Heimir : söngmálablað - 01.10.1935, Page 9

Söngmót í Osló og Stokkhólmi 1935
33
í þessu volduga tónhafi. Blaðadómarnir um kantötuna
voru mjög loflegir, þótt gert væri reyndar ráð fyrir þvi,
að eitt og annað mundi fyrnast og falla í glevmsku,
eins og ekki er óalgengt um slík tækifærisljóð. Það
er elcki fyrir alla, að fara í fötin lians Hándels gamla!
Síðasti konsertinn í'ór fram úli á hinu mikla íþrótta-
svæði, Stadion. Það var sunnudaginn l(i. júní, kl. 6 síð-
degis. En um morguninn var guðsþjónusta á Birger
Jarls-torgi. Var hellirigning og rok og útlilið allt ann-
að en glæsilcgt. Þegar hinar marglitu söngfylkingar
gengu inn á völlinn, sitt hvoru megin, undir fánum sín-
um, var sama hvassviðrið, kalt og demburnar alltaf
öðru hvoru. En tilkomumikil sjón var þetta þó, enda er
ekki hætt við, að Svíum mistakist við slik tækifæri. Það
eru „karlar, sem kunna sig“. Hinn mikli skari átti að
syngja undan veðri, og var það að vísu nokkur bót í
máli, þótt fyrirsjánlegt væri, að margt og mikið hlyti
að fara út í veður og vind. Hálfu verri var þó aðstaða
barnasöngflolcksins, er stóð liinum megin á vellinum
og álti því að syngja á móti veðri. Var mesta furða,
hvað söngur þeirra lieyrðist glöggt. En þau höfðu ckki
sleppt seinasta orðinu fyrr en þau tóku undir sig stökk
niður af pallinum og þaðan á harðahlaupum yfir völl-
inn. Vakti sú sjón litlu minni fögnuð en sjálfur söng-
urinn. Það tæki of mikið rúm í Heimi, ef prenta ætti
söngskrána á þessum „Jubileumskonsert“, og væri það
þó ekki ófróðlegt. Lögin voru 2(5 samtals (3 féllu reynd-
ar úr vegna lirotlferðar Estlendinganna) og skiptist á
einraddaður og margraddaður söngur, með og án und-
irleiks hljómsveitar. Kaflarnir voru með þessum fyrir-
sögnum: Svensk hymnsáng. Unison sáng. Tyska folk-
visor frán 15. ocli 1600-talet. Utlándska representations-
körer. Svenska folkvisor frán 15. och 1600-talet. Sein-
ast lagið var „Sverige“ eftir Stenliammer, sungið „uni-
sono“.