Dagblað - 04.05.1925, Blaðsíða 1
SPÁNARVÍNIN þykja góð og
ginnandi, en hætt er við að
þau glepji tnðnnum sýn og
svifti þá starfsþreki sé þeirra
neytt að mun. Pessu hafa marg-
ir þózt veita ettirtekt í seinni tíð,
og því er farin að vakna sú
spurning meðai, manna víðs-
vegar um land, hvort hyggilegt
sé, að hafa opna vínsölustaði á
almannafæri, þar setn vín er selt
takmarkalaust.
Síðan áfengisbannið var upp-
haíið með innflutningi Spánar-
vína, hafa í kjölfar þeirra siglt
inn í landið aðrir drykkir,
bragðsterkari og meir við hæfi
þeirra sem skyn þykjast bera á
slíka hluti. Virðast yfirvöldin
sumstaðar láta sér fátt um finn-
ast, enda ekki tiltökumál, þar
sem það má heita orðin tízka á
»betri heimilumcc að fagna góð-
um gestum með whisky, rommi,
ákavíti, líkör eða öðrum »ljúf-
fengumcc tegundum áfengra
drykkja, sem að vísu er bann-
aður innflutningur á í orði
kveðnu.
Pannig hafa margir áfengis-
neytendur forðað sér og sínum
frá ofmikilli neyzlu Spánarvína.
Pessi borðvín, sem rikið hefir
gert sér að tekjulind, eru flest
sæt og þung i magann, og sízt
«1 þess fallin að þamba þau
eins og bjór, svo sem tíðkast
hefir hér. Nú er innflutningur
áfengra öltegunda bannaður, ogof
áberandi að flytja þær inn. Hafa
því vinir Bakkusar gripið til
þess úrræðis, að blanda saman
óáfengu öli og Spánarvíni til
órýginda. Pessu veittu hyggnir
*Uenn eftirtekt hér í höfuðstaðn-
Uln, og er nú bruggað hvítöl á
^°kkrum stöðum með góðum
át:
aogri.
fult
þykir og spiritus í öli
eins góður og í kaffi, en
v°rtVeggja drykkurinn vel til
Þess fallinn, að kveikja í mönn-
um °g halda þeim við efnið,
se l'tið { buddunni.
Annarsstaðar á landinu þar
sem ríkið hefir vínsölu virðist
óhægra um vik að afla sér
sterkra drykkja, eða menn kunna
ekki tök á að blanda Spánar-
vínin. Verða menn þá að neyta
þeirra eins og þau eru, og séu
þeir þorstlátir, getur það orðið
dýrt spaug.
Er ilt að missa af góðum
afla á vertíðinni fyrir slika iþrótt.
Þingmanninum í fisksælasta
stað landsins, Vestmannaeyjum,
hefir því hugkvæmst að leggja
fyrir stjórnina þá fyrirspurn,
hvernig hún myndi snúast við
því, ef samþykt yrði með al-
mennri atkvæðagreiðslu, áskor-
un um að fá lagða niður útsölu
Spánarvína þar á staðnum.
Og nú hlera menn um iand
alt eftir því, hvernig stjórnin
tekur í þetta mál.
Skipulag bæjarins.
Gamli Reykjavikurbærinn má
nú heita dauðadæmdur af eðli-
legum ástæðum. Hann varð til
sem lítilfjörlegt fiskiþorp með
nokkurri sveitaverslun. Húsin
eru lítil úr lélegu timbri, og
geta staðið mannsaldur með
góðu viðhaldi. ,
Nú er bærinn orðinn að stór-
útgerðarmiðstöð og vöxtur hans
hefir um langt skeið altaf farið
fram úr áætlunum. Það þarf
því ekki lengur að efast um
það, að héðan af verður að
öllu leyti að viðhafa á hann
borgarmælikvarða en ekki sjáv-
arþorps. Pað þarf þá heldur
enginn að furða sig á því, að
þorpsskipulag það er bærinn
fékk á sig af tilviljun eða »eins
og verkast vildicc, það getur
ekki átf við lengur. Það er eipk-
um víða í miðbænum að strax
þarf að gera gagngerðar breyt-
ingar áður en það er orðið of
seint. Nú þegar er orðið of seint
að hugsa um það, að bilið milli
Hafnarstrætis og Austurstrætis
er of mjótt miðað við þær stóru
byggingar sem þar rísa upp.
En enn þá er timi til að athuga
svæðið þar sem brunarústirnar
eru. Pað nær engri átt að halda
þar sama skipulagsleysi og var.
Annað hvort er, að slétta yfir
þær alveg og leyfa enga bygg-
ingu. Við það verður þó alt of
stórt autt svæði frá norðri til
suðurs þar sem aðal vindáttirn-
ar eiga hægt með að ná sér
niðri. Þess vegna væri hitt betra,
að stækka heldur lóðirnar suð-
ur á við, afnema Vallarstræti
og taka norðurhluta Austurvall-
ar undir byggingarlóð, rifa lyfja-
búðina og láta völlinn verða
aflangan og samfeldan frá
Pósthússtræti yfir í Aðalstræti.
Með því móti yrði völlurinn
hlýr og sólríkur en ekki slíkt
illviðrabæli sem hann er nú. í
öðrum löndum er altaf tekið
tillit til þess í skipulagi bæj-
anna, hvernig aðalvindáttirnar
liggja og alt af kappkostað að
gera þá þannig úr garði að ill-
viðra og kulda verði sem minst
vart, enda er hægt að komast
mjög langt í því efni með hag-
anlegu fyrirkomulagi.
Mjög óhaganlegt er það, hvern-
ig Hafnarstræti og Hverfisgata
mætast. Auðvitað verður að rífa
sem fyrst Smjörhúsið og gera
aðrar breytingar, til þess að koma
þessum götum í beint samhengi,
því að einmitt þarna á að vera
aðalleiðin milli Vesturbæjar og
Austurbæjar. Öll flutningabíla-
ferð inn úr bænum ætti reynd-
ar að liggja með ströndinni og
þarf því ekki að gera þann veg
sem greiðastan. Klaufalegt er
að sjá hvernig Skólavörðustig-
urinn mætist við Bankastrætið.
Húsin á neðra horninu verða
að hverfa.
Of langt yrði að telja upp
allar þær endurbætur, sem
þyrfti að gera. Skipulagsnefnd
kvað vera hér til, þott fáir viti
af henni.