Heimir : söngmálablað - 01.10.1935, Side 14

38
Baldur Apdrcssou
samsöng í Uppsölum undir stjórn J. A. Josephson tón-
skálds.
Jafnvel þótt prinsinn hefði ekki samið nema þetta eina
lag, þá var það nóg til þess að skipa honum veglegt sœti
meðal karlakórstónskálda á Norðurlöndum. En hann
samdi mörg önnur lög, bæði kórlög og einsöngslög, og
þar á meðal kórlagið fræga: „Glad sásom fágeln i morgon-
stunden“. Að því verður vikið síðar í þcssari grein. Það
mun vcra sönglögum lians að þakka, að honum var
reistur minnisvarði í Uppsölum árið 1927, þegar 100 ár
voru liðin frá fæðingu lians. Minnisvarðinn er af ungum
manni, sem iieldur á rós. Myndhöggvarinn hefir þannig
viljað minna á hið vinsæla sönglag hans: „I rosens duft.“
Stúdentalagið, sem gert hefir verið að umtalsefni hér
að framan, er hér á landi sungið við textann: „Syngið
við hörpu hreimfagurt Iag.“
Hitt karlakórslagið eftir hann, sem náð liefir mikilli
frægð, er vorsöngur. Iiöfundur lextans er sami maður-
inn, sem samdi stúdentakvæðið, Herman Sátherberg.
Ivvæðið fer hér á eftir:
„Glad sásom fágeln i morgonstunden
halsar jag váren i friska natur’n.
Larkan mig ropar och trasten i lunden,
árlan pá ákern oc-h orren i fur’n.
Se, hur de silvrade báckarna siná
hoppa och slá
vánliga armar kring tuvor och stenar.
Se, hur det sprittar i buskar och grenar
av liv och av dans
i den hárliga vársolens glans.“
Tónskáldið Olto Lindblad liefir einnig gjört gott kór-
Iag við jietta kvæði, sem er alkunnugt hér á landi, en hér
ei það ávallt sungið við frumsamið íslenzkt kvæði. Það
er nefnilega lagið: „Vorið er komið og grundirnar gróa,
gilin og lækirnir fossa af brún.“ Þetta lag er, eins og allir
vita, framúrskarandi lag, sem enn í dag er í fullu gildi.