Víðir - 20.03.1948, Blaðsíða 2

V í Ð I R
Minnisvarði Dalabússtjórans
k.cmur út vikulega.
Riutjóri:
EINAR SIGURÐSSON
Sími 190
Auglýsingastjóri:
ÁGÚST MATTnÍASSON
Sfmi 103
Prenumiðjan Eyrún h.f.
„Bjarnarey”
Síðastliðinn sunnudag kom
seinni togari bæjarins hingað.
Kaup hinna tveggja nýju, full
komnu botnvörpunga marka
tímamót í útgerðarsögu Eyjanna.
Svo stórvirk eru skip þessi, að
þegar Bjarnarey siglir inn á höfn
ina, svarar það til, hvað aflaverð-
mæti snertir, að tíu vélbátar sem
stunda eingöngu veiðar á vetrar-
vertíð, eða fimm vélbátar, sem
stunda veiðar vetur og sumar,
hefðu bætzt við í flotann.
Báðir bæjartogararnir jafn-
gilda því æði stórum bátaflota.
Tveir að'rir togarar eru auk jress
byrjaðir að stunda veiðar hðéan.
Bætir þessi togaraútgerð nokkuð
upp þann samdrátt, senr átt hef-
ur sér stað í útgerð hér undanfar
ið.
— o —
Það er ánægjulegt, að ungir
menn sækja mjög eftir að fá skij)
rúm á togurum hér og fá miklu
færri en vilja. Fyrir skömmu var
auglýst eftir nokkrum hásetum
á togara og gáfu sig 70 fram.
Hin nýju skip eru því mikill
fengur fyrir Jretta byggðarlag og
munu færa mikla atvinnu í bæ-
inn.
— o —
A hinu 'glæsilega skipi tekur
nú við skipstjórn sá maður, er
var 1. stýrimaður hjá hinum afla
sæla skipstjóra á Elliðaey. Með
honum á Bjarnarey er hið bezta
drengjaval og er það ósk og von
allra bæjarbúa, að þeim farnist
nú eins vel og systurskijrinu Ell-
iðaey.
Cfuð blessi skip og skipshöfn.
Framhald af 1. sfðu
ekki alltaf á rökunr byggðar. En
að dáðleysið og ræfildómurinn
hafi verið á jafnháu stigi og bú-
stjórinn skýrir sjálfur frá í Eyja-
blaðinu þann 4. þ. m. er ég alveg
sannfærður urn að almenningur
liefur hingað til ekki áttað sig
á. Mun það einsdæmi að nokkur
maður hafi rassskellt sjálfan sig
jafn -eftirminnilega í opinberu
blaði og G. J. gerir í þessari Eyja
blaðsgrein sinni. Eftir að bústjór
inn er búinn að telja upp ýmsa
ágalla, sem hann telur vera á bú-
inu og sem hann telur að geri
reksturinn örðugri og nyt kúnna
mun lægri en vera þyrfti, svo sern
að loftræstingin sé ekki eins og
Iiann telur heppilegast, að ekki
sé hægt að láta kálfana lifa vegna
plássleysis, að súrheysgryfjurnar
séu of litlar, beitiland vanti og
ýmislegt fleira, þá lýsir hann því
yfir að hann sé búinn að starfa
við búið í nær tvö ár, og hlýtur
honum mestan þennan tíma að
hafa verið kunnugt um þessa á-
galla.
IJr öllurn þessum ágöllum er
hægt að bæta. Það er því ekki
nema um tvennt að ræða. Annað
hvort hefur bústjórinn sýnt af
sér þann frámunalega trassaskap
að skýra Dalabúsnefndinni ekki
frá þessu og krefjast úrbóta eða
þá að flokksbræður hans í bæjar-
stjórninni hafa luindsað kröfur
hans og látið allt drasla á þessu
sviði eins og svo mörgu öðru. Og
er hvorugt gott.
f sambandi við vöntun á beiti
landi vil ég benda bústjóranum
á, að fyrverandi bæjarstjórn var
búin að eyða talsverðu fé í að
láta brjóta land það, sem Dölum
tilheyrir og mun það hafa verið
tilbúið undir sáningu þegar
htmn tók við. Fin hvorki hann
né hinir ráðandi flokksbræður
hans hafa haft manndóm í sér til
þess að útvega grasfræ eða áburð
í landið og er það því þegar orð-
ið stórskemmt.
Blygðunarleysi bústjórans með
að skýra frá því án þess sjáanlega
að skammast sín nokkuð, að
hann hafi á s.l. sumri látið keyra
svo og svo miklu af heyi í sjóinn
af jreim túnum, sem bærinn
hafði á leigu á meðan að það er
vitað að bæði Lyngfellsbúið og
Þorbjörn Guðjónsson, sem þó
höfðu mun minni mannafla á að
skijra hirtu allt sitt, þó að nokk-
uð af því hafi að sjálfsögðu verið
hrakið vegna óþurrkanna, lýsir
kæruleysi hans og slóðaskap á-
kaflega vel.
Ég læt alveg liggja á milli
hluta grobb bústjórans um á-
haldakaup búinu til handa.
Mjaltavélarnar, sem eru lang þýð
ingarmestu tækin, sem búið á,
eru útvegaðar af fyrrverandi bæj-
arstjóra en ekki honum. Það
eina sem hann í þessu sambandi
virðist geta státað af eftir tveggja
ára setu þarna er ein rakstrarvél
og einn áburðardreifari og eitt-
hvað í. ,,jröntun“.
