Víðir - 23.12.1943, Síða 1
XIV.
Vestmannaeyjum, 23. desember 1913.
23. tbl.
Jólahugleiding
a l ó r a 6 s Vesfmannaeyittgs.
“Og þeir opnuðu fjárliirslur
sínur og færðu því gjafir: gull,
reykelsi og myrru."
Fá orð munu eins tíð á vörum
kristinna manna um þessar mund-
ir cins og orðið “jól.“ Orðið er
gamait, norrænt, e, til orðið löngu
áður en kristni berst til lands vors,
og eftir því, sem málfróðir rnenn
segja, á orðið að þýða gaman cða
skemtun.
Af þeim fjóruin forunorrænu
heiðnu hátíðum, voru jólin gleði-
hátíð þeirra. Hún var haldin ná
lægt þcim tíma árs, þegar hinir
myrkustu dagar ársins eru að
hverfa og hinir bjartari dagar fram
undan. Hátíðin var því hjá þeim
tíinamótahátíö niyrkurs og ljóss.
það er ef til villj í sambandi við
petta, a{) kristnir menn breyttu
ckki nafninu á fæðingarhátíi frels-
arans, þvj að jafnframt því, sem
þessi hátíð er fyrir oss gleðihátíð,
í alveg sérstökum skilningi, þá cr
liún jafnframt í fyllsta og rétt-
asta skilning ljóssins hátíð, alls
mannkyns, þar sem svartnætti heið
ins myrkurs og villu er kvatt, en
íaguað opinberun þeirri, sem birt-
ist með ljósi kristindómsins, sem
ljómaði frá jötunni í Betlehcm á
liinni fyrstu, helgu jólanótt, til
þess þaðan að -berast út um allan
heim og færa öllu mannkyni yl nýs
kærleika, pamfara mildi og misk—
unn. — “Og þcir opnuðu fjárhirsl
sínar og færðu honum gjafir.“
Jafnframt því sem jólahátíðin er
öllum kristnum mönnum hátíð gleð
innar, þá er húiv jafnframt hátíð
gjafanna, A jólunum verða allir
gjafmildir, og meira én það: allir
vilja vanda sem best til jóla
þeirra, sem þeir gefa á jólunum.
það er cins ogoss finnistengin gjöf
of góð þeim, sem vér færum gjáf-
ir vorar. Oss er það fyrir niestu,
ef sá sem nýtur gjafanna gleðst,
gleðst hjartanlega og iunilega, það
er besta þaklflætið, því að þá sér
cigi gjöf til gjalda.
En skyldi nú þessi almenna gjaf-
mildi ekki eiga eð einhverju for-
dænii £itt í því, þegar vitringarn-
ir færðu liinuni fátœkasta og snauð
asta, þar sem hann lá í jötunni,
hinar veglegustu gjafir, meðal ann
ars hinn dýrasta málm þeirra tíma:
gullið, eftir að hafa sýnt barninu
hina dýpstu lotningu. Og hann
þáði gjafjrnar, og hann endurgalt
gjafirnar, því að hann mcttaði
heitn allan með sinni blessun, mcð
þeim kærleika, mildi og iniskunn-
semi, sem hcimuriiin þekkti ekld
áður. Og þótt nú á tímum sé um
það spurt, hvar sé máttur og líf
þessarar kenningar, þar sem ver-
öld öll, jafnt meðal kristinna og
heiðinna manna, sé blóði ötuð, þar
sem bræður berist á banaspjótum,
býli inanna ýmist brennd eða rænd
og börn og konur kvalin og lim-
lest. Svarið er nærtækt og það hlýt
ur að vera það, sem hver kristinn
maður veit að er: allt þetta er
gagnstætt ánda og kenningu krist
indómsins, það er hin háskalegasta
misþyrining á hinni helgustu, cn
um leið einföldustu kenmugu, sem
nokkurn tíma liefir veiið flutt
heiminum. fiversu svo skært, sem
ljósið er, þá er hægt að byrgja
það, svo að frá því leggi enga
birtu, en Ijósið logar samt og cr
tilbúið að lýsa, hvenær, sein hul-
unni ei- af því svipt. þannig er því
farið tneð Ijós kristindómsius, sem
kveikt var á jólunum; jiað er mn
stund lmlið, en það muu aftur
skína heiminum til blessuiur.
