Víðir - 23.07.1948, Blaðsíða 1

XIX.
2 i. tölublað
Vestmannaeyjum, 23. júlí 1948.
Hafnardýpkunin
ViStal við skipstjórann á „Gretti/#.
— Hvað er „Grettir" búinn að
vera hér lengi við dýpkun inn-
siglingarinnar?
— í dag 21. júlí er skipið búið
að vera hér í nákvæmlega mánuð
frá því að það kom frá Reykja-
vík, en áður var þáð búið að vera
hér í 4 daga.
— Hvað hefur verið unnið
lengi á degi hverjum?
— 12 klukkustundir.
— Hafa verið miklar frátafir
vegna veðurs eða anriára orsaka?
— Nei, Unnið hefur verið alla
virka daga nema einn sökum veð-
urs og 11/0 dag vegna viðgerðar á
skipinu en auk þess var unnið 3
sunnudaga.
— ög hvað hefur svo verið
tnokað?
— Rás sú, er liggur frá hafnar
mynninu, hefur verið breikkuð
langleiðina inn að Básaskers-
bryggju. Norðurgéil hennar á
285 m. svæði um 15—30 metra og
suðurgeil á 160 m. svæði urn 10—
20 metra, og verður nú rás þessi
með því, sem ,,Vestmannaey“ var
áður búin að grafa, 40—50 metra
Irreið.
— Og hvað er svo dýpið í inn-
siglingunni?
— Dýpið fremst í innsigling-
unni inn á móts við innri hafnar
garðshaus er nú 20 fet og þaðan
inn að Básaskersbryggju 18 fet,
livorutveggja miðað við stór-
straumsfjöru.
— Hvað helur svo nrikið
tnagn af sandi og grjóti verið tek-
ið úr innsiglingunni þennan
mánaðartíma?
— Tæpir 30 þús. 'teningsmetr-
ar og má lauslega áætla, áð a. m.
k. Helmingur af því hafi verið
grjót.
— Þetta svarar til að vera úm
500 bílhlöss á dag. En hvernig
var botnlagið?
— Hafnarmynnið var ein stór-
grýtisurð, en í miðju laginu í báð
um bökkunum var um 1 m.
þykkt móbergslag og voru 2/3 af
því mun harðara. Mest af hinu
var sandur.
— Hvernig var svo að vinna
þetta?
— í Hafnarmynninu var það
alveg voðalegt, ef svo mætti
segja. Þáð kom svo mikið af
stóru grjóti og stúndum heil
björg, og.var þetta tæplega leggj-
andi á skipið.
— Þetta er þá það mesta, sem
lagt hefur verið á skipið, og
hvernig reyndist það nú?
— Skipið hefur reynzt ágæt
lega og fyllilega það, sem frekast
hefði verið hægt að búast við.
Við fáunr upp a. m. k. 3 björg,
sem eru 4—6 lestir, og komust
þau ekki gegnurn rennuna, og
urðurn við að taka þau úr með
krana. Eg mældi eitt þeirra, og
var það 1,52 m. á einn veginn,
1,20 m. á annan og 0,82 m. á
þann þriðja. Þetta sýnir bezt,
hvað skipið nær upp. í gegnum
rennuna fara steinar, sem eru
mn meter á hvern veg.
— Okkur áhorfendunum sýn-
ist aðgangurinn oft vera eins og
fallbyssuskothríð.
— Það var a. m. k. mikil grjót
hríð og má sjá þess ljós merki
bæði á stálrennunum og prömm-
unum. Við urðum að senda aðra
rennuna til Reykjavíkur og fá í
hana nýjan botn.
— Hvað margir menn hafa
unnið við þetta?
— Á skipinu eru 14 menn, 3
í prömmum og 2 á dráttarbátn-
um. Ingibergur Friðriksson verk-
stjóri hefur svo alltaf verið til
leiðbeiningar.
Skipshöfnin reyndist prýðisvel
við þetta erfiða verk, og menn
þeir, sem voru úr landi, voru úr-
valsmenn, og hefur enginn af
þeim, sein að þessu liafa unnið,
látið sitt eftir liggja.
