Heimir : söngmálablað - 01.06.1939, Blaðsíða 22

;50
H E I M I R
W. A. MOZART (1756—1791).
Frh. af hls. 48.
ára ganialli stúlku, sem hét Aloysía Weber. Felldu þau
liugi saman. En eftir skipun föður sins varð liann að
yfirgefa stúlkuna og fara lil Parísar. Dugðu engin mót-
mæli, og sagði karlinn faðir lians, að frá París bærist
frægð hans um lieim allan. Mozart vakti þó litla eftir-
tekl á sdr í París. Hann var ekki lengur undrabarnið.
Hugir Parisarhúa, þeirra, er létu sig söngmálefnin ein-
hverju skifta, voru uppteknir af deilunni um tónskáld-
in Gluck og Piccini. Þó var þvl komið til leiðar, að Moz-
art var fenginn lil þess að spila fyrir hertogafrúna af
Rourbon og gesli hennar. En honum reyndist það Iítil
gleði, því að herlogafrúin og gestir hennar sýndu hon-
um hið mesta tómlæti, spjölluðu saman, spiluðu á spi 1
og virtust hafa lnigann við alll annað en píanóleik hans.
Þetla tók Mozart sér nærri og kvartar sáran vl'ir þessu
í hréfi til föður síns, og kveðst heldur vilja sjtila á lé-
legl hljóðfæri og fyrir góða hlustendur, en á gott hljóð-
færi og fvrir þá, sem ekki kunna að meta list hans.
Svipað atvik kom fyrir Beethoven, og lýsir það allvel
ólíkum skapsmunum ])essara tveggja mikilmenna tónlist-
arinnar, hvernig þeir hrugðust við tómlæti og lítilsvirð-
ingu áheyrendanna. Beelhoven var skapstór og þoldi
ekki að sér væri misboðið. Hann hælti að spila í miðju
kafi, spralt upp frá hljóðfærinu og Iirópaði lil hinna
tignu áheyrenda: „Fyrir slík svín spila ég ekki.“
Hugur Mozarts var þungur um þessar mundir. Von-
hrigðin á ferðalaginu, ástarsöknuður og dauði móður
hans. Fæddist þá pianósónatan i a-moll, sem er eins
og þung stuna, og hin undurfagra og ljóðræna fiðlu-
sónala í e-moll. Á heimleiðinni til Salzlmrg kom hann
við i Munchen. Þar var ástmey hans orðin söngkona
við söngleikhúsið. Ilenni var hrugðið frá því sem áð-
ur var og lézt ekki þekkja Iiann. Hann var þannig skapi
farinn, að hann reyndi ekki að ná ástum hennar aflur.