Alþýðumaðurinn - 29.07.1969, Blaðsíða 7

• Á NÆTURVAKT MED LÖ6REGLUNNI
(Framhald af bla'ðstðu 1)
áhrif á bæinn. Ég skildi humor-
inn og yfir hressandi kaffi Páls
Rists var ómögulegt að reiðast
grininu. Að stundu liðinni fara
þeir Páll og Þórarinn í eftirlits—
ferð gangandi í bæinn.
. Svo kom Eyfirðingurinn.
Hann spyr eftir Kjartani varð
stjóra. Þeir heilsast sem góðir
vinir. Eyfirðingurinn heitir Hall
dór, löngu fluttur til Faxaflóa.
Hann þurfti að komast suður
með Norðurleið morgunin eftir,
því að Víðines vænti heimkomu
hans. Kjartan er reiðubúinn til
aðstoðar, setur upp einkennis-
húfu sína og við ökum Halldóri
til síns næturstaðar — og von-
andi hefur hann náð strikinu til
Ferðaskrifstofu Jóns Egils og
náð heim að Víðinesi næsta
kvöld.
Næst er kallað frá „Sjallanum“.
Ég fæ að fylgjast með — og
þeir er deila í „Sjallanum“ eru
fluttir upp á lögreglustöð. Ég
þekki annan og við tölum um
fiskerí í mesta bróðerni, en sá
innskot innan sviga er bara hug
detta undirritaðs. Næsta kvöld
þurfa lögreglumenn frá Akur-
eyri að annast löggæzlu í Þing-
eyjarþingi, ríki Jóhanns Skapta
sonar. Kjartan ræsir aftur fé-
laga sína í eftirlitsferð um bæ-
inn. Allt virtist rólegt, enda
vart komið miðnætti. Stefán er
ökumaður þessa nótt — og á um
þessar mundir eins árs afmæli
í starfinu. Hana nú, þarna er
sjáanlega einn ökuþór á ferð á
óleyfilegum hraða. Stefán gefur
í, hraðamælir sínir 80 km. og
inn í Aðalstræti er ökumanni
náð. Þorsteinn snarast út úr
bílnum og talar við sökudólg,
ungan geðþekkan mann með 2
fallegar ungar skvísur í bílnum.
Málið er afgreitt, en í námunda
líta lögreglumenn óskoðaðan
bíl. Bílstjórinn lofar að kippa
þessu í lag á morgun — og ég
er nærri viss um að hann hefur
gert það.
Svo fer að lifna yfir bænum.
Lokið er dansleik í „Sjallan-
um“ kl. 1, og fljótt fer að lifna
Og hér má Iíta 3 ungmenni. Myndu þau hafa náð þeim aldri að fól
afgreiðslu á „sjúss“?
er sat andspænis honum var
þögull, fallegur ungur maður.
Þeir félagar höfðu tekizt svo-
lítið á, sennilega af mesta mis-
skilningi, en í átökunum hafði
jakki unga mannsins rifnað.
Skýrsla er eflaust tekin, en á
meðan labba ég mig inn að kaffi
borðinu og fæ mér sopa. Á með
an spyr ég Þórarinn, ísfirðing-
inn unga, hvernig honum líki
við starfið og Akureyri. „Ágæt-
lega,“ er svar Þórarins.
Það eru aðeins 16 manns í
lögreglu höfuðstaðar Norður-
lands, en lögum samkvæmt
munu þeir eiga að vera 20, ef
miðað er við fólksfjölda tjáir
Kjartan mér. (Það þarf víst að
spara hvað dómgæzlu snertir á
þessum viðreisnartímum). Þetta
yfir miðbænum. Veðrið er dá-
samlegt og Pollurinn er logn-
vær nema inn á Leirum, þar
sem Eyjafjarðará reynist ástleit
in og setur í atlotum sínum
merki sín á ásjónu svefndrukk-
ins Ægis. Þetta minnir svolítið
á þá daga er varalitur var óekta.
Ölvaðir unglingar, en hverjir
eru sekir?
Það verður að segjast eins og
er að ölvaðir unglingar settu
svip á miðbæinn fram eftir
nóttu. Falleg ungmenni, ekki
með hávaða eða illindi, þau
komu úr Sjálfstæðishúsinu —
og nú vil ég spyrja og jafnframt
krefjast refjalausts svars frá eig
endum hússins, yfirmönnum
baranna og eftirlitsmannsins,
Sendi öllum þeim fjölmörgu, nær og fjær, er
auðsýndu mér vináttu og samúð við andlát og
útför eiginmanns míns
BJÖRNS EINARSSONAR, Hafnarstræti 88,
mínar innilegustu iijartans þakkir.
Guð blessi yikkur öll.
