Dagblað - 22.04.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
eru áreiðanlega beztu
sjálfblekungarnir sem fást,
sérstaklega vegna þess að
þeir geta alls ekki lekið
og vegna þess, að það er hægt að takmarka hvort
skriftin er fín eða gróf. — Onoto-pennarnir eru því
kærkomin tækifærisgjöf.
Halldór 5iÉurð55ori,
lngólfshvoli.
Reyhjavík.
ið og vinnur að pví í kyrþey að
auka áhuga og þekkingu æskulýös-
ins á forníslenzkum bókmentum, og
er það sem hér er sagt um þetta
skátapróf, aðeins dæmi um þaö hve
vel félaginu heflr orðið ágengt í
þessu efni
Nýja Bio sýnir í kvöld kl. 6 mynd-
ina »Röddina úr turninum«. Leikur
Norma Talmadge aðalhlutverkið.
Mynd þessi var sýnd tyrir skemstu
og þótti ágæt. Nú verður hún sýnd
til ágóða fyrir Barnauppeldissjóð
Thorvaldsensfélagsins.
Sumargjaflr. Góður og gamall sið-
ur er það að gefa vini sínum sum-
argjöf. Pegar þér ætlið að velja þær
gjafir, skuluð þér muna efiir þeim,
sem auglýsa í Dagblaðinu, og leita
yður upplýsinga í auglýsingum
þeirra.
Botnvörpnngarnir. í gær komu af
veiðum t’órólfurmeð 98 tn. Belgaum
með 88 tn. og Baldur með 98 tn.
Ýmir kom inn til Hafnarfjarðar í
fyrrinótt með 70 tn. lifrar, og Val-
pole kom þangað í gær með 75 tn.
Víðir kom einnig inn í fyrrinótt
vegna vélbilunar og var í gær tal-
ið óvist að hann mundi geta farið
út að sinni.
Mosfellssveitarvegurinn er nú nærri
ófær á kötlum bæði fyrir vagna og
bifreiðir.
Vegna lítilla frosta, en mikillar
úrkomu, hafa bifreiðirnar grafið
í sundur veginn, en af þeim hefir
nú verið óvenjulega mikil umferð í
vetur þar efra. Er mestöll mjólk
úr Mosfellssveil og af Kjalarnesi
austan Kleyfa flutt hingað á bifreið-
um og þykir bændum það mikill
búhnykkur og hægðarauki að losna
þannig við hinar leiðinlegu og erf-
iðu vetrarferðir.
Árnesingamótið, sem haldið var á
laugardagskveldið, og getið var um i
blaðinu í gær, var sett af Sigurði
Skúlasyni stud mag. frá Skálholti.
Flutti hann stutta og snjalla ræðu
og bauö gesti velkomna. Sérstalega
bauð hann velkomin Einar Jónsson
myndhöggvara og konu hans sem
voru heiðursgestir mótsins. Síra
Árni Sigurðsson flutti ræðu fyrir
minni sýslunnar, Páll ísólfsson lék
nokkur lög en Jón Guðmundsson
söng einsöng. Aðrir ræðumenn voru
sira Magnús Helgason og Sigurður
Greipsson glimukappi.
Sonur járnbrantakóiigsing.
þessir óþokkar. Et þeir ætla að þrjóskast þá
skal fallbyssubátur verða kominn hingað inn í
höfnina á morgun. Við verndum alla jafnt, hvort
sem þeir eru hvítir eöa svartir.
— Ég hafði nú ímyndað mér að Samuel
frændi gæti líka látið ber virðingn fyrir sér,
mælti Kirk.
— Ég skal þegar snúa mér til Weeks og
skýra honum frá málavöxtum. Það ætti að vera
auðvelt fyrir hann að fá yður lausan látinn.
Ef þér hefðuð verið Englendingur skyldi ég
þegar í stað hafa látið sleppa yður og auk þess
skylduð þér hafa fengið drjúgar skaðabætur.
Allan skal fá bætur fyrir meðferðina á sér.
Þetta reyndist rétt, því að skömmu á eftir var
Allan sóttur og þareð hann kom ekki aftur,
þóttist Kirk vita, að honum hefði verið slept.
Varð hann nú að hýrast þarna einn þangað til
hæsta morgun. t*á var kleíinn opnaður og inn
komu þeir Weéks og Ramón Alfarez.
■— Hvað á nú þetta að þýða? spurði konsúll-
>hn af þjósti.
Kirk sagði honum upp alla sögu, en Weeks
hr>sti aðeins höfuðið.
— Ég fæ ekki séð hvernig ég ætti að geta
hjálpað yður, mælti hann. bér segist sjálfur
hafa veitt lögreglunni mótspyrnu. t*ér hljótið að
úttaka hegningu fyrir það.
Alfarez kinkaði kolli samsinnandi:
— Alveg rétt! mælti hann. Hann var ógurlega
harðhentur á mönnum mínum. t*rír þeirra liggja
nú í sjúkrahúsi.
— En hversvegna er ég ekki yfirheyrður og
mér slept lausum gegn tryggingu. Ég vil út
héðan.
— t*ér verðið yfirheyrður undir eins og tími
er til þess.
— Lítið þér nú á, mælti Kirk og sýndi hon-
um sár þau, er hann hafði hlotið i viðureign-
inni við lögregluna. Hvað segið þér um þetta?
Ég hefi verið hér í tvær nætur og enga læknis-
hjálp fengið.
— Hvað segið þér um það, Alfarez?
Alfarez ypti öxlum.
— Ef hann krefst þess að fá lækni, þá skul-
um við verða við því, en hann er ekki hættu-
lega sár. Ég hefi skýrt yður frá því hvílíka
svívirðu hann gerði mér! En það læt ég nú
vera gleymt.
Og hann brosti vingjarnlega framan í Kirk.
— En hermenn mínir gleyma því ekki. f*eir
elska mig og geta ekki gleymt þeirri svívirðingu,
sem el Commandante var gerð. Og þegar fang-
arnir sýndu mótþróa — já, hver getur þá sagt
að hermennirnir hafi verið of harðleiknir?
— Ég hygg að þér séuð ekki klvarlega særð-