Dagblað - 14.02.1925, Blaðsíða 1

Laugardag
14. febrúar
1925.
I. árgangur.
12.
tölublað.
HIN illrærndu innflutningshöft
munu nú sennilega vera úr
sögunni. Að minsta kosti er
það gleðilegt tákn tímanna, að
þingmaður úrFramsóknai flokkn-
um skuli hafa lýst yfir því í
þinginu, að hann væri með því
að afnema þau.
Saga innflutningshaftanna er
vandræðasaga frá upphafi til
enda, og ætti að verða til þess
að sýna mönnum mjög skif-
merkilega hvað af því hlýzt,
þegar á að fara að keyra versl-
un og viðskifti í dróma. Reynsla
þeirra ætti að nægja tíl þess, að
ekki yrði fyrst um sinn fitjað
upp á öðru eins.
t»að er þá fyrst, að lögin hafa
aldrei náð tilgangi sínum, enda
má vera, að þeim hafi af stjórn-
arinnar hálfu verið slælega fram-
fylgt, enda hefði árangurinn af
því að framfylgja þeim til hins
ýtrasta, aðeins orðið sá, að svifta
ríkissjóð tekjum og koma á stað
smyglun og lagabrotum á þeim
sviðum, er slíkt hefir lítt verið
iðkað áður. Ress vegna voru
undanþágur veittar. Gn þessar
undanþágur hlutu að verða tví-
eggjað sverð og skapa misrétti,
þannig, að sumir fengu undan-
þágur, en öðrum var synjað um
þær. Þetta hlaut að verða óvin-
sælt. En það þarf alls eigi að
stafa af þvf, að stjórnin hafi
gert sér mannamun að neinu
leyti. Því að engin ástæða var
til þess að leyfa meiri innflutn-
ing á neinni vöru, en telja verð-
ur hæfilegt eftir því sem hag-
skýrslur herma. Þegar svo inn-
flutningsleyfi höfðu verið gefin
fyrir því, eða álíka, urðu þeir
útundan, er seinast komu með
beiðnir sfnar um undanþágur.
Og af þessu hefir aftur leilt, að
innflutningur á ýmsum vörum
hefir komist á færri hendur en
áður var.
Því skal að vísu ekki neitað,
að hugsjónin, sem iá á bak við
lögin, var í eðli sinu góð. En
svo er um margar hugsjónir, og
eru þær þó óframkvæmanlegar,
þegar á á að herða. Menn, sem
komnir eru til vits og ára, eru
nú þannig gerðir, að þeir kæra
sig ekkert um annarlega hand-
leiðslu, hvorki handleiðslu ein-
stakra manna né hins opinbera,
um fjármál sín. Menn, sem eru
fjár sfns ráðandi að lögum, vilja
líka f reynd vera fjár sins ráð-
andi. En það finst vist flestum,
að þeir sé það ekki, ef þeir
mega ekki kaupa það, sem þá
iystir — ef hið opinbera tekur
fram fyrir hendur þeirra sem
strangur faðir við óforsjálan
ungling.
Gjöf Jóns Sigurðssonar.
Yerðlaun fyrir ritgerð
um lögberg.
Nefndin, sem kosin er af Al-
þingi til þess að dæma um rit-
gerðir og ákveða verðlaun fyrir
þær af Gjöf Jón Sigurðssonar,
hefir nýlega tildæmt Eggert
Briem í Viðey verðlaunin fyrir
ritgerð, er hann nefnir »Um
lögberg« og fjallar um alþingis-
hald til forna.
Nefndina skipa þeir Hannes
Porsteinsson þjóðskjalavörður og
prófessorarnir dr. Sigurður Nor-
dal og dr. Pall Eggert Ólason.
_»
XJ tsvnrsskylda
sjómauua.
/
Agúst Flygenring ber fram í
Nd. frv. um, að bætt verði inn
í lög um bæjarstjórn i Hafnar-
firði, að útsvarsskylda nái til
allra þeirra manna, sem lög-
skráðir eru á gjaldárinu eigi
skemur eu þrjá mánuði á skip,
sem skrásett eru í Hafnarfirði,
þótt eigi séu þeir þar búsettir,
eða skip, sem þaðan ganga til
fiskveiða eigi skemur en 3 mán-
uði gjaldársins. Hlutaðeigandi
skipseigendur eða útgerðarmenn
skuiu standa skil á útsvari þess-
ara utanbæjarmanna, enda er
þeim heimilt að halda eftir alt
að 10°/o af kaupi slíkra manna
til greiðslu á útsvarinu sam-
kvæmt tilkynningu niðurjöfn-
unarnefndar, að lokinni auka-
eða aðalniðuijöfnun útsvara, um
útsvör þau, er þeim ber að
standa skil á.
Frv. er fram komið vegna
ákvæða í lögum um bæjargjöld
í Reykjavík, þar sem útsvars-
skyldan er látin ná til allra
þeirra manna, sem lögskráðir
eru á skip, er eiga heimilisfang
i Reykjavík, án tillits til þess,
hvar þessir menn eiga heima.
En þar af leiðir, að fjölda sjó-
manna úr Hafnarfirði, sem eru
á skipum úr Reykjavík, verður
þar gert að greiða útsvar, sem
aftur rýrir- gjaldþol þeirra í
Hafnarfirði. Hins vegar eru
nokkrir sjómenn úr Reykjavík
á skipum i Hafnarflrði, sem þá
eftir sömu reglu ættu að gjalda
útsvar þar, til þess að jöfnuður
yrði á þessari tekjuheimild milli
kaupstaðanna.
¥
Afengisverslunin.
I*eir Ásgeir Ásgeirsson og
Sveinn Ólafsson bera fram i
Nd. frv. um breytingar á lögum
um einkasölu á áfengi. Eftir því
á að leggja áfengisverslunina
undir landsverslun, nrikisstjórn-
in getur sett lyfjafróðan mann
forstjóra landsverslunar til að-
stoðar og til eftirlits með lyfja-
búðum og áfengiskaupum þeirraa
Frv. er samhljóða frv. sem
borið var fram á þinginu í
fyrra, nema hvað flutningsmenn
vilja, að lágmark álagningar á
áfengi verði fært upp í 50®/».