Dagblað - 11.03.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
og sumstaðar meðan sorgarathöfnin
fór fram. Almenn samtök áttu sér
eigi staö um lokun.
Jarðarför Brandar heit. Bjarna-
sonar frá Hallbjarnarey, fer fram á
morgun frá heimili hans Hverfis-
götu 94 A. og hefst kl. 1 e. h.
Þesai botnvörpnskip eru nýkomin
af veiðum: Draupnir, Otur, Gull-
toppur, Tryggvi gamli, Jón forseti
og Ása. Sum þeirra eru farin aftur
á veiðar.
Hercnr kemur hingað um hádegi
í dag og fer aftur á morgun.
Island fór héðan í gærkvöldi vest-
nr og norður um land til útlanda.
Farþegar voru m. a. þessir:
Til ísafjarðar: Sv. Fenger ræðis-
maður, Eiríkur Kerulf læknir og
Tryggvi Jóakimsson framkv.stj.
Til Siglufjarðar: Otto Jörgensen
og frú.
Til Akureyrar: Arnór Sigurjóns-
son skólastj., Sig. Heiðar dýralækn-
ir.11 Frú Lindal. Guðjón Samúelsson
húsameistari. A. Bentsen heildsali.
V. Knudsen fulltrúi.
Til útlanda: Hallgr. Tulinius og
frú og Þórður Flygenring.
Lagarfoss fór héðan í 'gærkvöldi
til Bretlands. Skipið var aðallega
fermt fiski.
Afrnæli. Friðrik rikiserfingi á 26
ára afmæli i dag. í tilefni af þvi
er fáni dreginn að hún á opinber-
um byggingum og víðar.
Snjókerlingn, eða öllu heldur snjó-
karl, gerðu listfengir menn hér í
bænum í gær á Lækjartorgi. Pótti
svo mikið til þessa listaverks koma
að múgur og margmenni safnaðist
utan um »karlinn« og myndir voru
teknar af honum.
Sæsíminn. Símslit urðu í gær-
morgun og er sambandslaust til út-
landa þar til því verður kipt í lag,
sem búist er við að verði bráðlega.
Loftskeytastöðin annast nauðsyn-
legustu skeytasendingar meðan á
viðgerð stendur.
Dngrblaðid kemur með seinasta
móti út í dag vegna þess að ekki
var unnið í prentsmiöjunni eftir
kl. 2 í gær.
Minningarathöfnin
í gær var hin hátíðlegasta og
fór fram eins og ráð var fyrir
gert. Sérstaklega var áhrifamikil
sorgarathöfnin í Dómkirkjunni.
Meðal þeirra sem þar voru mátti
líta bæjarstjórn Reykjavíkur,
sendiherra erlendra ríkja, alla
i einkennisbúningum, yflrfor-
ingjann á »Fylla« ásamt tveim
sjóliðsforingjum og óbreyttum
sjóliða, Knud prins, forseta
sameinaðs þings og formenn
sjávarútvegsnefnda.
í Hafnarfirði söfnuðust bæjar-
búar saman á hafnarbryggjunni
og gengu þaðan í skrúðfylkingu
inn í bæinn til þjóðkirkjunnar.
Voru svo guðsþjónustur haldnar
í báðum kirkjum. Talaði síra
Ólafur Ólafsson í fríkirkj unni,
en Árni Björnsson prófastur í
þjóðkirkjunni. Síðan var aftur
gengið fylktu liði niður á bryggju
og lék hljóðfærasveit þar.
Samúðarskeyti bárust forsætis-
ráðherra í gær frá sendiherra
Dana hér f. h. rikisstjórnarinnar
dönsku, Böggild fyrv. sendi-
herra, Monberg etatsráði og frú
hans, Islandsk Handelsforening
í Kaupmannahöfn og fleirum.
Samskotin, sem getið var um
í blaðinu í gær, gengu þannig,
að í Landsbankanum söfnuðust
kr. 9.560.50, í íslandsbanka kr.
27.500.00 og í Hafnarfirði rúml.
kr. 800.00. Monberg verkfræð-
ingur gaf auk þess kr. 1000.00.
Samskotin halda áfram. Meðal
annars er snjókarlinn á Lækjar-
torgi, sem er eftirmynd af sjó-
manni, til þess gerður að minna
ág samskotin. Er samskotakassi
þar settur.
Sonnr járnbrantakóngslns.
eigi þykst af því að hann tók hana tali og eftir
nokkra stund hefði mátt halda að þau væri
gamlir kunningjar, á því hvernig þau ræddu
saman. f*að getur verið að þetta hafi stafað af
því, að hann ávarpaði hana eins og þegar
maður talar við mann, en ekki konu.
þannig sátu þau saman í fulla klukkustund
og honum þótti augsýnilega fyrir, er hún stóð
á'fætur og bjóst til að fara.
— f*akka yður fyrir þær upplýsingar, sem
þér hafið gefið mér um Panama, mælti hann
og hneigði sig. Eg vona að ég megi fá að tala
við yður seinna!
Og þegar hún var farin mælti hann fyrir
munni sér: Hún er töfrandi. Og hún er hreint
ekki gömul. Mér þætti gaman að vita hver
hún er.
Hann laut niður og las nafnspjaldið, sem fest
Var á stól hennar. Par stóð: Frú Stephan
Cortlandt. Pá mælti hann gremjulega.
— Pað er altaf sama bölvuð óhepnin yfir
öiér! Hún er þá gift!
V.
Ný appástunga.
Kirk hafði nú verðsett einn verðmætið, er
hann átti til, en í stað þess fekk hann líka
margar milliskyrtur, hálslin og vasaklúta — og
auk þess rakvél, sem honum þótti vænt um aö
hafa eignast. Að vísu hafði gjaldkeri sagt hou-
um skýrt og skorinort, að hann seldi alls eigi
þessa muni, heldur lánaði þá og héldi hringn-
um aðeins sem tryggingu fyrir því, að fá mUn-
ina aftur. Og hvernig sem Kirk fór, að var
gjaldkeri ófáanlegur til þess að láta hann fá
peninga. En þótt greitt hefði verið andvirði
farmiðans og fæði, fann Kirk fljótt, að til margs
eru peningar nauðsynlegir. Skemtilegasti staður-
inn í skipinu var reykklefinn og í hvert skifti
sem hann kom þangað, var honum boðið að>
reykja, drekka eða spila. Hann varð að taka
það ákaflega nærri sér að hafna þeim boðum
og hann fann, að sér mnndi alveg ofaukiö
meðal hinna betri farþega, þar sem hann gat
ekki sýnt sömu skil. Og jafnvel sárnaði honum
það mest, að fyrir þetta fór það orð af honum
á skipinu, að hann væri stækasti bindindis-
maður. í hvert skifti sem hann heyrði smella
í töppum, kom vatn í munn honum og glamur
i spilapeningum ætlaði að ’ æra hann. En tii