Dagblað - 15.04.1925, Blaðsíða 3

DAGB LAÐ
3
Tíðarfar. í morgun var hiti um
land alt og alt að 5 stigum (í
Hornaíirði). Hæg átt vióast hvar
en mjög breytileg. í Færeyjum var
6 stiga hiti og á Jan Mayen 1 st.
hiti; í Kaupmannahöfn 8 stig og í
Englandi 7—8 stig. Loftvægislægð
er suðvestup af Færeyjum. Búist er
viö norðlægri átt með snjókomu á
Norður- og Austurlandi.
Nín glímumenn eiga að fara héð-
an til Noregs í næsta mánuði og
sýna þar íslenzka glímu. Peir eru:
Sigurður Greipsson, glímukóngur
íslands, Jóhann Forláksson, Þor-
steinn Kristjánsson, Jörgen Por-
bergsson, Jón Pálsson, Viggó Nat-
hanaelsson, Pétur Bergsson, Porgeir
Jónsson og Agúst Jónsson. Er búist
við því að þeir verði um mánað-
artíma í Noregi og hafi glímusýn-
ingar víða þar.
Katrín l'horoddsen, læknir í Flatey
á Breiðaíiröi, kom hlngaö með Esju
í gær.
Samsöngur þeirra Árna Jónssonar
frá Múla og Símonar Pórðarsonar,
er þeir héldu 2. páskadag, var svo
vel sóttur, að sjáanlegt var hver
ítök þeir eiga í hjörtum bæjarbúa.
Söngurinn tókst og ágætlega og fóru
söngvinir hrifnir þaöan.
Knnd Zimsen borgarstjóri hefir
nýlega verið sæmdur kommandör-
krossi St. Olavsorðunnar norsku.
Fjárlagnfrumvarpið verður tekið
til 1. umræðu í Ed. í dag, ef deild-
in leyfir, því að ekki er nógu langt
liðið síðan frv. var útbýtt eins og
það kom frá Nd.
Peningar:
Sterl. pd 27,00
Danskar kr 103,69
Norskar kr 90,31
Sænskar kr 152,37
Dollar kr 5,66
I^eiiíiir- talnanua.
Karl Austurríkiskeisari, fædd-
ur 1887, varð keisari 1916, réði
ríkjum í 2 ár (til 1918) og var
31 árs gamall er hann fór frá
völdum. Séu lölur þessar lagðar
saman (1887 -}- 1916-f-2-|-31), þá
kemur út 3836. Sama er að segja
um Vilbjálm II. Þýzkalandskeis-
ara. Fæðingarár 1859 ríkistöku-
ár 1888, stjórnartíð (til 1918) 30
ár, og aldur við brottför 59 ár.
Samtalan (1859+1888+30+59)
verður 3836. Luðvig III. Bæj-
arakonungur: 1845+1913+5+
73=3836. Sama útkoman hjá
þessum þrem þjóðhöfðingjum,
sem allir fóru frá völdum á einu
HðsuOi isiasi,
2 herbergi og eldhús,
eða aðeins 2 herbergi.
— A. v. á. —
-i—;--------------------L,
GUMMISTIJHPIiAR
fyrirliggjandi, svo sem: »Greitt«, »Prent-
aö mál«, »Móttekið— Svarað*, »Innf.«,
»Original«, »Copy«, »Afrit«, »Frum-
rit«, »Sýnishorn án verðs«, »Sole
Agent for Iceland«, »Póstkrafa, kr....«,
»Mánaðardagastimplar«, Tölusetn-
ingarvélar. — *Eftirrit: Vörurnar af-
hendist aðeins gegn frumriíi farmskír-
teinis«. — Stimpilpúða og Dlek (rautt,
svart og blátt). Ennfremur: Auglýsinga-
letur í kössum, margar stærðir, alt ísl.
stafrófið, með merkjum og tölustöfum;
hentugt til gluggaaugl. og við skólakenslu.
HJÖRTUR HANSSON, Kolasund 1.
(Aðalumboðsmaður á íslandi fyrir
“1 ohn R. Hanson’s Stempelfabrik, Kbh.)
og sama ári. En undarlegast af
öllu er þó það, að ef tölunni
3836 er deilt með tveimur fæst
út stjórnbyltingaárið 1918.
Er nú öllum auðskilið hvernig
í þessu liggur?
fSkutull.J
Sonnr járnbrantakéiigsins.
ings svertinginn æpti hástöfum af sársauka.
Hann spyrnti við fæti og maldaði í móinn.
— Já — já, herra. Jeg skal koma.
En þeir sneru á kvalatakinu og fanginn barði
frá sér. Þá kom þar að illúðlegur maður með
kylfu í hendi og barði. hann í höfuð og herðar,
eins og hann ætlaði að þagga niður í honum
angistarópin.
Drengurinn lyfti upp hendum til að verja
sig og við birtuna frá götuljóskeri mátti sjá að
blóðið streymdi úr sárunum, sem handjárnin
höfðu valdið.
Öll þessi framkoma var svo ástæðnlaus og
svo ógeðslega grimdarleg, að Kirk, sem að
þessu hafði tekið þetta fyrir gaman, varð óður
og uppvægur.
Hann gleymdi þeim, sem gættu hans og hljóp
til áður en lögregluþjónninn næði að berja Allan
í þriðja sinn. Því næst reiddi hann hnefann til
höggs, og maöurinn með kylfuna tókst á loft
og fauk yfir þvera götuna, eins og kólfi væri skot-
ið, lenti í göturennunni og lá þar meðvitundar-
laus. Með öðru höggi lagði hann annan hand-
járnsmanninn í götuna; en samstundis var hann
gripinn af öðrum og barðist nú um sem ham-
stola væri. t*eir réðust nú á hann með mikilli
grimd eins og óðir hundar en hann hlóð þeim
einum af öðrum.
Þá var horn þeytt, aðrir einkennisbúnir
menn komu hlaupandi, það voru þeytt fleiri
horn, og áður en Kirk varði var hann um-
kringdur af mörgum brúnum mönnum, sem keppt-
ust við að koma honum af fótunum með því
að berja hann bareflum.
Alt í einu varð hann gagntekinn af tryllingi.
Honum varð það ljóst að þetta var ekkert al-
gengt götuuppþot.
Hér varð hann að bera sigur úr býtum,
annars átti hann á hættu að verða drepinn af
þessum mönnum.
En jafnskjótt og hann hratt þeim frá sér,
spruttu aörir upp með kyngikrafti í stað hinna,
þar til heil tylft manna sótti að honum í senn,
svo sem væru það hungraðir úlfar.
Feir toguðu í handleggi hans og fótleggi og
föt hans með aðdáanlegri ákefð, en höggin
riðu að öllum megin.
Þrásinnis tókst þeim að fella hann, en hann
reis jafnskjótt upp aftur.
Enda þótt vindhöggin væri mörg hjá sæg
þessum og stundum hitti þeir fyrir sína eigin
menn, tókst þeim að lokum að vinna á honum.
Þar sem hann lá í hálfgerðu öngviti með sár
á höfði var honum lyft upp og komiö á hnén
og sett á hann handjárn af sömu gerð og þau
sem Allan var bundinn með.