EmeTía Sveinbjörnsdóttir.
sem á að gæta þess að lögum og
reglum sé fylgt í þessu efni:
HVORT EIGI SÉ KRAFIST
NAFNSKÍRTEINIS AF ÞEIM,
er fala sjúss, ef vafi getur leikið
um aldur hans? Ég krefst svars
— og trúi eigi að óreyndu að
spurning mín verði hunzuð.
Mér er nokkuð kunnugt um að
dyraverðir hússins krefjast
nafnskírteinis, ef þeir eru í vafa
um aldur gestsins — og því er
það ekki þeirra sök þótt 18—21
ungmenni sé afgreitt vín þá er
inn í húsið er komið, sem er
bannað lögum samkvæmt.
Hverjir eru hinir seku? Vei,
þessum hræsnaraskap, þessarri
viðbjóðslegu skinhelgi — og svo
hrópar mín kynslóð um glataða
æsku. Olvuð ungmenni í mið-
bænum þessa nótt minntu mig
á falleg blóm, en vanhirt, líkt og
þegar trassafengin húsmóðir
gleymir að hirða um stofublóm-
ið sitt, sem upprunalega átti að
auka á fegurð og yndi heimilis-
ins.
En það voru fleiri en unglingar,
sem voru fullir.
Ég sá líka fulltrúa minnar
kynslóðar slaga um miðbæinn.
Jú, víst er það mannleg náttúra
að reyna að komast á kvenna-
far með Bakkus að leiðarljósi.
Kannske voru þeir fullorðnu að
kenna unglingunum þessa nótt
að skepnuskapurinn í kynferðis
málum sé sterkasta eigindinn á
því sviði, sem og á mörgum
fleiri og ætti kannske að kalla
það virðulegu nafni, t. d. Nætur
vinnuskóli fyrir unglinga. —
Áfram er keyrt um bæinn. Bíl-
stjóri með R-númer er grunað-
ur að sitja undir áhrifum við
stýri. Hann er færður á lög-
reglustöðina. Hann er prúður
og stilltur. Prófun fer fram lög-
um samkvæmt, að henni lok-
inni ekur Páll Rist hinum
óheppna sunnlenzka gesti þang
að þar sem hann hafði tryggt
sér næturstað.
Onæði á tjaldsvæðinu.
Við Akureyringar höfum ver
ið að grobbast af því að við
búum gestum okkar ágætt tjald
stæði sunnan sundlaugarinnar.
Jú, víst er þetta viðkunnanleg-
ur staður, en það er bara ekki
nóg. Þessi vaktnótt mín með
lögreglunni sannaði mér að hér
þarf lagfæringar við. Einmitt
þaðan bárust flestar hjálpar-
beiðnir og þangað þurfti Stefán
ökumaður oftast að aka löreglu
bílnum. Þorsteinn taldi 73 tjöld
á svæðinu þessa nótt. Fjölskyld
ur með ungbörn í sumum tjöld
unum, er leituðu hvíldar og frið
ar í sumarleyfi sínu og þráðu
svefnfrið þótt sumarnóttin væri
björt og fögur. En í næstu tjöld
um voru glymskrattar í gangi,
hávær söngur í fjölbreyttum
tóntegundum ásamt eigi lág-
væru hvísli um samfarir konu
og manns. Stefán, Þórarinn og
Þorsteinn líta inn í tjöld þeirra,
er gleymt hafa nágrönnum sín-
um er þrá svefnfrið og með að-
dáanverðri lempni og lægni
tekst þeim að „svæfa“ tjaldbúa.
Ég fylgdist með þeim, án þess
að taka upp penna og rissbók,
en gríp þó til þess í eitt skipti
við „órólegasta“ tjaldið — og
einn tjaldgesturinn, falleg 16
ára stúlka, spyr hvað ég sé að
skrifa. Ég tjáði henni að ég væri
blaðamaður og væi'i að kynna
mér svolítið næturlíf Akureyr-
ar. „Ertu frá Þjóðviljanum?“
spyr unga stúlkan hvefsin. Ég
nefni blað mitt. „Kunningi,"
segir hún, „þú mátt skamma
okkur í blaðinu þínu. Við höf-
um hagað okkur illa það veit ég,
en villtu gera eitt fyrir mig, og
birta það í blaði þínu — að lög-
reglan á Akureyri er sú bezta
er ég hefi kynnzt, þeir hafa 5
sinnum aðvarað okkur í nótt,
ekki með hörku og valdsmanns
svip heldur með góðmennsku
og skilningi. Láttu þetta koma
býður Páll Rist góða nótt. Ég
tek í hlýja og þetta hönd Kjart-
ans vaktstjóra og þakka honum
fyrir nóttina, velvilja og alla
fyrirgreiðslu. Síðan ek ég rúnt
um bæinn með Stefáni, Þor-
steini og Þórarni, einstaka næt-
urhrafn er ennþá á ferli. í sveit
inni myndi ég hafa kallað þá
morgunhana, sökum þess að
slík dýrategund fer oft að láta
í sér heyra laust eftir kl. 5 að
morgni, a. m. k. var eðli þeirra
þannig í sveitinni í gamla daga.
