Dagblað - 22.05.1925, Side 1

Föstudag
22. maí
1925.
I. árgangur.
91.
tölublað.
IÞagBíað
AFLABRÖGÐ hafa verið í
betra meðallagi undanfarna
vetrarvertið. Að vísu hefir
misjafnt afiast, eins og gengur,
einkum á vélbátunum, en yfir-
leitt má telja vertíðina góða,
ekki sízt þegar tekið er tillit til
þess, hve veðráttan var stirð
framan af, og jafnvel svo að til
vandræða horfði um tíma. Verð-
ur sá ofviðrakafli, er geisaði í
vetur, lengi minnisstæður mönn-
um, og þá ekki sízt þær hörm-
ungar, er af hlutust. En björg
hefir hann fært mörgum í búið,
veturinn þessi.
Eins og menu muna, var
ágæt tíð í Vestmannaeyjum árið
sem leið. Aftur á móti brást
síldarútgerðin norðanlands flest-
um tilfinnanlega. Varð þetta
hvorttveggja til þess að ýta und-
ir þá, sem skip og vergögn áttu
að nafninu, að freista hamingj-
unnar enn einu sinni á afla-
sælasta staðnum.
Héldu menn til Eyja úr öll-
um áttum, einkum af Suður-
og Vesturlandi. Urðu þeir margir
síðbúnir, sem netaveiðar ætluðu
að stunda þar, einkum héðan
úr Reykjavík, og það svo, að
þegar þeir síðustu komu til
Eyja, voru sumir bátar búnir
að fá 20—30 þús. fiska. Kom
þá gæfta- og aflaleysið, og var
þar fisktregða yfirleitt um tíma.
En síðari hluta vertiðar brá til
batnaðar og fiskurinn var nóg-
ur, svo að heita mátti land-
burður í síðustu göngu. í*egar
fisktregðan var sem mest í Eyj-
um, var mokafli á verstöðvun-
um hér sunnanlands, á Eyrar-
bakka og Stokkseyri. Brugðu
sumir sér þangað og varð vel
til fanga, enda flestum ljóst nú
orðið, hvernig fiskurinn hagar
göngu sinni.
Að öllu samanlögðu hafa
flestir aðkomubátar sloppið
skaðlausir í Eyjum í vetur, og
sumir haft nokkurn afgang.
Þröngt er þar um vertíðina, svo
sem nærri má geta, og því að-
eins hyggilegt að sækja þangað
úr öðrum héruðum, að fyrir-
fram sé trygt samband í landi
um sölu eða móttöku fisksins.
Sé því vel fyrir komið, og öll
útgerð í iagi í tæka tíð, má bú-
ast við góðum árangri. —
Þegar á alt er litið, er snertir
útgerð olíuvélbáta allan ársins
hring, er það ærið íhugunarefni,
á hvern hátt slíkir bátar geti
borið sig bezt, og hvað sé hyggi-
legast og uppgripamest, en um
leið áhættuminst á ýmsum tím-
um árs.
Glöggar og góðar skýrslur og
margra ára ítarlegar rannsóknir
gætu verið mönnum ómetanleg-
ar, og hefir Fiskifélag íslands
þar göfugt hlutverk að vinna,
sem allir ættu að styðja, því
þar eru menn að vinna sér
sjálfum í hag.
Reykjavík.
i.
Varla getur orkað tvímælis.
að Reykjavik sé Ijótur bær,
bæði tilsýndar og við nánari
athugun. Samt hefi ég einhvers-
staðar séð þeirri fjarstæðu sleg-
ið fram á prenti, að hún mundi
vera einhver fegursta höfuð-
borgin, sem til væri á jörðu hér.
Að vísu er innsiglingin mjög
fögur, meðan ekki er komið svo
nærri landi, að mest beri á
sjálfum bænum og athyglin þar
með beinist frá fjarlægri fegurð
að ömurlegu útliti nærliggjandi
augnamiðs.
í*egar komið er að landi í
Reykjavík, eru það kolabyngir
og lágreist vörugeymsluhús, sem
fremst standa og gefa bænum
fyrsta svip. Það er ömurlegt
álit og ekki aðlaðandi. Einstaka
hús ber yfir og sker sig úr
réttum hlutföllum fegurðar og
samræmis. Mun þvi flestum
finnast, að hér beri meira á
ýmsu öðru en fegurðinni, og
jafnvel að hennar gæti furðu
lítið. Að vísu er fegurðarsmekk-
ur manna mjög ólíkur og fátt
eitt, eða jafnvel ekkert, sem öll-
nm kemur saman um að full-
komið sé að fegurð og allri
samræmi. Slikt væri helzt um
fágæt listaverk, sjálfsköpuð eða
af snillingum gerð, en þau eru
fá á almannafæri hér í bæ.
Fjarsýnin er sú eina fegurð,
sem hægt er að hafa á augn-
festu; en til að geta notið henn-
ar, þarf að komast út úr bæn-
um, á víðavang eða sjónar-
hæð. En þá blasir líka við sú
fjallasýn, sem mikið væri gef-
andi til að geta notið úr fleiri
stöðum en nú er völ á.
Á ferð um bæinn gætir sama
smekkleysis og ósamræmis og við
fyrstu sýn. Stuttar og hlykkj-
óttar götur og lítil og »stíllaus«
hús eru alstaðar á öllum leið-
um. Varla sjást tvö hús við
sömu götu lik að gerð eða útliti.
Skipulagsleysið og ósamræmið
er það, sem alstaðar ber mest
á, nema ef telja skyldi sam-
ræmið í bárujárninu, þessum
hlífðarfötum Reykjavíkur, því
auðvitað er hver járnplatan ann-
ari lík og allar af sömu gerð.
Inni í bænum gætir fegurðar
fjarsýninnar alstaðar lítið, vegna
þess hvernig skipulag hans er.
Þetta er því tilfinnanlegra, sem
landslagi er svo háttað og að-
staðan að öðru leyti þannig, að
hér hefði mátt byggja stórborg,
sem fullkomin væri að fegurð
og hagkvæmni. Nú er slíkt orð-
ið ómögulegt og því er ekki
annað að gera, en sætta sig við
það sem orðið er, en reyna
jafnframt að laga mestu lýtin,
eftir því sem tækifæri gefast til.
því er mjög áriðandi að vel sé
verið á verði, svo ekki sé enn-
þá bætt við bæjarlýtin, heldur
sé stefnt til þess, að koma þvi
í betra horf, sem helzt þarf um-
bóta.