Dagblað - 05.03.1925, Blaðsíða 1

MAÐUR er nefndur Sigurður
og var Nórðlendingur. Hann
var allra manna ratvísast-
ur og sagði, að ekki væri hægt
»ð villast í hríðum, þvi að alls
staðar væri bæir. Þetta þótti
nokkuð djúpt tekið í árinni í
þeirri sveit — en enn þann dag
i dag má sjá marga slíka Sig-
urða, menn, sem halda, að ekki
sé hægt að villast vegna þess
að alls staðar sé bæir. —
Það er ekki langt siðan, að
tíðustu slysin hér á Islandi
voru þau, að menn urðu úti —
stundum einn og einn og stund-
um hópum saman. Á síðari ár-
um hefir þó slysum þessum
fækkað vonum framar, bæði
vegna þess, að samgöngur hafa
verið mikið bættar og svo fara
menn varlegar nú en áður. En
öll þau sorglegu slys, er fyrir
komu um daginn í sunnudags-
■veðrinu mikla, ætti að færa
mönnum heim sanninn um það,
að fleiri ráðstafanir þarf að gera
heldur en gerðar hafa verið, til
þess, að fyrirbyggja það, að
menn verði úti unnvörpum hér
í landi. Er fyllilega nægur sá
skattur, er hafið heimtar árlega
af hinni íslenzku þjóð, þótt ekki
bætist þar við, að hin ómilda
náttúra heimti af oss annan eins
skatt á landi.
Það munu hafa verið fyrstu
ráðin, er íslendingar fundu til
þess, að sporna við manntjóni
af hriðum og vetrarhörkum, að
hlaða vörður á þjóðvegum og
reisa sæluhús á fjallvegum. þetta
hefir hvort tveggja borið góðan
ávöxt og bjargað lífi fjölda
manna. Síðan landsiminn kom
hefir þó orðið enn meiri breyt-
ing á þessu til batnaðar, vegna
þess að simastaurar og símar
eru víða hvar hinn bezti leiðar-
vísir fyrir ferðamenn og aðra
þó, sem þurfa að vera úti í íll-
viðrum á vetrardegi. Par sem
símar liggja um heiðar, er glöggv-
um mönnum yfirleitt auðratað,
en þar sem langt er milli bygða
er þetta eigi nóg, því að vel
geta menn örmagnast á miðri
leið, þótt ekki sé þeir viitir veg-
ar. En þegar svo er ástatt, eiga
sæluhúsin að koma að gagni
(og verða oft að gagni). En þó
gæti þau orðið að enn meira
liði, ef simi vœri seitur þar inn.
Er hart til þess að hugsa, að
menn geti legið bjargarlausir og
veikir dögum saman í heiðakof-
um, og koma engum boðum frá
sér, en fyrir utan kofann er sím-
inn, sem gæti bjargað þeim, e/
menn hefði haft rænu á því að
leggja stuttan þráð inn í kofann
og hafa þar heyrnartól. Kostn-
aður við að koma sliku sam-
bandi inn í sæluhúsin, er mjög
l lítill, og fyr ætti að leggja
áherslu á það að fá sima í
kofa þessa, heldur en að sjá
þeim fyrir eldsneyti, því að hafi
ferðamenn ekki eldspýtur, er
þeim ekkert gagn að eldsneyt-
inu, en þótt þeir lfomi tómhent-
ir geta þeir altaf notað símann
— og hann getur fremur en
margt annað orðið þeim til
bjargar. Og þótt ekki bjargaði
hann nema aðeins einu einasta
mannslifi, er kostnaðurinn við
hann margfalt greiddur.
Þing-tíðindi.
Bann gegn oætnrvinnn. Jón
Baldvinsson ber fram frv. um
það að banna næturvinnu við
að ferma og afterma skip og
báta í Reykjavík og Hafnarfirði
á tímabilinu 1. okt. til 1. maí.
Lögreglustjóri á þó að geía veitt
undanþágu, er sérstaklega stend-
ur á. Brot gegn ákvæðum frv.
eiga að varða 500—5000 kr.
sektum, er renni í rikissjóð.
í greinargerð segir svo: Um
það má sjálfsagt deila, hvort
ekki yrði tap við það, að banna
að vinna að afgreiðslu togara,
jafnskjótt og þeir koma til hafn-
ar, ef það væri að nóttu til eða
kvöldi. En á hitt ber eigi síðar
að líta, hve afar óeðlilegt og
óholt það er að vinna á nótt-
unni sérstaklega að haustinu og
vetrinum til í öllum veðrum.
það er slit á því, sem hverjum
manni er dýrmætast, en það er
heilsan og þrekiðcc.
Ekki er það ætlunin að frv.
þetta, þótt að lögum verði, nái
til róðrarbáta.
Gerðardómar í kanpgjalds-
þrætam. Bjarni Jónsson frá
Vogi ber að nýju fram frv. um
þetta efni. Greinargerðin, er frv.
fylgir er stutt og laggóð: »Af
því að verkbönn og verkföll eru
svo skaðleg þjóðinni og kostn-
aðarsöm, þykir hlýða að skipa
þeim málum með lögumcc.
Frv. fer fram á það, að vinnu-
salar og vinnuþegar í hverri
grein skuli hafa 5 manna nefnd
til þess að semja um vinnuverð,
þá er eigi næst samkomulag
meðal einstaklinga. Náist ekki
samkomulag að heldur, skal
leita meðalgöngu hins opinbera,
og skal þá skipa sérstakan dóm,
er í eiga sæti 1 maður frá hvor-
um, vinnuveitendum og vinnu-
þiggjendum, en atviimumálaráð-
herra nefnir oddamann í
dóminn. Vilji aðiljar ekki hlíta
úrskurði þess dómstóls, skal
skipaður nýr dómur með 2
mönnum tilnefndum af hvorum
málsaðilja, en dómsmálaráð-
herra tilnefnir þá oddamann.
Vilji nú aðiljar eigi enn hlíta
dómsúrskurði, skal nýr gerðar-
dómur fjalla um málið og er
hann þá svo skipaður, að hæsti-
réttur tilnefnir oddamann, en
aðiljar hafa 3 fulltrúa hvor.
Meðan á samningum stendur
eða dómum, skal unnið fyrir
sama kaup og fyrir var er deil-
an hófst.
Selaskot 6 Breiðafirðl. Há-
kon Kristófersson ber fram frv.
um það að hækka sektir fyrir