Heimir : söngmálablað - 01.07.1937, Blaðsíða 33

Fréttir
69
jafnvægið milli raddanna er hið
bezta i „mezzoforte" og enn
veikari söng. — Söngstjórinn,
Jón Halldórsson skrifsitofu-
stjóri, er nákvæmur og vand-
virkur. Hann tekur öðrum
söngstjóruxn \vorum, fram, að
þvi er snertir fallanda laganna
(Rytmik og Dynamik). En ein-
mitt af þvi að þessu er full-
nægt, næst tign og göfgi í
sönginn. — Eins og vanalega
voru öll lögin norræn, að einu
þó undanteknu, „Mansöng“
eftir Háiulel, í raddsetningu
Georgs Schumanns, ólikt hin-
um að stíl og svip, og gefur
hendingn um, hve'rt kórarnir
okkar eiga að seilast eftir við-
fangsefnum til tilbreytingar
frá hinum „hómóphönu“ skan-
dinavisku kórlögum. „Trasten
i höstkvcillen“ eftir Weihner-
herg og í „í furuskóginum"
eftir Peterson-Berger, eru fín-
gerð lög, sem fengu vel liðaða
og næma meðferð. En veiga-
mest var „Landkjenning" eftir
Grieg, með einsöng barýtónsins
Einars B. Sigurðssonar, og
slaghörpuunclirleik ungfrú
Onnu Péturs. Lagið fékk músi-
kalska og glæsilega meðferð.
Þrjú íslenzk lög voru sungin,
),Islandsljóð“ og „íslands-
minni“ eftir Sveinbj. Svein-
hjiirnsson og „Sefur sól hjá
Ægi“, eftir Sigfús Eitnarsson,
sem var ef til vill hezt sungið
allra laganna. — Hin föstu, og
oftast listfengu tök á viðfangs-
efnunum, voru söngsins góðu
kostir.
Kórinn söng aftur 24. júní
siðastl. með hr. Sigurd Björ-
ling óperusöngvara. jBjöHing
er bassbarýtónn við Stokk-
hólmsóperuna, og var hann ein-
söngvari sænska stúdentakórs-
ins, sem hér kom i fyrra sum-
ar. Hann er hetjusöngvari.
Ilann sameinar í sér þróttinn
og arnsúginn í rödd dramatísks
söngvara, og kemst jafnvel inn
á það svæði, sem ljóðsöngvur-
um einum er sérstaklega af-
markað. Ilann söng einn með
slaghörpuundirleik „Prolog úr
óperunni Bajazzó“ eftir Leon-
cavallo. Var hann vitanlega
hvergi betur heima en þar.
Ennfremur söng hann „Kung
Heimer och Aslög“ eftir Söder-
mann o. fl. Raddsvið hefir hann
sérstaklega mikið, en radd-
hreimurinn er þó ekki allstað-
ar beinlínis fagur. En söngur
lians hefir á sér glæsimennsku
og menningabrag heimsborg-
arans. Hann er voldugur og
sterkur. — Þrjú lög söng hann
með kórnum. Fyrst „Tonerna“,
eftir Sjöberg, síðan „Jag dröm-
de“ etfir Felix Körling, og loks
„Landkjenning“ eftir Grieg og
varð þessi jcafli söngskemmt-
unarinnar lang áhrifamestur.
Elsa Sigfúss söngkona.
Hún söng 10. þ. m. í Gamla
Bíó og endurtók söngskemml-
unina litlu síðdr. Hún hefir
löfrandi fagra og þýða altrödd,
sem hefir á sér dökkvan lit,
eins og cellótónar. Röddin er
hlýðin og auðsveip, svo að hún