Dagblað - 06.05.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
SJÁIÐ!
Athyglt yðar er veitt að auganu, sem nýlega
er komið í Laugavegs Apótek. — Sjón er sögu
ríkari. Verð á öllum gleraugum er ódýrast í
borginni. — Útlærður sérfræðingur sér um
hagsmuni kaupanda, — og mun hann kosta
kapps um að gera öllum til hæfis.
4\
vera löglegur gjaldeyrir, að
stjórnin ákveði gerð þeirra, og
að sörau ákvæði gildi gagnvart
fölsun þeirra, sem um seðla
Landsbankans samkvæmt lög-
unum frá 1885. Miðar efni frv.
að þessu.
Sau ð fj árb aðanir.
Bjarni Jónsson frá Vogi og
Tryggvi Þórhallsson bera fram
frv. um það, að með samþykki
atvinnu- og samgöngumálaráðu-
neytisins megi nota Coopers
baðlyf. Segja þeir, að viðsvegar
af Iandinu, og einkum úr kjör-
dæmum sinum, hafi þinginu
borist áskoranir um að setja
lög þess efnis, er frv. þetta fer
fram á, og má svo segja, að
það sé alþjóðarvilji, en hann
styðst við reynslu manna í
þessum efnum.
Varalögreglan
var til 2. umr. í Nd. í gær.
Mátti enn sem fyr sjá það, að
mönnum stendur ekki á sama
hvernig um frv. þetta fer, því
að þéttskipað var áheyrendum
á pöllum og í hliðarkerbergjum
allan timann, og margir komu
til að hlusta á umræður eftir
að fundi var lokið.
Bernh. Stefánsson (frsm. meiri
hl.) hélt langa ræðu og vítti
forsætisráðherra hann fyrir það,
að tala of alment um efnið.
Jón Kjartansson (frsm. minni
hl.) talaði næstur og talaði
lengi. Lagði hann eindregið með
frv. og brtt. þeirra Á. J. Þá
talaði forsætisráðherra og kvaðst
vera brtt. þeirra fylgjandi, því
að þær högguðu í engu anda
frv., eins og það kom frá stjórn-
inni. Þá talaði Jón Baldvinsson
og kvaðst álíta, að tala mætti
um málið á víð og dreif, þótt
forsætisráðherra hefði vítt Bern-
harð fyrir að fara út fyrir þing-
sköpin, þar sem hér lægi fyrir
2 nál. og breytingartillögur.
Taldi hann málið enn svo loð-
ið, að ógerlegt væri að sþ. frv.
Siðan var málinu frestað —
til mikilla vonbrigða fyrir marga,
en öðrum til óblandinnar á-
nægju.
Það fer nú að líða á þing-
timann, og er sýnt, að þessu
máli verður tæplega komið fram
á þessu þingi, nema »meö af-
brigðum«, og kann vera að það
megi takast eins og um sum
önnur »þjóðþrifamál«, sem eru
viðsjárverð með afbrigðum.
iSoiiur jAriibrniiliikóngsins.
drei, en um það má yður sennilega á sama
standa.
Spá Cortlandts rættist að nokkru leyti á sömu
stundu, því inn kom hinn sjúki dómari, er á
hálftima hafði tekið svo miklum bata, að hann
gat komið fram. Og er Kirk Anthony hafði
undirritað margvísleg skjöl og framkvæmt aðrar
kveðjuathafnir, gekk hann keikur út úr Colon-
fangelsi í fylgd með vinum sínum.
Allan beið í námunda við fangelsið, svo nærri
sem hann áleit að trygt væri, og er hann kom
auga á förunaut sinn alfrjálsan, réð hann sér
ekki fyrir fagnaðarlátum grét af gleði, þreif f
hönd Kirks, hló og söng fullum hálsi.
— Guð veri lofaður, hrópaði hann, nú eruð
þér aftur frjáls maður, Anthony. — Ljómandi!
Ljómandi! Sál mín var í helvítis kvölum, herra
minn. Á hnjánum lá ég og grátbændi þenna
bölvaðan fant, að láta yður lausan. Hann komst
í svo hjartanlega geðshræring og viðleitni hans
til hjálpar hafði verið svo alvarleg, að Kirk
fékk kökk í hálsinn. — Enginn, er hafði orðið
á vegi hans frá því er haun fór að heiman
hafði fyllri rétt til að álasa honum en einmitt
Allan; þó var drengurinn frá sér numinn af
hrifningu, vegna þess að hann var orðinn frjáls.
— Hættu nú þessu, mælti Kirk og gerði sér
upp hlátur. .
— Æ, herra minn, ég var dauðhræddur um
aí beir mundu launmyrða yður aftur.
Anthony varð ygldur á brúnina og sagði.
— Þeir gerðu það.
Allan rak upp ámátlegt gól, lét sem óður
væri reiddi hnefann að fangelsinu og reigði
sig:
— Djöflar! Morðingjar!
— Rólegur maður!
— Engin skrípalæti hér úti á miðri götu, kall-
aði frú Cortlandt. En Jamaíkadrengurinn lét sér
ekki segjast.
Hann gnisti tönnum. ranghvolfdi augum,
skældi sig í framan með alskonar fettum og
brettum og hrópaði hástöfum:
— Allan skal hefna sín á þeim fyrir alt.
Hann skal rífa hjartað úr brjósti þeirra með
fingrum sínum. Svona! Hann fálmaði höndun-
um, eins og hann væri að framkvæma þetta.
Blóð! Blóð!
— Ekki þenna hávaða, mælti Kirk og brosti,
láttu ekki blóðið í þér sjóða út á barmana.
— Allan skal láta lífið og leggja hönd á
sjálfan sig yðar vegna, bætti Svertinginn við
og trygðin skein út úr honum. Hr. Anthony
barðist við þessa djöfla mín vegna. Nú skal ég
berjats við þá hans vegna.
Þegar honum loks hafði tekist að breyta um