Dagblað - 06.03.1925, Blaðsíða 3

3
#
DAGB LAÐ
H,f. Eimskipaféiag Isliuids.
E.s. Suðurland
fer héðan til Dýrafjarðar og mætir þar Goðafossi
væntanlega l'T'. marz, tekur farþega og vörur til og
frá þeim höfnum á Norður- og Austurlandi, sem Goöafoss
samkvæmt áætlun kemur við á.
Burtfarardagur Suðurlands verður nánara auglýstur.
og hin djúpa og hljómþýða rödd
hennar hefir haft meiri áhrif á
mig en nokkuð annað. Ef til
vill leikur hún ekki Majorskan
eins og Selma Lagerlöf hafði
hugsað sér hana, en ég held að
ég hafi aldrei heyrt hina hljóm-
þýðu rödd hennar eins glögt og
af vörum þeirrar veru, sem er á
»hvita dúknum« í þessari mynd.
Saga Gösta Berlings hefir orðið
að sögu »Majorskan« í höndum
kvikmyndahöfundarins. — Og
löngu eftir það,. að við, sem nú
lifum, erum komin undir græna
torfu, mun »rödd« Gerda Lunde-
quist hljóma til afkomenda okkar
frá hinum hvíta dúk — ef svo
mætti að orði komast. Eetta má
þó ekki skiljast þannig, að það
sé niðrun hinum leiköndunum.
Lars Hanson leikur t. d. Gösta
Berling afbragðsvel. Það er ein-
hver Tegnér-svipur yfir honum
og mín trúa er, að enginn nú-
lifandi sænskur maður hefði
getað gefið okkur meir lifandi
eftirmynd af Gösta en'einmitt
hann. — Og um Greta Garbo
segir hann: Getur það átt sér
stað, að Selma Lagerlöf hafi
imyndað sér Ebba Dohna svo
bjarteyga, glæsilega og kjark-
mikla eins og Greta Garbo er?
Nei, — fyrirgefið þér Selma
Lagerlöf, — en þér verðið að
viðurkenna að þetta er satt.
Kwei-Ting Sen heitir hinn
ungi háskólakennari kínverski,
sem lengst af stundaði nám við
háskólann í Edinborg á Skot-
landi og heimsótti okkur hér
fyrir nokkrum árum með konu
sinni íslenzkri. Nú búa þau í
Amoy, suður af Sjanghay í
Kína og hugsa oft heim til ís-
lands.
Kwei-Ting Sen var sonur You-
Siu Sen, sem var rithöfundur
Auglýslngum í Dag-
blaðið má skila í prentsm’iðj-
una Gutenberg eða á afgreiðslu
blaðsins. Sími 744.
^ DagGlam 1
vini sina, að þeir láti það ber-
ast, hve vel þeim likar það.
kinverskur og lézt árið 1923,
en ekki sonur Sun-Yat Sen, eins
og Dagblaöið minti á dögunum.
Sonur járnbrantHkóiigsing.
— Eg get eigi heldur fundið neinn farangur
er þér eigið.
— Nú, þá hefi ég ekkert meðferðis. Annars
bjóst ég aldrei við því. Verið þér nú dálítið
'almennilegur. Þér sjáið vel að ég má til að skifta
skyrtu.
— Ef þér eruð alveg fatalaus skal ég leita
meðal fata þjónanna og reyna að finna þar eitt-
hvað við yðar hæfi.
— Nei, nei, greip Kirk fram í. Eg get ekki
gengið í skyrtu með súpublettum. Ljáið þér
mér eina af yðar skyrtum — við erum sama
sem tvíburar.
— Eg á ekki fleiri skyrtur en þær, sem ég
sjálfur þarf að nota, mælti gjaldkeri hryssings-
lega.
Hann opnaði vindlaveskið. Kirk starði á það
með áfergju. Honum fanst sem mörg ár væru
siðan að hann hefði reykt vindling. En það
var ekki svo að sjá að gjaldkeri væri neitt út-
ausandi.
— Eg hefi talað við skipstjóra um farmiða
yðar og hann] segir, að þér verðið að kaupa
uunan.
Kirk hristi höfuðið.
— Eg segi yður enn einu sinni að það er
Þýðingalaust að tala um þetta.
Gjaldkeri svaraði af þjósti nokkurum:
-r- Sé þér að gera að gamni yðar þá hafið þér
% gert nóg að því. En ég spyr yður, hvernig
stendur á því, að þér eruð í bezta farþegaklefa
skipsins, fyrst þér eruð fjármunalaus eins og
þér segið.
— Það er nú löng saga að segja frá því.
— Jæja, en þér verðið nú samt neyddir til
að flytja burtu úr þeim klefa.
— Hversvegna? Hafið þér ekki fengið farmiö-
ann greiddan?
— Jú, en þér eruð ekki Lockel
Kirk glotti.
— Hvernig vitið þér það?
— Hvað er þetta maður? Hafið þér ekki sagt
það hundrað sinnum?
— Jú, hvað kemur það málinu við? Heyrið
þér nú, gjaldkeri minn! Þegar ég hugsa mig
betur um, þá held ég að ég heiti Locke. Að
minsta kosti get ég fullvissað yður um það, að
mér líkar vel klefinn og ætla ekki að flytja
þaðan. Gerið þér nú svo vel, að vera ekki svona
afundinn! Mig langar til þess að biðja yður að
gera mér greiða.
Hann dró hringinn af hendi sér, rétti hann
að gjaldkera og mælti!
— Eg ætla að biðja yður að útvega mér rak-
vél og svo eins margar skyrtur og .hálslín og
þér getið fengið fyrir hring þennan. Heilinn í