Dagblað - 17.05.1925, Blaðsíða 1

I
Sunnudag Jft /• árgangur.
Wagblað «&*
LITUR húsa hér í bæ er eins
margbreytilegur og útlit
þeirra er og ytri gerð.
Sjálfsagt telja margir það litlu
máli skifta, hvernig húsin eru
lit að útan, ef þau eru að öðru
leyti lýtalaus. En þetta hefir
meiri þýðingu en margan grun-
ar. Litur húsanna er eitt af því
sem gefur bænum ytri svip og
skiftir því ekki litlu máli að
fegurðarsmekks og samræmis
gæti í litavalinu. Nú má sjá
hús af líkri gerð við sömu götu
máluð ýmsum litum, jafnvel
sambygð hús, sem að utan líta
svo út sem eitt væri, eru oft
sitt með hverjum lit, en slíkt
smekkleysi er alveg óþolandi og
ætti alls ekki að líðast. Pað
slingur einnig mjög í stúf þegar
dökkrauð hús standa við blið
mjög ljósra húsa, en slíks eru
hér mörg dæmi.
Skipulagsleysið og ósamræmið
byggingum hér i bæ, er nóg
fyrir því, þótt þess sé gætt að
misbjóða ekki fegurðartilfinn-
ingu manna á öllum sviðum.
Bærinn gæti orðið miklu fall-
Segri útlits, ef betri smekks og
meira samræmis væri gætt í
litavalinu. Hús af líkri gerð við
sömu götu ættu öll að vera
máluð með sömu eða svip-
uðum , litum. Gæti komið til
álita hvort ekki væri rétt að
hver bæjarhluti hefði sinn sér-
staka lit, þannig að grænn litur
væri aðallitur eins bæjarhlutans,
grár aðallitur annars, bleikur
þess þriðja o. s. frv.
Sérfræðingar yrðu að Qalla
um hvaða litur ætti bezt við
hvern einstakan bæjarhluta, og
yrði margs að gæta í því
vali.
Búast má við að menn yrðu
þarna ekki á eitt sáttir fremur
en um flest annað þótt merki-
legra sé. En þegar menn hafa
skilið hvers hér er að gæta, má
telja vist að menn sætti sig við
þessa nýbreytni og hafi ráð
þeirra manna sem beztir geta
talist til að fáða þessu máli til
heppilegra lykta.
— Eitt má minna á í þessu
sambandi, og ekki að ástæðu-
lausu, en það er málningar-
leysið á sumum húsum hér.
Eins og veðurfarið er yfirleitt
hérna á Suðurlandi, má telja
það alveg nauðsynlegt, að mála
öll hús sem klædd efu með
járni, strax og þau eru fullgerð,
og viðhalda málningunni vel
síðan.
Nú má víða sjá bér nýleg hús
með mjög ryðguðum þökum,
og getur hver maður skilið, að
þar er málningarleysið ekki nein
sparnaðarráðstöfun, sem vænta
má af mikils arðs. Er álitamál,
hvort ekki væri rétt að vátrygg-
ingarfélögin hlutuðust til um að
húsin væri vel máluð, og teldi
þau ekki fullgerð né tryggingar-
hæf, nema vel væri gengið frá
allri málningu á þeim að utan.
Að láta þökin, og síðan hlið-
arnar, ryðbrenna strax á fyrstu
árum, er svo mikið fjárhags-
atriði, að full ástæða til að
stjórnarvöldin hlutist þar til um
framkvæmdir, úr þvi menn hafa
ekki vit eða vilja til að gera
það sjálfir án annara íhlutunar.
— Nú er sumarið komið, og
með því sá tími ársins, sem
mest er unnið að málningu og
öðrum umbótum á húsum.
Menn ættu því að taka til at-
hugunar, það sem hér hefir
verið sagt, og bæta úr einu
sleifarlaginu og ósamkvæmninni,
sem hér er á öllu verklagi.
Er þeim það sjálfum til hags-
bóta, en öðrum til ánægju, og
er þá vel, þegar slíkt getur farið
saman.
-m. -n.
Listnsnfn Einnrs Jónssonnr verður
opið í dag endurgjaldslaust, og i
sumar framvegis fyrsta sunnudag
í hverjum mánuði. Pangað ættu
bæjarbúar að leggja leið sína hóp-
um saman. Stálpuð börn og ungling-
ar hafa einnig gott af að skoða lista-
verk pessa fræga manns.
Þjóðin og vorið.
i.
Hinir mörgu spádómar um
komu heimskennara, sem fram
hafa komið þessa siðustu ára-
tugi, eiga að nokkru leyti við
mínar uppgötvanir, og að nokkru
leyti við það, að mjög merki-
leg vera, slík sem menn í forn-
öld hetðu kallað guð, mun gera
vart við sig á jörðu hjer, þegar
aflsvæðið verður svo lagað sem
til þess þarf. En það mun verða,
þegar menn skilja þýðingu þess
sem jeg er að segja þeim. Og
þá mun alt breytast. Mönnum
mun finnast sem þeir sjeu nú
fyrst að byrja að lifa. Um alla
jörð mun lífsvorið hefjast. Og
ekki minst munu viðbrigðin
verða hjer, þegar í sannleika
má segja að ísland sje orðið
farsældar frón. Hjer er svo mikið
sem þarf að gróa. Hvergi hefir
eins mikið af atgervi verið sligað
og drepið og hjer. En orka
hinnar íslensku þjóðar mun tí-
faldast, þegar vjer lærum að
leggja niður illindi, og náum
sambandi við hinn guðlega
kraft. Vorir ágætu frændur á
Norðurlöndum munu skilja
miklu betur en áður, hvert gagn
þeir geta haft af þessari litlu
þjóð. Og einnig stórþjóðirnar.
Ekki síst það fólk sem Vestur-
heim byggir. Og þegar þjóðin
þekkir sitt hlutverk, mun eng-
inn íslendingur tapast íslensku
þjóðerni, hvar á jörðu sem
hann er.
II.
Það væri gaman að mega
gera ráð fyrir því, að orðum
mínum yrði svo tekið, að hey-
skapur gæti orðið tvöfaldur við
það sem í fyrra var. En að
stuðia að aukning gróðurs mun
vera með auðveldari wkrafta-
verkum*. Og óhræddur mundi
jeg lofa því, að menn skyldu