Dagblað - 19.04.1925, Síða 1

I. árgangur.
65.
tölublað.
Suimudag
19. apríl
1925.
c&el/iGylurinn í cSanéarŒjun um.
Dagblaðið hefir áður sagt frá hinum mikla fellibyl er fór
yfir suðurhluta Bandaríkjanna fyrir skemstu. Hér kemur mynd
af iAinni borginni, er bylur sá fór yfir, og geta menn ljósast séð
af henni hvernig fárviðri þetta hefir verið. Myndin er af borg-
inni Griffin. Voru þar 400 hús, en uppi stóðu að eins fjögur eftir
bylinn. Á miðri myndinni má sjá tvo menn, sem eru að leita í
rústunum að eignum sínum.
REIÐHESTUM fjölgar hér í
bænum árlega og þó eink-
um síðan Hestamannafé-
lagið »Fákur« var stofnað. Fé-
lag það hefir unnið hér mikið
og þarft verk þótt ungt sé og á
áreiðanlega eftir að vinna meira
til gagns.
fslendingar eru hestamenn og
þykir ílestum bændum t. d.
vænna um reiðhestinn sinn held-
ur en flest annað er þeir eiga.
Flestir eru íslendingar hagorðir
og þegar litið er til alþýðukveð-
skapar sézt það, að flestar beztu
lausavísurnar eru annaðhvort
kveðnar á hestbaki, eða um
hesta. Sýnir þetta Ijósast hve
náin vinátta er milli manna og
hesta, enda segir þjóðskáldið
okkar, Matthías Jochumsson:
manns og hests og hunds
hangir leynipráður«.
Og allir kannast við hestavísur
okkar ágæta manns Páls Ólafs-
sonar sem eru með því bezta,
er kveðið hefir verið á íslenzka
tungu.
Að þessu sleptu skal aftur
nainst á reiðhesta Reykvíkinga.
Þeir hafa ekki altaf átt sjö dag-
ana sæla, enda þótt þeir hafi
ekki verið notaðir mjög mikið.
Hagaganga er afarslæm hér i
öágrenni bæjarins, enda má sjá
það á blettum þeim, er hestum
hafa verið ætlaðir, að þeir eru
komnir í hálfgert flag á hverju
hausti. Sýnir það og, að ekki
getur skepnum þeim, sem þar
hafast við, liðið vel.
Síðan Hestamannafélagið Fák-
hr var stofnað, hefir orðið mikil
hreyting á því til batnaðar,
hvernig farið er hér með reið-
hesta á sumrin og hvaða haga-
8aöga þeim er fengin. En þetta
eht er þó ekki hið eina verk-
efni félagsins, heldur er hitt
jafnvel enn þýðingarmeira, að
það á að kenna mönnum að
Jöeta betur en áður gildi reið-
esta og kosti þeirra. Gæti þetta
eiQ«nitt orðið til þess, að ís-
lenzkir reiðhestar yrði frægir um
alla Norðurálfu og að markaður
fengist fyrir þá sem slíka. Get-
ur það orðið landinu bæði til
frægðar og hagsmuna. En til
þess að þetta komist í kring;
þarf að stofna hestamannafélög
um alt land, í hverri sýslu og
hverri sveit og að þau sé öll
undir einni sameiginlegri stjórn.
þegar svo er komið má vænta
þess, að meðferð á hestum batni,
að betri markaður fáist fyrir
tryppi og að nýr markaður skap-
ist fyrir reiðhesta. Þeir, sem
þekkja til um það, hve hátt
verð útlendir auðkýfingar greiða
fyrir reiðhesta sína, munu vita,
að hér er ekki farið með neitt
fleipur. Og mönnum hlýtur lika
að skiljast hitt, að með slíkum
alþjóðarfélagskap og hér er
stungið upp á, eru miklar vonir
um það, að hægt verði að bæta
hestakynið íslenzka að stórum
mun þegar fram líða stundir.
Pingtíöindi.
Eins og getið hefir verið um
hér í blaðinu áður, bar Bjarni
Jónsson, frá Vogi fram fyrir-
spurn í 15 liðum til utanríkis-
ráðherra íslands (forsætisráð-
herra), og var hún rædd á
þingfundi Nd. í fyrradag. Fyrir-
spurnin er þannig:
1. Er nokkur ráðherranna
skipaður af konungi ráðherra
fyrir utanríkismál íslands?
2. Eða á að skilja svo kon-
ungsúrskurð 30. desember 1924,
að þar með sé stofnað sérstakt
ráðuneyti í utanríkismálum vor-
um, svo sem t. d. í dómsmál-
um og í kirkju- og kenslumál-
um?
3. Er þess ekki getið i bréf-
um frá stjórnarráðinu, t. d. með
bréfhaus eða undirskrift, eða
hvorutveggja, hvort bréfið er