Víðir - 23.12.1943, Síða 1

Víðir - 23.12.1943, Síða 1
XIV. Vestmannaeyjum, 23. desember 1913. 23. tbl. Jólahugleiding a l ó r a 6 s Vesfmannaeyittgs. “Og þeir opnuðu fjárliirslur sínur og færðu því gjafir: gull, reykelsi og myrru." Fá orð munu eins tíð á vörum kristinna manna um þessar mund- ir cins og orðið “jól.“ Orðið er gamait, norrænt, e, til orðið löngu áður en kristni berst til lands vors, og eftir því, sem málfróðir rnenn segja, á orðið að þýða gaman cða skemtun. Af þeim fjóruin forunorrænu heiðnu hátíðum, voru jólin gleði- hátíð þeirra. Hún var haldin ná lægt þcim tíma árs, þegar hinir myrkustu dagar ársins eru að hverfa og hinir bjartari dagar fram undan. Hátíðin var því hjá þeim tíinamótahátíö niyrkurs og ljóss. það er ef til villj í sambandi við petta, a{) kristnir menn breyttu ckki nafninu á fæðingarhátíi frels- arans, þvj að jafnframt því, sem þessi hátíð er fyrir oss gleðihátíð, í alveg sérstökum skilningi, þá cr liún jafnframt í fyllsta og rétt- asta skilning ljóssins hátíð, alls mannkyns, þar sem svartnætti heið ins myrkurs og villu er kvatt, en íaguað opinberun þeirri, sem birt- ist með ljósi kristindómsins, sem ljómaði frá jötunni í Betlehcm á liinni fyrstu, helgu jólanótt, til þess þaðan að -berast út um allan heim og færa öllu mannkyni yl nýs kærleika, pamfara mildi og misk— unn. — “Og þcir opnuðu fjárhirsl sínar og færðu honum gjafir.“ Jafnframt því sem jólahátíðin er öllum kristnum mönnum hátíð gleð innar, þá er húiv jafnframt hátíð gjafanna, A jólunum verða allir gjafmildir, og meira én það: allir vilja vanda sem best til jóla þeirra, sem þeir gefa á jólunum. það er cins ogoss finnistengin gjöf of góð þeim, sem vér færum gjáf- ir vorar. Oss er það fyrir niestu, ef sá sem nýtur gjafanna gleðst, gleðst hjartanlega og iunilega, það er besta þaklflætið, því að þá sér cigi gjöf til gjalda. En skyldi nú þessi almenna gjaf- mildi ekki eiga eð einhverju for- dænii £itt í því, þegar vitringarn- ir færðu liinuni fátœkasta og snauð asta, þar sem hann lá í jötunni, hinar veglegustu gjafir, meðal ann ars hinn dýrasta málm þeirra tíma: gullið, eftir að hafa sýnt barninu hina dýpstu lotningu. Og hann þáði gjafjrnar, og hann endurgalt gjafirnar, því að hann mcttaði heitn allan með sinni blessun, mcð þeim kærleika, mildi og iniskunn- semi, sem hcimuriiin þekkti ekld áður. Og þótt nú á tímum sé um það spurt, hvar sé máttur og líf þessarar kenningar, þar sem ver- öld öll, jafnt meðal kristinna og heiðinna manna, sé blóði ötuð, þar sem bræður berist á banaspjótum, býli inanna ýmist brennd eða rænd og börn og konur kvalin og lim- lest. Svarið er nærtækt og það hlýt ur að vera það, sem hver kristinn maður veit að er: allt þetta er gagnstætt ánda og kenningu krist indómsins, það er hin háskalegasta misþyrining á hinni helgustu, cn um leið einföldustu kenmugu, sem nokkurn tíma liefir veiið flutt heiminum. fiversu svo skært, sem ljósið er, þá er hægt að byrgja það, svo að frá því leggi enga birtu, en Ijósið logar samt og cr tilbúið að lýsa, hvenær, sein hul- unni ei- af því svipt. þannig er því farið tneð Ijós kristindómsius, sem kveikt var á jólunum; jiað er mn stund lmlið, en það muu aftur skína heiminum til blessuiur. því er haldið fram af mörgum, og það dflaust ineð réttu, að