Heimir : söngmálablað - 01.10.1935, Blaðsíða 6

30 Sigfús Einarsson
fólk að ræða á mjög mismunandi aldri og af öllum
stéttum, er hafði liaft lítinn tima til sameiginlegra æf-
inga áður en á hólminn lcom. En því meiri áslæða var
til að dázt að sönghæfileikum þess og alvarlegri við-
leitni og þá ekki síður að starfi söngstjóranna, er höfðu
undirbúið liina einstöku flokka. Svo jafngóður virtist
mér söngur þessara fimm fylkjasambanda, alö erfitt
væri að gera upp á milli þeirra. Ilið eina lag á söng-
skránni, sem reyndist ofviða, var lag eftir Palestrina,
enda ekki tiltökumál, er litið er á ástæður. Eg hefi ein-
hverntíma lieyrt það sagt, að Svíar „klöppuðu“ í kirkju
og ættum við þá að mega gera það líka á kirlcjusam-
söngum vorum, en ég hygg, að þetta sé á misskilningi
byggt. Að minnsta kosti hreyfði enginn maður hönd
á þeim kirkjukonsertum, er eg nú liefi minnst á, og
gat þó ol't verið næg ástæða lil þess.
Seinna um lcvöldið var sungið á Skansinum, en þang-
gð fór eg ekki. Hafði þar verið mikill manngrúi sam-
an kominn.
Laugardaginn 15. júní voru tveir hátíðarhljómleikar
í Konserthuset, báðir „i folkton“ eins og á söngskránni
stóð. Það var ekki óskemmtileg sjón, er við okkur á-
heyrendum blasti, er söngfólkið liafði komið sér fyrir
á pallinum, kvenfólkið flest í skrautlegum þjóðhún-
ingum og margl karlmanna einnig.
Söngskráin var þannig á fyrri samsöngnum:
Tyska follwisor:
1. Hermann Krelzsclnnar (arr.): Maj.
Leo Kieslicli (arr.): Ingen lága, ingen flamma.
2. Engelbert Humperdinck, bearb. av Alfred Gutt-
man: Rosmarin.
Max Reger (arr.) Rosenknopp, ljuv och fin.
Svenska folkvisor:
3. Carl Paulsson (arr.): Jag vet en dájlig rosa.
Hugo Alfvén (arr.): Rosor och violer.