Dagblað - 11.02.1925, Side 1

Fyrir hundraö ár-
um mun íbúatalá Reykjavíkur
hafa verið um 1000,. en síðan
heflir fjölgað hröðum skrefum.
Um aldamóftn voru hér tæp
7000, 1910 hafði íbúum fjölgað
um 5000, á næstu 10 árum um
rúm 6000. 1922 voru hér rúm-
lega 19 þús. íbúar, ári síðan rúm
20 þús., og munu hér nú vera
um 21 þús. ibúar. Hér eru nú
2044 hús, en af þeim mun ekki
meira en */a notaður til íbúðar.
Geri maöur nú ráð fyrir því,
að hér sé um 1000 íbúðarhús,
þá verða til jafnaðar 20 menn
í hverju húsi. Láti þetta nú
nærri lagi, þá ætti ekki að vera
hér þrengsli til vandræöa. Eða
mun ekki láta nærri, að hlut-
föllin haii verið lík um alda-
mót? I>á var þó ekki tilfinnan-
leg húsnæðisekla hér.
Þegar eftir að stríðið hófst,
tók svo að segja fyrir allar húsa-
byggingar hér, en íbúum bæjar-
ins Ijölgaði þá jafnört og áður,
eins og sézt á tölunum hér að
framan. Var því sízt að kynja,
þótt til vandræða leiddi, enda
var svo komið 1918, að hús-
næðisvandræðin þá mpnu lengi
í minnum höfð.
En svo var farið að byggja,
og á síðustu árum hefir íbúðar-
húsum fjölgað bér niörgum sinn-
um örar en nokkuru sinni áður,
einkum fyrst í stað eftir að
stríðshömlunurn linti. Aftur á
móti sýna manntalsskýrslur, að
ibúum hefir ekki fjölgað meira
á ári en áður, og hlutfallslega
heldur minna. Af þessu hefði
nú átt aö leiða, að eitthvað
hefði raknað úr húsnæðisvand-
ræðunum, en því er þó eigi að
heilsa. Það er jafnvel engu minni
erfiðleikum bundið fyrir fjöl-
skyldumann að ná sér i íbúð
nú heldur en 1918.
Af hverju stafar þetta?
Margar orsakir munu liggja
til þess og mismunandi veiga-
miklar. Þýðir ekki að rekja þær
hér. En eitt er þó vist, að hin
nafntoguðu og illræmdu húsa-
leigulög munu ekki eiga minst-
an þáttinn í því. Lög þessi voru
sett til þess, að reyna að bæta
úr húsnæðisskortinum. Héldu
sumir því fram fyrst, að þau
gerði dálítið gagn, en nú gera
þau vissulega ekki annað en
ógagn eitt, og ætti því að af-
nemast sem fyrst. Mun síðar
vikið rækilegar að þessu máli.
Skipahrakningar.
í veðrinu mikla nú um helg-
ina hafa öll botnvörpuskipin,
sem voru að veiðum vestur á
hinum svonefnda Hala, orðið
fyrir meiri og minni hrakning-
um, og um sum má óhætt
segja, að þau sé heimt úr helju.
Þau hafa nú verið að tínast
hingað inn síðan í fyrrakvöld,
og eru nú flest komin.
' Njörður misti annan bátinn,
hinn laskaðist og eins bátaþilj-
ur, og alt tók út, sem lauslegt
var á þilfari. í brúnni brotnaði
hurðin og rúður, milligerðir í
lestum og skrikaði þar alt til.
Skipið lagðist á hliðina og var
ekki annað sýnna, en það
mundi ekki fá rétt sig við aftur.
Sætt var lagi til þess að ná öll-
um hásetum framan úr háseta-
klefa, og máttu þeir ekki vera
að því að fara f vosklæði sin,
og voru því allir gegndrepa og
urðu að standa þannig lengi.
Einn mann tók út úr brúnni.
Kastaði sjórinn honum fram
undir hvalbak, en er skipið
reisti sig að framan, skoiaðist
hann með sjónum alla leið aftur
í skut. Varð honum það til lífs,
að hann festi þar fótinn í vír,
og gátu skipverjar sætt lagi að
bjarga honum.
Rán var nýlega lögð út á
veiðar, en sneri aftur f rokinu
og kom til Hafoarfjarðar á
sunnudaginn og hafði mist ann-
an skipsbátinn.
Hilmir misti báða báta sína,
bátaþilfar laskaðist mikið og
aftursigla brotnaði.
Ása misti loftskeytastangir
sínar, en annað varð eigi til
tjóns á skipinu.
Á Þórólfi brotnuðu einnig loft-
skeytastangirnar og bátar hans
löskuðust eitthvað. Egill Skalla-
grímsson misti báða bátana og
bátaþiljur löskuðust.
Draupnir kom með bát sinn
mölbrotinn. Jón forseti misti
sinn bát.
Á Gulltoppi brotnaði bátur og
loftskeytastengur, en öll lifrarföt
sópuðust af þilfari.
Öll voru skipin mjög illa til
reika, eitt klakastykki frá siglu-
húnum að sjómáli.
Margir útlendir botnvörpung-
ar komu hingað einnig undan
rokinu, og sumir laskaðir. Voru
hér alls 20 botnvörpuskip í
höfn í gærdag.
Það er ekki skemtilegt, að
vertíðin skuli byrja þannig. Skip-
in hljóta að tefjast hér meira
eða minna vegna skemdanna,
og sérstaklega mun verða ilt að
útvega báta í stað þeirra, sem
brotnað hafa eða týnzt.
Kviksögur.
Það er svo sem ekki ný bóía,
að hinar og aðrar kviksögur
spretti upp hér í bænum. Eru
þær mjög mismunandi að eðli,
sumar meinlausar, aðrar ekki.
Meðal hinna slðarnefndu má
telja það, er menn hafa það sér
til gamans að hleypa á stað
sögum um slys og skipatjón,
sögum sem ekki eiga við nein
rök að styðjast. Eins og öllum
er kunnugt, hefir þetta verið eitt
hið mesta mannskaðaár. Veðr-
átta er sífelt hin versta, og allir
þeir, sem eiga ástvini sina á
sjónum, bera þvf sífeldan kviða
í brjósti. Þarf því meir en lítil