Þá er mér kunnugt um eitt
dæmi, sem greinilega sýnir það
ábyrgðarleysi sem ríkjandi er hjá
bústjóranum og meirihluta bæj-
arstjórnar um meðferð á fé Dala-
búsins.
Á meðan Ársæll Grímsson var
bústjóri lét hann mjólka kýrnar
i áKvæðisvinnu. Var greitt fyrir
þetta venjulegt gjald, eða kr.
50,00 á mánuði fyrir hverja
mjólkandi kú. Þá 20 daga sem
liðu frá því að núverandi bú-
stjóri tók við og þar til mjalta-
vélarnar komu voru hinsvegar
greiddar fyrir þessa vinnu rúm-
lega þrisvar sinnum meira en ein
staklingar greiddu fyrir mjöltun
á sínum kúm. Sé ráðleysið svona
á mörgum sviðum er ekki að
undra jró að reksturshallinn hafi
hækkað síðan að kommúnistar
og kratar tóku við.
Annars inunu rógskrif bústjór
ans um Dalabúið vera honum til
lítils sóma, framsett i allt öðrum
tilgangi en að fá bætt úr þeim
ágöllum, sem hann telur á búinu
vera. Að því mun vikið síðar.
TILGANGUR
BÚST JÓRANS.
Bústjórinn slær því föstu í
grein sinni að tilgangur Sjálf-
stæðismanna með byggingu Dala
búsins hafi verið sá að sanna að
ojrinber rekstur fái ekki' staðist
samkepjmi við einstaklingsrekst-
urog hafi búið af þeim ástæðum
verið eins illa úr garði gert og
frekast var unnt. Auk jiess sem
þetta er frámunalega heimskuleg
og illgirnisleg staðhæfing er hann
með Jressum fullyrðingum jafn-
framt að rógbera sína eigin
flokksmenn í fyrverandi bæjar-
stjórn, Jrar sem Jteir gátu alveg
ráðið því hvort búið yrði byggt
eða ekki, með Jiví að einn af full
trúum Sjálfstæðismanna greiddi
atkvæði gegn málinu í bæjar-
stjórn. Honum mun óhætt að
fletta öllum fundargerðarbókum
bæjarstjórnar. Hann mun- ekki
finan þar einn staf um að flokks
bræður hans hafi komið með
nokkra sértillögu um byggingu
búsins eða fyrirkomulag þess.
Þeir töldu Jretta eitt af sínum
hjartans málum og um leið tekju
öflunarleið fyrir bæinn. Allar
hinar illkvittnislegu aðdróttanir
bústjórans hitta því þá jafnt og
fulltrúa Sjálfstæðisflokksins.
Að vera með getgátur um af-
stöðu Sjálfstæðismanna til togara
útgerðar bæjarins í þessu sam-
bandi er ekkert annað en móður-
sýki á hæsta stigi, sem svo mjög
virðist vera farin að gera vart við
sig í herbúðum jreim, sem -bú-
stjórinn tilheyrir.
Því miður er ástæða til að ætla
að tilgangur hans með rógskrif-
unum um Dalabúið sé allt annar
en venjulegt frumhlaup.
Þannig vill til, að fulltrúi
Sjálfstæðismanna í Dalabús-
nefnd, Magnús Bergsson, bakara
meistari, hafði nokkru áður en
grein G. J. birtist í Eyjablaðinu,
tilkynnt bæjarstjóra að hugsan-
legt væri að hann hefði mann,
sem vildi taka að sér rekstur
Dalabúsins fyrir eigin reikning.
Bæjarstjóri brá skjótt við og kall
aði saman nefndina samdægurs.
M. B. óskaði eftir að nefndin
gæfi ákveðið tilboð með hvaða
kjörum húli vildi afhenda búið.
Á þetta vildi nefndin ekki fall-
ast. Oskaði hinsvegar eftir til-
boði frá viðkomandi aðila. M. B.
gat að sjálfsögðu ekki svarað sam
stundis Jrar sem viðkomandi mað
ur er ekki búsettur hér. En mál-
inu mun verða haldið vakandi.
Alit þetta var bústjóranum kunn
ugt, þar sem hann mun kallaður
á alla fundi nefndarinnar þó að
hann eigi þar ekki sæti.
Það er því full ástæða til að
ætla að tilgangur lians með því
að rakka búið niður eins ræki-
lega og hann gerir í Eyjablaðs-
grein sinni, hafi verið sá einn að
reyna að koma í veg fyrir að
nokkur einstaklingur vildi taka
að sér rekstur þess fyrir eigin
reikning.
Hvort Jretta stafar af hræðslu
við atvinnumissi við búið eða af
hinni bjargföstu trú kommún-
ista á opinberunt rekstri skiptir
engu máli.
Verði rógskrif hans til þess að
koma í veg fyrir að nokkur ein-
staklingur vilji við búinu líta
fyrir eigin reikning, hefur hon-
um tekizt að skaða almenning'
um stórfé árlega me ðþví að eng-
in von er til að taprekstur á bú-
inu fari minnkandi meðan kom-
múnistar ráða.
BÆJARREKSTUR -
EINSTAKLINGSRÉKSTUR
BM'"
Margt er skrítið í kýrhausnuin
segir máltækið. Guðjón Jónsson,
sem svo mjög virðist vegsama all*
an ojiiinberan rekstur hefur með
Framhald á 4. síðu.