Dagblað - 03.04.1925, Side 1
UM Dýraverndunarfélagið má
það segja með sanni, að
tilgangur þess er mjög virð-
ingarverður og flest viðleitni
þess um það, að bæta kjör mál-
leysingjanna. En þrátt fyrir það
eru því mjög mislagðar hendur
að ýmsu leyti, eins og t. d. þá
er það tók sér fyrir hendur að
amast við því, þótt maður hér
i bænum hefði tamda svartbaka,
en gætir aldrei að því, hvernig
ýmsir menn hér í bæ fara með
hænsn sín. Væri þó full þörf á
að athuga það, því að fæstir af
þeim er hænsn hafa, kunna að
fara með þau og hjá flestum er
meðfeirðin sú, að kallast má
»Dyrplageri«.
Hús þau, sem hænsn eru höfð
i hér um vetrartímann, eru bæði
köld og illa hirt, og fæstir hugsa
Um það að láta hænsn sín hafa
uóg að drekka. En fuglar þessir
eru að uppruna hitabeltisfuglar
ug þurfa þvi að búa við hita,
ug vegna þess hvernig fæða
þeirra er, þurfa þeir mikið vatn
«1 drykkjar. Sé nú hvort tveggja
Vanrækt, að láta hænsnin hafa
uógan hita og nóg vatn, er með-
ferð á þeim óforsvaranleg. Aftur
k móti eru svartbakar heim-
skautsfuglar og kuldi bagar þá
ekki neitt.
Það sem hér hefir verið sagt
UlU hænsnin, á einnig við um
^úfur sem hér er allmikið af.
^eðferð á þeim er skammarleg
mörgum.
svo eru það hestarnir. Mikið
heflr ag vjsu breyzl til batnað-
ar um meðferð þeirra á seinni
krum, en þ5 er þaQ ekkj óaj_
«engt enn þann dag í dag, að
s3á hér magra og illa meðfarna
^'unuhesta. Of oft kemur það
^r'r, að þeim er beitt fyrir alt
Pung æki, eins og t. d. þá er
eitl» er ætlað að draga fulla
agUa af kolum upp háa og
ta kolabyngi, þar sem engin
sPyrna er fyrir þá, en örð-
viðnám á hjólunum þar
Seui kolin eru. Svo þegar hest-
arnir eru orðnir löðrandi í svita
og kúguppgefnir af erfiði, eru
þeir máske skildir eftir, með
vagninn aftan í sér, hvernig sem
veðrið er, og látnir standa
þannig langa lengi, eða að
minsta kosti nógu lengi til þess,
að hroll setur að þeim og þeir
stirðna. En svo eru þeir gripnir
til sama erfiðisins aftur. 1*6113
er ekki sæmileg meðferð á dýr-
um, enda þótt hestarnir hafi nóg
að eta milli sprettanna. —
I>á er enn að minnast á
hunda og ketti. Margir gera það
sér til gamans, að hafa þau
húsdýr, en oft vill það brenna
við, hverju sem um er að
kenna, að þau hlaupast að
heiman og lenda á flækÍDgi. Nú
hefir að vísu verið haíin hér
ofsókn gegn hundum, og má
það heita vel farið, en kettir
eru hér enn svo réltlausir, að
ekki má einu sinni gera þeim
þann greiða, að stytta aldur
þeirra. Og því ber ekki að
neita, að hér úir og grúir af
svonefndum »villiköttum« —
köttum, sem flækst hafa að
heiman, eiga hvergi höfði sínu
að að halla og verða að lifa á
vergangi í óþökk allra. Er það
höfuðborg íslands til lítils sóma,
þar verkefni fyrir Dýravernd-
unarfélagið, að fá því til leiðar
komið, að þessum veslings
skepnum yrði fremur stytlur
aldur, heldur en láta þær lifa
svo ömurlegu lífi. Og á hinn
bóginn mundu margir bæjar-
menn kunna þökk fyrir, þeim,
er gæti minkað eitthvað »katta-
farganið« hér í bænum, því að
það er, satt að segja, landplága.
Eða hve skyldi þeir vera marg-
ir, er hafa gaman af samsöng
útilegukattanna á kvöldum og
nóttum?
Fornleifafundir.
Skamt fyrir sunnan Kairo f
Egyptalandi, hafa brezkir rann-
sóknamenn nýlega fundið undir-
stöðu pyramída, er þeir nefna
»stalla«-pyramídann vegna þess
að hann h^fir verið hlaðinn
eins og tröppur (hver trappa er
eins há og stórt hús). Er talið
að þetta sé eitt af hinum elztu
mannvirkjum í heiminum og
fyrsti pyramidinn, sem reistur
hefir verið. Skamt þaðan fund-
ust og rústir af hofi.
Hjá Ur í Kaldealandi, þar
sem Abraham bjó einu sinni,
hefir annar brezkur vísinda-
mannaleiðangur grafið upp
gamlar borgarrústir. Er talið að
það sé höll sú, er Nabonidus
konungur lét reisa handa dóttur
sinni á rústum hofs, er helgað
var mánagyðjunni og reist 1700
árum fyrir hans daga, en 600
árum fyrir daga Abrahams. í*að
sem fundist hefir þarna er talið
vera meir en 4000 ára gamalt.
Hið merkilegasta, sem fundist
hefir, eru leirtöflur með áletrun
og segja fræðimenn að þær sé
síðan árið 2200 f. Kr. Á töflur
þessar er meðal annars letruð
skrá yfir jarðir þær, er hofið
átti, landskuldir og skyldur
bænda, kvittanir fyrir olíu, og
sauðfé, er bændur afhentu,
mánaðarlegar og árlegar kvitt-
anir fyrir öllu er móttekið var
frá kaupmönnum, svo sem húð-
um, bómullarþræði, gulli, silfri
og kopar. Og margt fleira fanst
þarna skráð.
Þriðja leiðangurinn hafa
Bandaríkjamenn úti í Egypta-
landi til rannsókna og hafa þeir
menn líka fundið merkilegar
fornmenjar skamt frá Kairo.
Fjórða leiðangurinn hafa ítalir
úti og hafa þeir menn fundið
rústir af hofi skamt frá Assuan,
mikið af pergamenti og leirkera-
smlð. Er það alt frá seinni tíma