Dagblað - 14.04.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Botnvörpungarnir. Pessir hafa
komið inn um hátíðina: Ása meö
115 tn., Egill Skallagrimsson meó
110 tn., Tryggvi gamli með 100 tn.
Apríl með 73 tn. og Kári Sölmund-
arson til Viðeyjar með 95 tn.
lifrar.
Tveir fœreyskir kúttcrar, Borglyn
og C. M. Slater liggja hér við stein-
bryggjuna til aðgerðar. Hafði kom-
iö að þeim leki og annar þeirra
ekki komist hjálparlaust hingað inn
Mk. Hákon kom af veiðum í fyrra-
dag og hafði aflað um 9 þús. fiska.
ísland fór héðan í nótt norður
um land til útlanda. Meðal farþega
Vorn Steingr. Matthíasson læknir á
Akureyri og frú, og Eiríkur Leifs-
son kaupm.
Stórlxriiiii.
Stórbruni varð fyrir skemstu
í Palm Beach í Florida. Kom
eldurinn upp í stóru gistihúsi,
þar sem voru 800 herbergi, og
brann það til kaldra kola.
Breiddist svo eldurinn út og
brann þar annað stórt gistihús
og ennfremur nafnkunnur spila-
banki, þar sem auðkýfingar
voru vanir að spila. Kom það
oft fyrir þar, að meipa fé tap-
aðist og græddist á einni nóttu
heldur en á heilli viku í hinum
alræmda spilabanka í Monte
Carlo.
Það er talið, að tjónið af
þessum bruna muni nema 5
miljónum dollara.
JSvertingjar, sem heima eiga
í borginni notuðu tækifærið,
meðan bruninn stóð sem hæst,
til rána og gripdeilda, og voru
50 þeirra teknir fastir fyrir það.
Úr ýmsum áttum.
Fransknr flngmaðnr, Maurice
Truber, var nýlega á flugi skamt
frá Saus. Kviknaði þá í flugvél-
inni og tók flugmaðurinn það
fangaráð, að stökka heldur út
úr henni, en að brenna til bana.
Fallið var 900 fet og beið hann
bana af.
Verkfall og verkbann var í
ýmsum prentsmiðjum í London
núna fyrir mánaðarmótin. Voru
þá 15 þús. prentarar atvinnu-
lausir. Vegna þessa gátu mörg
vikublöð og tímarit ekki komið
út seinustu vikuna í marz.
89,000 hæstu gjaldendur í
Bretlandi og norðurhluta Eng-
lands greiddu árið 1923—1924
£ 177 250 000 í tekju og eigna-
skatt, 34,8°/o af tekjum sínum
sem voru þá alls £ 510 miljón-
ir, eða sem svarar 13 770 milj.
króna í vorri mynt.
Brezknr skrautgripasali keypti
fyrir skemstu einfaldan stein-
hring og gaf fyrir hann 2 shill-
ings. Síðar kom upp úr kafinu
að þetta var gimsteinshringur
og seldi skrautgripasalinn hann
fyrir £ 1400.
Kaupið nýju
íslenzku
plöturnar.
200 nálar fylgja ókeypis.
Hljóðfærahúsið.
.
Anglýsingn|n.( j Dag-
hlaðið má skila í prentsmiðj-
una Gutenberg eða á afgreiðsla
blaðsins. Sími 744.
Sonur járnbrantakóngsing. ,t
stundis að honum vatnspípunni og öll vatns-
orka Colons borgar buldi á maga honum svo
bann kiptist við, eins og hestur hefði slegið
bann. Svo hröklaðist hann aftur á bak og hné
öiður á götuna, en válnsbunan stóð beint á hann.
Loks tókst honum að skríða á fætur aftur og
^ar það sorgleg sjón og þvi líkast sem holdvot
brafnahræða færi þar með alskyns fettum og
brettum, en formælingar hans heyrðust ekki
tyrir óhljóðum áhorfeudanna.
— Ég býst við að þeir hypji sig í burt,
Sagði Kirk hlæjandi um leið og hann hófst
banda á nýjan leik.
En Allan æpti dauðskelkaður:
— Æ, herra minn, ég er smeykur um aö
bann sé einhver háttsettur embættismaður.
— Kærðu þig kollóttan. Við skulum skemta
°kkur miklu meira. Fyrir það hljótum við verð-
^aun. Gullpeninga að verðlaunum, Allan, fyrir
^agprýöj, 0g á morgun mun bæjarstjórnin
^yija okkur þakkarávarp.
En spádómur þessi virtist vanhugsaður.
korntnu síðar kom tylft lögregluþjóna með
foigingi miklum og fyrirliðinn kallaði: Komið
iogaðl Þér eruð handtekinnl
~~ Handtekinn? Fyrir hverjar sakir? Við er-
1,111 alveg ómissandi hér.
Komið strax hingaðl
Æ, Drottinn minn, muldraði Allan. Ég á að
deyja og verð að drepa sjálfan mig.
— Okkur mun ekki saka, mælti Kirk hug-
hreystandi, ég hefi margsinnis verið tekinn fast-
ur. En við erum tilneyddir að draga okkur í
hlé, og líkar mér það bölvanlega, það var á
svo góðum vegi. Hann rétti slökkviliða slönguna,
en sá dró sig í hlé og úr mestu hættunni, og
brátt komu lögregluþjónarnir með fáti miklu og
masi.
— Vertu rólegur, sagði hann við Állan, er
hann sá hve dauðskelkaður hann var. *Þeir
sleppa okkur bráðlega.
En skömmu siðar, er þeir voru komnir út-
fyrir borgina, þótti honum einkennilegt að þeir
höfðu brugðið handjárnum á svertingjann,
þrátt fyrir ítrekað loforð hans um að hann
skyldi vera spakur.
Kirk sá að handjárn þessi voru þess kyns
sem notuð eru við mjög hættulega glæpamenn:
festar með úlfliðsleðurhólkum sem voru svo
þröngir að þeir skárust inn í bein við minsta
átak lögregluþjónsins.
— Þetta þurfið þér ekki að gera, sagði negr-
inn við lögregluþjóninn, sem hafði tekið hann
fastan. En í stað þess að gefa gaum orðum
hans, hertu báðir lögregluþjónarnir, sinn til
hvorrar handar svo fast að járnunum að vesl-