Heimir : söngmálablað - 01.07.1937, Blaðsíða 25

Edward Grieg
61
Grieg liaí'öi samið músikina við þetta skáldverk Björn-
sons. Með frægðinni auðgaðist Grieg og varð brátt auð-
ugur maður. En þrátt fyrir alll þetta, sótli þunglyndi
á hann. Margar tónsmíðar lians ljera vitni um hrygð
og djúpan sársauka. Heimspekingurinn Schopenhauer
hefir sagt: „Á leiksviðinu er einn konungur, annar
fíl'l, þriðji þjónn, eða óbreyttur liðsmaður, eða þá her-
foringi. Mismunurinn á þessum mönnum er þó aðeins
á ytra borðinu, þvi í sjálfu sér eru þeir allir liver öðr-
um likir, vesælir menn, hver með sínar sorgir og þján-
ingar.“
Hinn 4. sept. 1907 andaðisl Grieg, og var hann graf-
inn á kostnað ríkisins með mikilli viðhöfn. Líkið var
hrennt, en askan var flutt í helli, sem liöggvinn var
i'nn í brattan hamravegg við Harðangursfjörðinn. Var
það gert að ósk tónskáldsins. Dauði Griegs var þjóðar-
sorg. Við útförjna voru að sögn 30—40 þúsundir manns.
Yfir kistunni var spilað lagið „Vorið“, sem liann hafði
samið við kvæði eftir Vinje, og síðan sorgarslagurinn,
sem hann samdi, ]>egar hann frétti andlát Nordraaks
vinar síns.
í upphafi þessarar greinar var þess getið, að list
Griegs væri reisl á þjóðlegum grundvelli. Grunntónn-
inn í tónskáldskap hans er norskur. Strengirnir á hörjju
hans eru í senn hans eigin hjartastrengir og norsku
þjóðarinnar. Um leið og liljómurinn frá þjóðlögunum
norsku ómar i lögum hans, hera þau greinilegan svíjj
höfundarins. Grieg liefir auðgað tónlistina nýjum
hljómum —- Griegshljómum —- sem eru sérkennilegir.
Lögin hans eru auðþekkt. Enginn, sem þekkir nokk-
uð að ráði til tónskálda og tónsmíða þeirra, gelur ver-
ið i-vafa um, hvort lag, sem hann heyrir í fyrsta sinn
eftir Grieg, er eftir hann eða ekki. Svo er hann sérkenni-
legur. Grieg tilheyrir þeirri stefnu i tónlistinni, sem
nefnist þjóðernisstefna (Nationalisnnis). Chopin gekk