Dagblað - 05.05.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
til sundnáms, í stað þess að
það væri bein lagaskylda. Þess-
ar svonefndu »heimildir« eru
yfirleitt svo misnotaðar, ýmist
illa eða ekki, að ekki virðist
veita af ákveðinni lagaskyldu,
þegar um mjög nauðsynleg mál
er að ræða.
Fátt höfum við vanrækt eins
skaðlega og sundnámið, þótt
miklu fleiri kunni nú sundtök-
in en áður var.
Svo Iítur út, að við séura um
sumt jafngleymnir og strúturinn.
Munum ekki Jengur en meðan
við heyrum, allar slysfarirnar
og skyndidauðann, sem oft hefir
aðeins orðið vegna þess, að
sundkunnáttuna hefir vantað.
ísland er annað og meira en ár-
laus afdaiur, þar sem hvorki er
stöðuvaln né sést til sjávar. Al-
staðar eru árnar og völnin, að
ógleymdum sjónum, sem benda
mjög ákveðið á þá nauðsyn,
sem hverjum einum er á því,
að geta fleytt sér, ef eitthvað
ber út af. það er vafamál, að
rétt sé að telja þá menn »sjálf-
bjarga«, sem ekki kunna sund,
—■ svo nauðsynleg er okkur
sundkunnáttan.
Það má teljast sviksemi við
þá sjálfbjargarskyldu, sem er
eðlishvöt einstaklingsins og borg-
araskylda þegnsins, að hverjum
einum skuli ekki vera bæði
kleyft og skylt að nema það
fyrst og fremst, sem bezt getur
verndað líf hans og heilsu. En
þetta höfum við einmitt svikist
um að gera, þátt ekki sé gott
til frásagnar.
En þetta ástand er bæði ó-
fært og óviðunandi.
Sá þjóðarskaði, sem við höf-
um beðið við það, að sund-
kunnáttan hefir ekki verið al-
menn, er ómetanlegur, og er öll
nauðsyn á, að bætt sé úr því.
Okkur er líka innan handar
að bæta úr þessu, því það er
hægara en margur hyggur, að
nema sund. f*arf ekki einu sinni
vatn til að læra sundtökin, en
þau eru þó altaf undirstaðan
og fyrsta skilyrðið.
Frumvarp þingmanns Vest-
mannaeyinga, sem tekið er upp
hér að framan, stefnir í rétta
átt. Það er aðeins ekki nógu
ákveðið.
Hér ætti ekki að vera um
heimild að ræða, heldur ein-
göngu beina lagaskyldu, þar sem
ákveðið væri, að allir unglingar
á tilteknu aldursskeiði væru
skyldugir að nema sund til
fullnustu. Undanteknir væri þeir
einir, sem vegna örkumla eða
veikinda væri ekki færir um að
nema sund, og þyrfti læknis-
vottorð til þeirrar undanþágu.
Fegar búið er að gera sundið
að skyldunámsgrein fyrir ung-
linga, bæði pilta og stúlkur, er
þessu máli komið í rétt horf,
og mætti af því vænta mjög
góðs árangurs. G. P.
Borgin.
SjáTiirföll. Háflæður eru kl. 3,20
í dag og kl. 3,40 í nótt.
Nætnrlæknir í nótt er Halldór
Hansen Miðstræti 10. Sími 256.
Nætnrvörðnr er i Reykjavíkur-
Apóteki.
Kári Sölnmndnrson kom til Við-
eyjar í gær. Hafði 85 tn. lifrar.
Siys vildi hér til í gær. Féll mað-
ur frá lúgubarmi ofan í lestarbotn
á Dagny I, sem verið var að losa
kol úr. Var maðurinn að fara upp
i kaffilímanum en misti af hand-
Sonnr járiibrantitkónggins.
— í því efni gildir ekkert »á morgun«, sagði
frú Cortlandt ákveðin. Ef þér viljið ekki sjálfur
taka við tryggingarupphæðinni, mun maðurinn
ainn ná sambandi við stjórnina og Jolson of-
Qrsti mun fara á fund landstjóra áður en stund
er liðin. Hann bíður eftir fregnum frá okkur á
þessari stundu.
Hamón Alfarez varð sem steini lostinn af
Qndrun. Hann kvaðst ekki hafa gert ráð fyrir
að þetta væri jafn mikið alvörumál og nú hafði
komið á daginn, vilji gesta sinna skyldi sitja i
fyrirrúmi fyrir öllu öðru, og trúlegt væri, ef hann
legði sig í framkróka, að hann gæti flýtt fyrir
úrslitum málsins. Og þó hann yrði hreinskilnis-
^ega að játa, að hann væri valdlaus og bundinn
f báða skó, skyldi hann beita áhrifum sinum
°g sjá svo um að fanganum yrði slept úr varð-
haldi þegar í stað. Auðvitað væri sér fyrirskip-
aÖ að fylgja vissum reglum, sig tæki það sárt,
®ö ef hann mætti hvarfla frá eitt andartak. —
Hann skundaði burt til þess að framkvæma
Þetta stórvirki, og á meðan sagði Kirk sögu
Frú Cortlandt komst við er hún heyrði
«sögu hans og heilóg bræði greip Cortlandt,
Pehha járnkalda mann.
Ég geri ráð fyrir, mælti Cortlandt, að AI-
arez reyni að fá sannað það með aðstoð
P'hQQa sinna, að ímyndunarveiki gangi að yður
og að þér hafið verið særður er þér voruð tek-
inn til fanga. Hann mun gera sér upp gremju
og hleypa Spiggoty-ransókn af stokkunum. Þér
verðið að láta yður skiljast, að faðir hans er
landstjóri í Panama fylki og einn hinn áhrifa-
mesti maður i öllu lýðveldinu, svo Ramón mundi
bera sigur af hólmi. En samt sem áður getið
þér krafist skaðabóta.
Ég æski engra skaðabóta svaraði Kirk, ég
þrái mest að fá að horfast í augu við þennan
bölvaðan Spánverja i einrúmi.
— 1 hamingju bænum, látið yður ekki neitt
slíkt til hugar koma, sagði frú Cortlandt ákveðin.
Því þá mundu Ameríksku áhrifin hér, ekki stoða
yður hót. Hálfthundrað manna, myndi sverja
eið til þess að koma fram dóm á yður, og þótt
yður tækist að fá stjórn yðar lands til þess að
leggjast á sveif með yður, þá mundu spretta
fram fimtíu aðrir, sem væru fúsir að ljúga,
þegar Amerfkumaður á í hlut.
— Nei, sú aðferð veitir yður þá litla stoð,
samsinti maður hennar. Pér getið hrósað sigri,
að sleppa með svo hægu móti. Hann fær yður
lausan gegn tryggingu. Takið þessu með stillingul
Feim kemur tæplega til hugar að yfirheyra yður,
enda þykir mér líklegast, að á þetta mál verði
ekki minst framar, ef þér geriö ekki frekari
glundroða. Hann fyrirgefur yður auðvitað al-