Dagblað - 16.04.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Allir reikningar sem eiga að greiðast á skrifstofu vorri, verða fram- vegis greiddir einungis á máuudögum ogföstu- dög-um frá kl. 2—6. Fiskiveiðahlutafélagið .Aliiance'. jfiðnrjöjnuiiarskrá. Skrá yfir aðalniðurjöfnun út- svara í Reykjavík árið 1925 ligg- ur frammi almenningi til sýnis á skrifstofu bæjargjaldkera Tjarn- argötu 12. frá 15. þ. m. til 1. maí að báðum dögum meðtöld- um kl. 10—12 og 1 — 5 (nema laugardögum kl. 10—12). Kærur yfir útsvörum skulu komnar til niðurjöfnunamefnd- ar, Laufásveg 25, eigi síður en 15. maí næstk. Borgarstjórinn í Reykjavík 14. april 1925. K. Zimsen,
Tilkynning. Frá og með 20. þ. m. verður ekki látið úti minna en 160 kg. af kolum, nema gegn peningum út i hönd. Hf. Kol og salt.
Húseig-n mín við Ingólfsstræti fæst til kaups og afnota, eftir því sem um semst. Viðtalstími ákveðist i síma 544. Halldór Þórdarson.
I Mjall VlTíll Gnfnþvottahús — Vesturgötn 20. IIVIl Afgreiðslan opin alla virka daga frá kl. llllli 8 f. h. til kl. 6 e. h. Sími 1401. 744 er sfmi DagMalÉs.
Sonnr jánibrantiikóiigsina.
Pegar hann fann til sársaukans undan hand-
járnunum, er skárust inn í hold hans, reis hann
á fætur, þrátt fyrir höggin og spörkin sem riðu
að úr öllum áttum, og æpti í ógn og bræði:
— Sleppið mér, helvítis hundarnir ykkar!
Sleppið mér.
t*á hertu hinir á handjárnunum, svo að hann
engist sundur og saman af kvölum. Honum
fanst sem önnur kinn sín væri óvenjulega stór
og tilfinningalaus. Um kinnar hans rann varm-
ur vökvi, en hann hafði engan tíma til þess að
hugsa um slíkt, því að árásarmenn hans réðust
á hann að nýju með höggum og slögum. Lá nú
við að hann týndi meðvitundinni, en allur mót-
þrói hans varð lögreglunni til ama og taliun
sem ofstopi gagnvart henni. Fylgdi nú högg eftir
höggi og vissi hann ekki af sér fyr en hann
raknaði úr rolinu í skitnu fleti, líkt eins og var
hér í sæluhúsum áður. Rétt hjá honum lá
Allan, Sveitinginn, orðinn hvítur í andliti af
hræðslu.
VIII.
El Commandante.
— Hvar erum við? spurði Kirk og litaðist um.
— Við erum í fangelsi, herra!
— Svei, svei! Ég er veikur Allan! Finnur þú
mikið til?
— Já, já! Mikið, mikið!
— Mér þykir leitt, Allan, að ég skyldi koma
þér inn í þennan déskota! Mér datt aldrei í
hug að þeir myndi verða svona harðskeyttir.
Áttu nokuð að drekka?
— Vertu góður, ég skal ná í það! Þessir
Spiggotyar vilja ekki sjá af einum dropa af
vatni við þig, hvað þá heldur meira.
Allan gekk fram að dyrunum og kallaði á
fangavörðl Rétt á eftir kom hann með vatn í
tinkrús.
— Ég held að þið ætlið að drepa mig, mælti
Kirk og var enn milli rænu og svefns. Ég hefi
aldrei á æfi minni komist í annað eins og þetta.
Og svo er maður líka tekinn fastur? Heyrðu
AUan, við verðutn að komast héðan! Náðu í
fangavörð — eða einhvern annan og talaðu vel
við þá. Ég kann ekki tungumálið.
— Góði herra minn, reyttu þá ekki til reiðit
Pað verður aðeins til þess að þeir ráðast á
okkur aftur!
i