því er haldið fram af mörgum,
og það dflaust ineð réttu, að íslend
ingar séu nú ríkari en uokkurn
tíma fyrr. Ánægjulegt cr að vita
þetta á þessum tímuin, þegar allir
eru glaðir og gjafmildir. Kristni
vinur, þegar þú því sest við jóla-
borð þitt ásamt glaðri fjölskyldu
þinui, og þú sérð þar ef til vill
meira frainborið en þú og þínir
þurfa, þá minnist þeirra orða frels-
arans að fátæka hafið þér ávallt
hjá yður. Leitaðu því næst nieð
sjálfum þér, hvort þú finnur ekld
einhvert gainatmenni margsþurf
andi, sem farið hefir á mis við nú-
tímaauðæfin miklu eða einhverja
ekkju, seni skiptir jólabrauðinu
þannig, að öll börnin umhverfis
hana fái jafnt — en, ef til vill,
ekki nóg; og cf þú í allsnægtum
iHnum vcrður svo heppinn að finna
við slíka athugun, eiuhvern þann,
sein þanníg hefir farið á mis við
lún tímanlegu gæði jólanna, þá
skunda beint frá borði þínu íil
þess að seðja og gleðja þá, sein
ekkert eiga ijema fátæktina. uerir
þú þetta, þá margfaldast jólagleði
þín, og ljósið sem kveikt var fyr-
ir allan heim á hinni fyrstu jólahá
tíð, skín þá þér og þínum inarg-
falt bjartara, en þig gat nokkurn
tíma grunað.
En hvernig getum vér minst
H&ppdrætti.
lörmaður Minningarsjóðs drukn
aðra manna og hrapaðra, Páll Odd
geirsson, hefir tjáð blaðinu, að nú
í dag verði Iiafin ný fjáröflunar-
leið til eflingar sjóðsins svo að
brátt verði byrjað að reisa minnis-
merkið, kapelluna, sein fyrirhug-
uð er.
Með leyfi stj árnaiTáðsins vcrður
efnt til happdrættis, og byrjar sala
happdrættismiða í ,d!ag í flestum
eða öllum verslunum bæjarins.
Hiver miði kostar kr. 2,50.
það er meira en líklegt að allir
sjómenn kaupi miða, já, ekki að
eins einn lieidur' fleiri. T. d. eru
10 kr. ekki stór upphæð nú, en
fyrir þær fást 4 iniðar.
jólahátíðarinnar án þess að liugsa
um Eyjuna, móður vora, sein frá
fyrstu tímum heíir opnað oss fjár-
hirslur sínar til þess að fæða okk-
ur og klæða af aitði þeim, sem gjaf
arinn a’lra góðra liluta heiir með
mildri föðurhéntíi að henni rétt, til
þess að gleðja og seðja oss, hin
mörgu börnin hennar? Eflaust get
um vér öll tekið undir þau orð trú-
mannsins mikla, sem hann ávarp
aði Eyjuna nokkru áður en hann
lét lífið hér fyrir trú sína:
“Eg fel nú bæði eyna og laud,
í drottins náðar hendur,
þeirn kann enginn að gera grand
sem vérnd guðs y r -tem „r.-‘
Skoðum þ! Eyjuiii ka-i u sem
veglegt altari, þa- sem véi á þc: s-
ari hátiö beruin fiam guiiið dýr-
asta, sem vér eigum, lijortu vor
gagntekin af kærlejka, niildi 'og
miskunn.
Oleðileg jól.
Tvö málverk, sem draga á uni,
verða til sýnis.í gluggum Neyt
endafélagsius. þau eru eftir ágæta
listamenn, Kjarval og Engilbert
Gíslason. þau cru livort um sig
þúsunda króna virði.
Sjómenn! Kaupið miða og stuðl
ið þannig ,að því, að fé saínist
nægilegt til að reisa og fullgera
minnisinerki til heiðurs stirfs-
bræðrum ykkar, sem fallið hafa
fyrir aldur fram í átökuin við mis-
lyndan ægi. Ekki þarf að efa að
útvegsmenn, bregðist vel við. —
Og líklegt má telja, að allir Vest-
mannaeyingar vilji nokkuð til
leggja svo að framkvæmd Verksins
sem hafin mun á næsta ári, gangi
fljótt og vel.
Ákveðið er að dregið verði 11.
maí n. k. Hiver verður sá heppni.
Reynið gæfuna.