Heimir : söngmálablað - 01.07.1937, Blaðsíða 19

Vélræti tónlist. — Útvarp
55
saman. Enn ekki er þó víst, að ástæ'ða sé að taka sér
þetta nærri. Margt er þar, seni mælir með og móti. —
Það var ekki alltaf sérlega skemmtilegt fyrir heimilis-
fólkið að heyra heimasætuna þrælasl á einliverri Beet-
liovenssónötunni dögunum saman og vikurnar úl. Og
inörgum konsertum mátti alveg sleppa, því þeir voru
ekkert annað en auglýsing fyrir listamanninn. En hins-
vegar er þess að gæta, að þrált fyrir liraðfara endurbætur
á útvarpstækni og grammófónum, þá er þó hljómurinn í
útvarpi (grammófóni) enn ekki jafn frískur og i koncert-
salnum, og það því fremur, sem mikill fjöldi útvarps-
lækja lijá almennmgi er orðinn úreltur. Vafalaust liafa
þessar framfarir átt þált í þvi, að menn fara á mis við
margt, sem gildi hefir í listum, en með allmiklum rétti
cr þó óhætt að fullyrða, að sú staðreynd vegi upp á móti
þessu tapi, að músikin í útvarpi og á hljómplötum getur
nú orðið allra eign. — Það sem skiptir máli i þessum
efnum er það, að áður átlu tiltölulega fáir menn kost á að
heyra músik, en nú eiga allir menn kost á þvi, einnig þeir,
sem liafa þess mest þörf, — menn, sem búa i afskeklum
sveilum, og gela ekki tekið þátt i skemmtanalifi kaup-
staðanna, og þeir, sem eru sjúkir, og þeir, sem ellin hefir
fjötrað heima. Menn, sem liefðu aldrei látið sér til hugar
koma að kaupa sig inn í konsertsalinn, fikra sig nú smám
sainan frá léttum lögum til þeirra þyngri og veigameiri,
og fá þannig með tímanum ])roskaðan skilning á tónverk-
um. Allt er þetta svo þýðingarmikið, að það vegur fylli-
lega upp á móti þeim meinum, sem menn liafa kennt
útvarpi og grammófónum.
En úr einu varð þó að bæla. Menn voru liættir að spila
sjálfir. Enda þótt það hafi ekki verið neitt sérlega ánægju-
legt að lieyra einhvern viðvaninginn glíma við eitthvert
meistaraverkið af vanmætti sínum, ])á hafði liann þó
sjálfur sérstaklega mikla glcði af því. Þá lá ennfremur
inikil hætta i þvi, að þegar menn þurftu ekkert á sig að
Framh. á bls. 57.