Heimir : söngmálablað - 01.12.1938, Blaðsíða 26

98
H E IM I R
Karlkórssöngiirinn oy hugsjón hans. Frh. af bls. 95.
Kórinn hafði hcr um bil sama hlutverlc í óperum og
hann liaf'ði haft i þjóðlögunum og þjóðdönsunum eða
vikivökunum, þegar allir þeir, sem dönsuðu, tóku und-
ir viðlagið, en það er að auka áhrifin, sem viðburða-
röðin í kvœðinu eða á leiksviðinu hafði vakið.
Jafnframt því sem kórsöngurinn verður þannig þýð-
ingarmikill á sviði söngleiklistar, hélt kirkjan fast við
þá gömlu venju, að nola liann við guðþjónustur. Ekki
var það þó þannig, að kirkjan einskorðaði sig við Pal-
eslrinalög eða önnur eldri kirkjulög og liti ekki við
öðru. Hver kynslóð „söng með sínu nefi“, skapaði ný
form og fyllti nýju innihaldi, jafnl á sviði kirkjutón-
listarinnar sem öðrum sviðum listarinnar. Píningarsag-
an var færð i tónletur og þar skiptust á einsöngvar
og kórar. Aðrar frásagnir ritningarinnar voru einnig
á sama liátt færð i tónletur. Hinir miklu meistarar
barrastefnunnar, iiacli og Hándel, mörkuðu dýpst spor-
in í sögu kórsöngsins, og gætti álirifa þcirra út fvrir
svið kirkjusönglistarinnar, en sá sönggróður óx ]jó upp
í skugganum af henni.
Kirkjutónlistin og óperutónlistin var mjög flókin og
vandasöm og oft harla torskilin. Einföld og óbrotin al-
þýðulög lifðu ávallt lijá fólkinu, hæði einrödduð og
margrödduð, hæði veraldleg og andleg. Þessi lög söng
alþýðan innan veggja heimilisins, á gildaskálum, i skógi
og á akri og alstaðar þar, sem leið hennar lá. Þessi
glöðu og raunalcgu lög söng námsmaðurinn og stúd-
entinn, og sömuleiðis umferðarsöngvarinn, og velmetn-
ir borgarar, þegar þeir hittust á veitingakrá á lcvöldin
við öldrykkju. Það er sægur af þessum þjóðlögum frá
17., 18. og 19. öld, bæði einrödduðum og margrödduð-
um. Mörg af þessum lögum komust inn í kirkjuna í
breyttri mynd eftir að kirkjutónskáld höfðu sniðið þau
eftir þörfum kirkjunnar (sálmalög mótmælendakirkj-