Dagblað - 05.03.1925, Blaðsíða 3
DAGBLAÐ
3
gerir þvottadagana að
hreinustu hvíldardög-
um. Árangurinn af ör-
stuttri suðu er: Vinnu-
sparnaður, tímasparn-
aður og sótthreinsaður snjóhvítur ilmandi þvottur. Persil
inniheldur engin skaðleg efni. Pað, sem þvegið er úr Persil,
endist betur en ella. Biðjið altaf um Persil. Varist eftirlík-
ingar. Persil fæst alstaðar. Verðið lækkað.
Hjónavígsla hindruð. í borg-
inni Benacazon í Spáni átti ný-
lega að fara fram hjónavígsla,
en borgarbúar komu í veg fyrir
það, að hún næði fram að
ganga. Ástæðan var sú, að brúð-
guminn átti aðra kærustu en
þá, er hann ætlaði að kvænast.
Var borgarlýður svo æstur, að
hjónaefnin komust ekki út úr
húsi, og ættingjum þeirra var
misþyrmt á götu og ^óknarpresti
var hótað öllu illu ef hann
framkvæmdi hjónavígsluna. —
Yfirvöldin hafa gert ráðstafanir
til þess, að koma hjónaefnun-
um burtu úr borginni svo að
þau geti gift sig annars staðar.
II re inlætis -
vörur:
Heiöraöa húsmóöir!
Muniö aö beztu og hentug-
ustu hreinlætisvörurnar — og
sem fást að heita má i hverri
verslun bæjarins — eru þessar:
New-Pin, þvottasápa.
Ideal, sjálfvinn. sápuduft.
Margarison’s, handsápur.
do. raksápur.
Zebra, ofnsverta.
Zebo, fljót. ofnsverta.
Brasso, fægilögur.
Silvo, silturfægilögur.
Reckitts, þvottablámi.
Reckitts, línsterkja.
Bonevax, Mansion.
Cherry Blossom, skóáburður,
margir litir.
I heildsöiu til kaupm. hjá
Kr. Ó. SkagfjörB.
' VagBlam ^is,“ 1
vini sína, að þeir láti það ber-
ast, hve vel þeim líkar það.
---. ’ b
Sonnr járnhrnntakóiigsing.
— Þá ætla ég að merkja hann yður.
— Eg heili Anthony, er í klefa A á þriðja
þilfari.
— Jú, jú, herra minn!
Pjónninn re.it eitthvað á spjald, festi það á
stólinn og mælit:
— Það kostar einn dollar.
— Við hvað eigið þér!
— Sætið kostar einn dollar, herra minn!
— Eg á ekki einn einasta eyri til.
Pjónninn hló og lét sem hann teldi að far-
þeginn væri að gera að gamni sínu.
— Eg er hræddur um að þér fáið þá ekki
að halda stólnum.
— Jæja, þá verð ég að standa alla leiðina
til Panama.
— Pér hafið gaman að því að gera að gamni
yðar. Annars verð ég, að borga sætið ef þér
gerið það ekki.
— Pað er ágætt. Reynið að láta mér líða
eins bölvanlega og hægt er. En meðal annara
orða — hvaða skyrtunúmer notið þér?
— Númer sextán.
Kirk andvarpaði.
— Biðjið gjaldkera aö finna mig. Viljið þér
gera svo vel? Eg skal komast að samkomulagi
■við hann uin þennan stól.
Rétt í þvi að hann slepti orðinu heryði hann
skrjáfa í pilsum rétt hjá sér, og er hann leit
við sá hann konu þá, er hann hafði mætt áð-
ur. Hún settist í næsta stól. Frönsk þerna var
á hælum henni og bar í fanginu þykt teppi.
Kirk gramdist það, að hann skyldi hafa verið
svo óheppinn, að hafa einmitt valið þenn stól-
inn er næstur var hennar stól. En nú varð það
ekki aftur tekið og kæruleysislega hlustaði hann
á þær skipanir er hún gaf þernu sinni. En
vegna þess að hann kunni ekki orð í frönsku
var hann í efa um hvort hún sagði að veðrið
mundi batna bráðum, eða að hún væri til þess
komin að hengja út þvottinn. Hið síðara var
líklegra því að hann var nú einmitt að hugsa
um sinn eigin þvott.
í því kom gjaldkeri. x
— Vilduð þér finna mig? spurði hann.
— Já. Hingað kom einhver ókunnugur mað-
ur og heimtaði að fá einn dollar fyrir þennan
stól.
— Nú?
— Já, nú þarf ég að fá lán hjá yður.
Gjaldkeri hóstaði.
— Takið þér nú vel eftir, mælti Kirk alvar-
lega. Eg hefi farið um alla þessa byttu sem þið
kallið skip og komist að þeirri niðurstöðu að
allir farþegarnir sé dvergar. Eg get ekki notað
þetta hálslín lengur.