis8jóður keypti þau hlutabréf bankans, sem ' spari- fjáreigendm þannig eignuðust, og hafa veriö þeim gjörsamlega verðlaus, hefir þing eftir þing veiið lögð til iiliðar óa'greidd. — En „iðnin vinnuralla inent.u Nú nýlega hefir Alþingi fallist á, að nkissjóður kaupi á næsta ári áðurnefud hlutabréf og greiði al' þeiiri 4°/n áisvexti. Bréfin dragist út á 10 árum. Þetta er fullkomiu lausn niálsins. þvi i íki'sakuldabréf þessi hljóta að vera selj .nleg fyiir nafnverð, að nriunsta kohi, þar sem yeðdeildárlnéfin standa nú ofan við nafuverð. Hér i Vestmaunaeyjum fengu allrnargir félitlir aðoins vérð- laus hlutabréf fyrir helming sparifjár síns, þegar Útvegs- bankinn var stofnaður. Það mun því gleöj.i alla þá, hve giftusanrlég iausn fékkst. á þessu mali. Og raunu óefað vera þinginanninum þakklátir fyrir þrautseigjuna. Thor Jensen áttræður.

x

Víðir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Víðir
https://timarit.is/publication/600

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.