Dagblað - 19.04.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Byggingar efni:
Þakjárn, nr. 24 & 26, 5—10 f.
Slétt járn, nr. 24, 8 f.
fakpappi, »Viking«, 6 ferm.
» »Elefant« 15 »
» Sandpappi, 6, 5 ferm.
Panelpappi, 18 & 36 ferm.
Gólfpappi, 10 & 18 »
Saumur, 1"—6"
Pappasaumur.
Paksaumur, 2'/«"
Zinkhvíta.
Blýhvíta.
Fernis.
Terpentína.
Xerotín, (þurkefni),
Purrir litir, allsk.
Löguö málning, hvít og fl. litir.
Lökk, margar tegundir.
Penslar, allar stæröir.
Gaddavír.
Kalk, i sk.
Asfalt, í tn. & ds.
Ofnar, margar teg.
Eldavélar, fríttstandandi.
Pvottapottar, margar stæröir.
Rör, 9"—24" og hnérör.
Rörmuffur 4t/j" & 5"
Eldf. leir og steinn 1" & 2" & ofnsteinn.
Ofantaldar vörur höfum vér venjulega fyrirliggjandi og afgreið-
um pantanir hvert á land sem er gegn eftirkröfu.
Hf. Oarl Höepfner
Reykjavík.
IXýtt olíuíélag.
Hið tyrkpeska steinolíufélag
hefir nýlega gert samning til 75
ára við stjórnina í Iraq um
einkaleyfi til þess að vinna
steinoliu þar úr jörð. Aðeins er
undanskilið héraðið umhverfis
Basrah. Höfuðstóll sá, er til
þessa er ætlaður, er 1000 milj-
ónir punda og standa að baki
tyrkneska steinoliufélaginu sjö
olíufélög i Bandaríkjunum, (þar
á meðal Standard Oil), sextíu
og sjö frönsk olíufélög, Anglo
Persian Oil Co. og Royal Dutch
Shell.
í samningnum er svo ákveðið,
að formaður þessa fyrirtækis
skuli ávalt vera brezkur.
Ef fyrirtækið þykir arðvæn-
legt, er í ráði að gera oliuleiðslu
niður að einhverri höfn við
Miðjarðarhafið.
mtiidentaskiíti
Svo sem öllum mun kunnugt,
hefir nú á síðari árum komist
á sá siður, að íslenzkir stúdentar
fari til dvalar erlendis, en er-
lendir stúdentar komi hingað í
staðinn. Er þetta góður og heilla-
vænlegur siður, er hverjum góð-
um íslenzkum borgara ber að
styöja, ef efni leyfa. Nú er það
í ráði, að nokkrir danskir stú-
dentar komi hingað í sumar og
dvelji hér um tíma. Skortir nú
ekki annað á, en að þeim sé
fenginn góður samastaður, og
er því hér með beint áskorun
til þeirra, er svo eru stæðir, að
þeir geti tekið þessa stúdenta
að sér, að þeir gefi sig fram hið
fyrsta við Stúdentaráð Háskól-
ans. í staðinn fyrir hvern þann
stúdent, sem fær athvarf hér,
fær annar íslenzkur stúdent
dvalarstað í Danmörk um jafn-
langan tíma.
Sonnr járnbrantakónssins.
Alfarez hélt sér í skefjum, en átti þó bágt með
það.
— Þér verðið látinn sæta ábyrgð fyrir þessa
svivirðingu, herra minn.
— Auðvitað ber ég ábyrgð á gjörðum mínum.
En áður ætla ég að síma til amerikska ræðis-
mannsins. Litið á! — Hinn ungi maður rétti fram
bólgnar og skjálfandi hendur, blóði stoknar. —
Litið ál Drengjaruslið yðar kom á mig hand-
járnum og lúbarði mig síðan. Ég er sjúkur.
Sama er að segja um drenginn. Okkur er þörf
á læknishjálp.
Alfarez skók höfuðið í bræði sinni.
— í*ér hafið ráðist á lögregluna. Jafnvel í yðar
landi er slikt talin ósvinna. Ef ég hefði verið
nær staddur myndi þið báðir hafa hlotið bráð-
an bana, en ég var orðinn hrollsjúkur af steypi-
baði því er ég varð fyrir af yðar völdum.
— Má ég síma?
— Óleyfilegt.
— Viljið þér koma boðum til hr. Weeks?
Pegar Kirk var svars vant við spurn sinni
varð honum að orði:
— Hvað ætlist þér fyrir með okkur, eigum
við að hýma hér næturlangt.
— Hvaða starfi gegnið þér?
— Engu.
— t*ér hafið eigi atvinnu við skurðinn?
— Nei. Ég er ferðamaður.
Faðir minn er auðugur brautareigandi í
Bandaríkjunum. Ég tek þetta fram svo þér vitið
hvaða stefnu yður ber að taka.
— Hvar eigið þér heima; — á hvaða gisti-
húsi?
— Ég hefi átt heima hjá hr. Weeks.
Alfarez setti ofan mesta rembingssvipinn.
— í tæka tíð mun honum verða skýrt frá
hinni móðgandi framkomu yðar við mig, mælti
hann.
Lögregluþjónninn, sem skömmu áður hafði
brugðið sér út, kom nú aftur með vatnsskjólu
í hendi og handþurkur og gaf Allan bendingu
um að þurka blóðið framan úr sér og af hönd-
um. Þegar að Kirk kom, neitaði hann að gera
þetta.
— Ég býst við að fresta því þar til Weeks
sér mig.
— Það leyfist yður ekki. f*egar Kirk skildist
að mótspyrnan væri til einkis, lét hann undan
síga, en mæiti:
— Yður mun veitast örðugt að ná þessu
burtu — og þessu. Hann benti á förin eftir
handjárnin og sárið á höfði sér.
Fyrirliðinn sneri sér að mönnum sínum, á-
varpaði þá og — að þvi er Allan skýrði síðar
frá — skoraði á þá að segja allan sannleikan