Heimir : söngmálablað - 01.09.1938, Blaðsíða 28

72
II EIMIR
um, er þetla í sjálfu sér samskonar hljóð og úr liljóð-
færum; en jafnframl þessu lengist hljóðið einhverju sér-
liljóði, sem myndað er mcð vörum og munni, þ. e. að
raddholið og varirnar fá á sig einhverja sérstaka lögun.
Söngtómi er því í stuttu máli þetla tvennt: tónn og sér-
hljóð (vokal). En nú eru sérliljóðar (vokalar) myndaðir í
munninum og hafa þeir ])ví frá nátlúrunnar hendi cndur-
hljóm liöfuðtóna. Það þarf |)á ekki annað en að mynda
sérhljóð (vokal), lil að blanda sérhvern tón, einnig hrjóst-
(óna, endurhljóm höfuðtóna. Endurhljómurinn verður
að sama skapi sterkur sem að sérliljóðinn er myndaður
liærra inni í höfðinu, og reynslan hefir sýnt, að sérhljóði
er aldrei „of hiátt“ myndaður, þvert á móti, því þannig
myndaður tónn verður hjartari og bersl lengra.
Það er gömul reynsla fyrir þvi, að enginn söngmaður
syngur lil lengdar sér að skaðlausu liæstu tóna með brjóst-
tónum einum. Þessvegna er ekki til nema ein leið lil þess
að fá röddina jafna, en hún er sú, að blanda brjósttóna
endurhljómi höfuðtóna að eins miklu leyti og frekasl er
iinnt, og það er hægl með sérhljóði (vokal). Eftir reynslu
gómlu meistaranna er hið sólhjarta, opna italska á sér-
hljóðinn, sem bezl er lil |)ess fallinn. Tónn verður aldrei
myndaður of bjarlur inni i höfðinu, ])ví við getum litað
hann dekkri með vörum og vöngum. Það er með söng-
lón ítölsku söngsnillinganna eins og litskreyttar kirkju-
rúður. Þegar sólin skín á rúðurnar sér maður inni í kirkj-
unni, hvernig allir litirnir ljóma — alveg eins og litirnir
á málverkum gömlu meistaranna. En þegar söngtónn
er myndaður dinnnur, þá Ijómar hann ekki og fær lield-
ur ekki ])ennan hjarta hlæ, sem okkur finnst bæði hlýr og
fagur (alveg eins og málurunum finnast sumir litir vera).
Innra Legató er ])á fólgið í ])ví, að vokalhreimurinn til-
líkist jafnóðum hinu ytra legató í tónasamstæðunni. Opn-
ir sérhljóðar eru hezt til ])ess fallnir, og einmitt þessvegna
kröfðust gömhi meistararnir ])ess, að liver sérhljóði (vo-