Heimir : söngmálablað - 01.09.1938, Blaðsíða 6

50 H E I M I R
W E Y S E
0G SÁLMASÖNGS EÓK HANS
H A N I) A í S L E N 1) I N G U M.
Útvarpserindi eftir próf. SIGFÚS EINARSSON
Eins oíí í'Ieslir niunu vila, er mestur liluti jieirra söng-
bókmennla, sem vér Islemlingar búum viö enn j)á af út-
lendmn toga spunninn. Það er nú í sjálfu sér ekkert undr-
unarefni um jafnfámcnna j)jóð, og ])að því síður, sem
tónlistin liefir æfinlega revnst sein til, jafnvel þar sem
gróðrarskilyrðin voru öll önnur og betri en á Voru landi.
Hún hefir ekki tekið að blómgast verulega fvr en menn-
ing þjóðanna var orðin mikil og fjölþætt. Það er eins og
akurinn þurfi að vera alveg sérstaklega vel plægður til þess
að bún geti þroskast til fulls. Vér Islendingar liöfum orðið
að sætta oss við að vera þiggjendur en ekki gefendur i
sönglegum efnum. En vonandi rekur að því einhverntíma,
að vér getum ekki aðeins lagt í l)úið lieimafyrir, eins og
vér erum reyndar byrjaðir að gera, lieldur og greitt nokk-
uð í staðinn fyrir ]>að, sem vér höfum tekið að láni hjá
öðrum, jafnvel ])ótt gera megi ráð fyrir ])ví, að einangrun
og fólksfæð muni enn um langt skeið hamla ])ví, að tón-
list á íslandi nái þeim þroska, sem verða mundi, ef kring-
umstæðurnar væru góðar.
----o----
Óneitanlega var sá sönggróður fremur lágvaxinn og fá-
breyttur, sem hér var fyrir, þegar sá útlendi lók að flytj-
og fróðlegar ritgjörðir. Hann var einn af merkismönnum
þessa lands. Mestan og Ijeztan orðstír hefir bann áunnið
sér bjá öldum og óbornum með sínu langa og alvarlega
starfi fyrir sönglistina hér á landi. — Heimir flutti grein
um séra Bjarna árið 1936 og vísasl til hennar um æfi hans
og starf.