Heimir : söngmálablað - 01.01.1925, Blaðsíða 10

8
H EIMIR
1925
í bítið miðvikudagsmorguninn 2. mai var
ekið á stað ineð okkur um borgina til að
sýna sem best alla fegurð hennar. Fegurstu
og tilkomumestu húsin var okkur sagt að
væru frá 14. og 15. öld. Auðsjeð er, að bygg-
ingarlistin hefir þá verið þar á mjög háu
stigi. Okkur var sýndur hallarglugginn, þar
sem sá sögulegi athurður átti sjer sfað. i
byrjun 30 ára stríðsins, að tveim ráðherr-
um var kastað þar út. En mykjuhaugurinn,
sem ráðherrarnir ientu i, var horfinn. —
Glugginn er 70 fet, frá jörðu. — þá var okk-
ur sýnd höll Waliensteins hershöfðingja;
þar var margt að sjá, t,. d. bjórinn af klárn-
um hans, úttroðinn og uppistandandi, girt-
ur reiðtýgjum karlsins. Einnig komum við
í Teyn-kirkjuna, þar sem Tycho Brahe er
grafinn.
Klukkan 12V2 var okkur veitt móttaka í
Ráðhúsinu. Bauð borgarstjóri, fyrir hönd
borgarinnar, Bél Canto velkominn. Var okk-
ur siðan sýnt, húsið og dvöldum við um
stund við kistu óþekta hermannsins.
jtennan dag (2. mai) var silfurbrúðkaup
Kristjáns X. og drotningar hans, og vegna
þess var tilhald mikið kl. 5 hjá dansk-ís-
lenska sendiherranum í Prag. þangað var
Bel Canto boðið.
|)á er við komum í námunda við sendi-
berrahústaðinn, sá jeg íslenska fánann
blakta á stöng og þeirri gleði, sem þá greip
mig, get jeg ekki lýst. j)ví „römm er sú
taug, sem rekka dregur föðurtúna til", og
þarna fanst, mjer sem fósturjörðin opnaði
fyrir mjer faðminn sinn.
Hjá sendiherranum var fjöldi fulltrúa frá
mörgum löndum og fylgdi þeim fjöldi
kvenna, voru þær flestar mjög fagrar ásýnd-
um; grannar og mjúkar i hreyfingum.
Klæddar voru þær nærskornum kjólum og
höfðu afar barðastóra hatta á höfði. Allar
voru þær dökkar að búningi, þótt undarlegt
virðist, í slíkum sólarhita. ])ar var utan-
ríkisráðherra Dr. Bennes, landbúnaðarráð-
herra hr. Novak, yfirborgarstjóri í Prag, Dr.
Baxa, leikhússtjóri hins tjekknéska söng-
leikhúss, Ostricil, tónskáldin Jos. B. Foerst-
er og Novak, prófessor M. Dolezil, „Minister-
ialraad" Jerabek, formaður karlakórsins P.
S. P. U. 0. fl. o. fl. Alls um 150 gestir.
Hátiðahaldið hófst á því, að Bel Canto
söng danska þjóðsönginn, síðan voru sungin
nokkur vers eftir Aage Be.rntsen, sem hann
hafði kveðið til konungshjónanna, yegna
silfurbrúðkaupsins. Síðar söng Bel Canto
ýms önnur lög og var auðheyrt, að áheyr-
endurnir voru ánægðir. Reyndist þetta því
góður undirbúningur undir söngskemtun-
ina, sem við áttum að lialda daginn eftir.
Að þessum veislufagnaði og söng lokn-
um, hauð borgarstjóri og söngleikhússtjór-
inn söngstjóra Bel Canto’s og formanni i
söngleikhúsið (Operuna Smetana).
])egar næsti dagur, 3. mai, rann upp, voru
ekki allir kvíðalausir, því mikils þótti um
vert að vera vel fyrirkallaður, þar sem til
stóð að Bel Canto héldi um kvöldið sina
fyrstu opinheru söngskemtun þar syðra. —
Bel Canto hafði verið sagt, að „Smetana-
salurinn" í samkomuhöllinni, sem hann átti
að syngja í, væri einhver besti söngsalur
heimsins, og gjörði það okkur mikið örugg-
ari. KI. 3 kom Bel Canto saman i salnum
til æfingar og athugunar um, hvar best
væri að standa á söngpallinum o. s. frv.
petta var stór og fagur salur og söng-
pallurinn þannig útbúinn, að auðvelt var
að breyta lionum á ýmsa lund, bækka og
lækka, stækka og minka eftir vild. Var það
gjört, með vjelkrafti. Bakvið söngpallinn
var feiknastórt orgel.
Sjálfur salurinn var einn goimur með
hliðarstúkum og svölum gegnt söngpallin-
um. Engar sáust stoðir í húsinu og engin
voru þar skörp horn eða brúnir.
])rátt fyrir það, þótt salurinn væri tómur
við æfingu þessa, mátti þegar finna, að þa>'
var gott, að syngja. Tók hann öllum öðrum
sölum fram, sem Bel Canto hafði sungið i.
Um kvöldið, þegar saluririn var orðlnn
fullui', var það hreinasta unun að syngja
þar.