Heimir : söngmálablað - 01.09.1938, Blaðsíða 33

11 E I M 1 R
F R É T T I R.
Enn villi Heimir beina þeirri
áskorun lil söngstjóra karlakór-
anna úti um laruiið, að senda
blaðinu slulta pistla af því
helzta, sem við ber á sviði
söngsins, hver á sínuin stað, og
þá sérstaklega fréttir af karla-
kórunum. Hér fara á eftir söng-
fréttir úr Reykjavík.
Haraldur Sigurðsson píanó-
leikari, hélt hljómleika í Gamla
Ríó 14. júní, fyrir fullu húsi
áheyrenda, og í'ékk hinar beztu
viðtökur. Hann er sá listamað-
ur íslenzkur, sem einna lengst
hefir náð i sinni grein. Hann
hefir komið fram viða um lönd
og hvarvetna hlotið viðurkenn-
ingu vandlátustu listdómara.
Walter Nieman, að líkindum
helzti listdómari um pianóleik,
sem nú er uppi, hefir í bók
sinni „Meister des Klaviers"
(14. útg. 1921) farið svofelldum
orðum um Harald: „Ultima
Thule, ísland, krúnuland Dan-
merkur, norður við heimskauts-
baug, sem er nyrzti útvörður
Evópumenningarinnar, getur
sökum þess, hve hið opinbera
músíklíf, sem er bundið við höf-
uðstaðinn, Reykjavík, af skilj-
anlegum ástæðum aðeins átl
nokkra ágæta orgelleikara ....
En þeim til mikillar undrunar,
sem þekkja ekki hina miklu
menningu og þroska landsins i
skáldskap, listum og vísindum
— þessarar snæviþöktu eldeyj-
ar, sem umleikin er af æðandi
stormum, — er það, að þetta
land hefir þegar á að skipa ung-
um konsert-pianóleikara í
fremstu röð — Haraldi Sigurðs-
syni. Tvisvar hefir hann unnið
Mendelsohnverðlaunin, og hefir
hann oft komið opinberlega
fram í þýzkum og austurrískum
tónlistarborgum. Er hann við-
feldinn og eðilegur spilari, öfl-
ugur og frískur. Tónninn er
„plastiskur", framsetningin vit-
urleg og þaulhugsuð, svo að
formið fær notið sín, og leikn-
in er afburðamikit, skýr og
hrein, lipur og glæsileg ....“.
Hljómleikar Haraldar, sem
hér eru gerðir að umtalsefni,
voru ekki síðri en maður hafði
búist við. Fyrsta verkið, sónata
í es-dúr eftir Haydn, varð svip-
hrein í meðferð hans. Ein-
liverjum kann að hafa fundist
meðferðin ópersónuleg, en það
var hún ekki. Réttara er að
segja, að framsetningin liafi
verið hlutræn (objektiv), þ. e.
hann l'innur skyldur gagnvart
höfundi tónverksins og ber
frekar fyrir brjósti tilfinningar
og hugsanir tónskáldsins, eins
og þær birtast í verkinu, held-
ur en það, að svala tilfinning-
um sjálfs sín. f næsta verki,
Prelude, Choral et Fugue eftir
César Franck, kom þó listeðli
hans betur i ljós, því að gáfa
Haraldar er tjóðræn. Hann á
ekki geðofsa suðræns skaplynd-
is, heldur rólega, ljóðræna
skáldkennd, sem norrænum