Þeir félagarnir skila mér úr
bílnum við Nýja-Bíó, það er á
mér hálfgerð sjóriða eftir nætur
aksturinn — og því gott að
LögreglubíIIinn á ferð við Búnaðarbankahúsið gamla, þar sem öðl-
ingurinn Bernharð Stefánsson réði lengi ríkjum og vildi hvers
manns vandræði leysa. Þetta stíllireina og virðulega hús á að leggja
af velli í sumar og margir Akureyringar munu sakna þess. Reyk-
víkingar hafa annan hátt á, þeir flytja sín gömlu og sögufrægu hús
upp að Árbæ. Hvers vegna taka Akureyringar þá sé ekki til fyrir-
myndar í þessu efni — og koma upp sínu „Árbæjarhverfi“? I
þannig framkoma gerir mann
betri, skilaðu þessu rétt, blaða-
maður. Góða nótt og nú skal
verða hljótt í tjaldinu okkar,“
— og hér með verð ég við bón
hennar — og ég bið þess að guð
og lukkan reynist þessarri ungu
stúlku hliðholl í göngu hennar
mót lífinu, jafnt í soi'g og gleði.
En rétt í þann mund er lögreglu
þjónar eru að koma á ró á tjald
stæðinu þeysa hestamenn á
reiðskjótum sínum inn á svæð-
ið, dónaskapur, sem ég vil kalla
svartan blett á siðmenningu
bæjarins við Pollinn, en lög-
reglumenn kenndu þeim manna
siði og því hurfu þeir fljótt á
braut.
Eftirmáli um tjaldstæðin.
Mér. er tjáð að vaktmenn
hverfi af tjaldstæðunum kl. 11
að kvöldi. Á þessu svæði býður
Akureyrarbær alla velkomna
til dvalar, án öryggis um nætur
nema þá er allt of fámenn lög-
regla getur komið því við að
sinna þaðan neyðarkalli. Fjöl-
skyldufólk sem leitar þang-
að til afslöppunar og hvíld-
ar, á engan veginn sam-
leið með fólki er vaka vill við
gullna skál Bakkusar unz sól
merlar gullstöfum Vaðlaheiði
ogjj,.Poll. Þorsteinn taldi þessa
nóþt 73 tjöld, inn á milli þeirra
úiú og grúir af bílum ferðafólks
ins, er hlýtur að bjóða hættum
heim. í hitteð fyrrasumar var
ekið á 3 tjöld — og hver vill
ábyrgjast hvenær dauðaslys
hlýst af á tjaldstæði Akureyrar
af svipuðum akstri.
Svo skal kveðja.
Næturvakt er senn á enda —
og víst er hressandi að ylja sér
á kaffisopa eftir vökunótt. Svo
labba síðasta spottann heim. Ég
kveð þá að sveitamannssið með
handabandi og þakka fyrir nótt
ina. Ágætir félagar, skilnings-
ríkir á mannlegan breyskleika,
hjálparsveit í höfuðstað Norður
lands án kylfu við belti, heldur
menn er sýndu í verki að þeir
völdu heldur leið góðleikans en
hrís refsivandar — og þökk sé
þeim fyrir — og þá er ég geng
til míns svefnstaðar sækir
margt á hugann. Þetta var ró-
leg nótt sögðu lögreglumenn —
en sú hugsun skaut upp kolli,
er ég leit yfir þau brota-
brot þess er ég myndi festa á
blað eftir næturvakt mína með
lögreglunni, að núverandi áfeng
islöggjöf okkar ætti umsvifa-
laust að henda í ruslakörfu
dómsmálaráðuneytisins. Alþjóð
veit að sú löggjöf er aðeins
pappírsgagn, í engu haldið.
Stúkumenn munu kannske
segja það að ég sé sendiboði
Bakkusar, er ég fullyrði að
betra væri að selja vín í mjólk-
ur- og kjörbúðum, Já og jafn-
vel í kirkju eða gefa ungabörn-
um það á pelann er ku tíðkast í
Suðurlöndum, miðað við þann
„moral“ er nú ríkir varðandi
daglega brotna áfengislöggjöf
okkar.
Lokaorð.
Aðeins örstuttur. Lögreglu-
stöðin nýja mun vonandi geta
þjónað sínu hlutverki, þótt Ak-
ureyri verði 50.000 manna bær,
en hve lengi á stöðin að minna
svona að utanverðu á nýbyggt
fjárhús bónda er eigi hefir efni
á því að „flikka“ húsið að utan?
Já, og svo er það frétt, er ég var
nærri búinn að gleyma. Engan
þurfti að setja í „Steininn“
þessa fögru sumarnótt. s. j.