Skipstjóri á „Gretti“ er Guð-
jón Guðbjörnsson. Hann er mið-
aldra maður og hefur siglt mik-
Eins og vant er vinna nú í-
þróttamenn í sjálfboðavinnu á
hverju kvöldi af mikiu kappi að
því að undirbúa þjóðliátíðina.
Þetta er fórnfúst og óeigingjarnt
starf, sem flestir, er hér hafa vax-
ið upp, hafa lagt frarn á sínum
yngri árum.
Á’ður fyrr. stóðu félögin saman
um hátíðahöldin, en síðan þau
tóku að halda hana sitt árið
hvort hefur líka skapazt meting-
ur og kapp á milli þeirra um að
gera þjóðhátíðina sem bezt úr
garði..
í síðasta blaði „Víðis“ var
minnzt á ýmislegt, sem mætti
verða til þess að gera þjóðhátíð-
ina þannig, að sem flestir fengju
þar eitthvað við sitt hæfi. Með
þessu er þó ekki sagt, að svo hafi
ekki verið áður.
Hér skal bætt við nokkrum
hugmyndum, — sumar hafa þó
verið notaðar áður, áðrar ekki —
ef þeir, sem um hátíðina sjá,
gætu hagnýtt sér eitthvað af
þeim.
íþróttirnar hafa alltf verið að-
aluppistaðan í skemmtuninni og
verður svo að sjálfsögðu áfram,
enda er það rnjög æskilegt. Fátt
er fegurra en vel vaxinn maður
eða kona, og kemur slík fegurð
hvergi betur fram en hjá íþrótta-
manninum eða konunni á leik-
vangi. Skrúðganga íþróttafólks
vekur alltaf rnikla ánægju og
hrifningu áhorfenda.
Það væri fögur sjón að sjá alla
aldursflokka íþróttaæsku Eyj-
anna, hver í búningi sinnar í-
þróttagreinar, ganga t. d. inn á
hátíðarsvæðið og eftir hlaupa-
7
f ’
ið. Var hann verkstjóri hjá
brezkn björgunarstarfseminni á
stríðsárunum.
Vestmannaeyingar kunna skip-
stjóranum og öðrum, sem unnu
að þessari þýðingarmiklu hafnar-
bót, beztu þakkir.
brautinni, áður en íþróttirnar
hefjast.
íslenzka glhnan vekur jafnan
rnikla ánægju, ekki sízt bænda-
glíman, og má hiklaust segja, að
bændaglíman á 17. júní-hátíða-
höldunum vekti mesta aðdáun
áhorfenda.
Hreysti og þrek vekur aðdáun
og er fátt betur fallið til þess en
glíman.
Bjargsigið hefur oft verið látið
falla niður, og er það miður.
Aldrei tæmist Herjólfsdalur jafn
gjörsamlega af fólki þessa hátíð-
isdaga eins og þegar sigið fer
fram af F’iskhellanefi. Þessi mikla
list, sem sigið er, lýsir margra
alda lífsbaráttu þeirra, sem byggt
hafa þessa eyju. Sigið er líka ó-
gleymanlegt hverjum og einum,
sem einu sinni hafur séð það, og
hann dáir það þrek og áræði, sem
fram kemur í því. Enginn getur
heldur nokkru sinni gleymt því,
þegar Sigurgeir heitinn í Suður-
garði og Þorgeir Jóelsson gengu í
hvítum búningi lausir upp þver-
hnýpt bjargið, áður en þeir sigu
niður, en það er næstum of á-
ræðið til að hvetja til að leika
slíkt eftir.
Þjóðhátíðin hefur alltaf fyrst
og fremst verið talin hátíð barn-
anna, og þó áð lítið þurfi til að
gleðja barnshjartað og hinn ytri
umbúnaður þjóðhátíðarinnar sé
þeim ærið gléðiefni, mætti sjálf-
sagt gera mun ineira fyrir börnin
á þjóðhátíðinni, og jafnvel láta
þau vera þátttakendur í skemmti
atriðum, sem ekki einungis börn
in, heldur líka þeir fullorðnu, ;
gætu haft gaman af. Hvernig
Framhald á 4. síðu.
Þjóðhátíðin