íslend ingar séu nú ríkari en uokkurn tíma fyrr. Ánægjulegt cr að vita þetta á þessum tímuin, þegar allir eru glaðir og gjafmildir. Kristni vinur, þegar þú því sest við jóla- borð þitt ásamt glaðri fjölskyldu þinui, og þú sérð þar ef til vill meira frainborið en þú og þínir þurfa, þá minnist þeirra orða frels- arans að fátæka hafið þér ávallt hjá yður. Leitaðu því næst nieð sjálfum þér, hvort þú finnur ekld einhvert gainatmenni margsþurf andi, sem farið hefir á mis við nú- tímaauðæfin miklu eða einhverja ekkju, seni skiptir jólabrauðinu þannig, að öll börnin umhverfis hana fái jafnt — en, ef til vill, ekki nóg; og cf þú í allsnægtum iHnum vcrður svo heppinn að finna við slíka athugun, eiuhvern þann, sein þanníg hefir farið á mis við lún tímanlegu gæði jólanna, þá skunda beint frá borði þínu íil þess að seðja og gleðja þá, sein ekkert eiga ijema fátæktina. uerir þú þetta, þá margfaldast jólagleði þín, og ljósið sem kveikt var fyr- ir allan heim á hinni fyrstu jólahá tíð, skín þá þér og þínum inarg- falt bjartara, en þig gat nokkurn tíma grunað. En hvernig getum vér minst H&ppdrætti. lörmaður Minningarsjóðs drukn aðra manna og hrapaðra, Páll Odd geirsson, hefir tjáð blaðinu, að nú í dag verði Iiafin ný fjáröflunar- leið til eflingar sjóðsins svo að brátt verði byrjað að reisa minnis- merkið, kapelluna, sein fyrirhug- uð er. Með leyfi stj árnaiTáðsins vcrður efnt til happdrættis, og byrjar sala happdrættismiða í ,d!ag í flestum eða öllum verslunum bæjarins. Hiver miði kostar kr. 2,50. það er meira en líklegt að allir sjómenn kaupi miða, já, ekki að eins einn lieidur' fleiri. T. d. eru 10 kr. ekki stór upphæð nú, en fyrir þær fást 4 iniðar. jólahátíðarinnar án þess að liugsa um Eyjuna, móður vora, sein frá fyrstu tímum heíir opnað oss fjár- hirslur sínar til þess að fæða okk- ur og klæða af aitði þeim, sem gjaf arinn a’lra góðra liluta heiir með mildri föðurhéntíi að henni rétt, til þess að gleðja og seðja oss, hin mörgu börnin hennar? Eflaust get um vér öll tekið undir þau orð trú- mannsins mikla, sem hann ávarp aði Eyjuna nokkru áður en hann lét lífið hér fyrir trú sína: “Eg fel nú bæði eyna og laud, í drottins náðar hendur, þeirn kann enginn að gera grand sem vérnd guðs y r -tem „r.-‘ Skoðum þ! Eyjuiii ka-i u sem veglegt altari, þa- sem véi á þc: s- ari hátiö beruin fiam guiiið dýr- asta, sem vér eigum, lijortu vor gagntekin af kærlejka, niildi 'og miskunn. Oleðileg jól. Tvö málverk, sem draga á uni, verða til sýnis.í gluggum Neyt endafélagsius. þau eru eftir ágæta listamenn, Kjarval og Engilbert Gíslason. þau cru livort um sig þúsunda króna virði. Sjómenn! Kaupið miða og stuðl ið þannig ,að því, að fé saínist nægilegt til að reisa og fullgera minnisinerki til heiðurs stirfs- bræðrum ykkar, sem fallið hafa fyrir aldur fram í átökuin við mis- lyndan ægi. Ekki þarf að efa að útvegsmenn, bregðist vel við. — Og líklegt má telja, að allir Vest- mannaeyingar vilji nokkuð til leggja svo að framkvæmd Verksins sem hafin mun á næsta ári, gangi fljótt og vel. Ákveðið er að dregið verði 11. maí n. k. Hiver verður sá heppni. Reynið gæfuna.

x

Víðir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Víðir
https://timarit.is/publication/600

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.