Dagblað - 27.05.1925, Blaðsíða 1

GESTRISNU íslendinga hefir
löngum verið við brugðið
og hefir þótt einn af höf-
Uðkostum þjóðarinnar. En tím-
arnir breytast og mennirnir með
og er það sízt að lasta, þótt ís-
lendingar læri það, að taka eitt-
hvað fyrir snúð sinn. Þeir geta
verið gestrisnir fyrir því.
Það má búast við því, að
ferðamannastraumur hingað til
lands fari sívaxandi á næstu ár-
um, og eigi íslendingar að hafa
uokkurt gagn af því, þá verða
þeir að kunna að »taka fyrir
snúð sinn«. Fram til þessa tíma
hafa sveitamenn að minsta
kosli ekki auðgast á ferðamönn-
um, heldur miklu fremur beðið
•stórtjón af átroðningi þeirra.
Þakkirnar hafa verið þær, að
þessir ferðamenn hafa hafið ís-
lendiuga til skýjanna fyrir gest-
risnu og þannig kvatt hina og
uðra leppalúða til þess að ferð-
ast hingað í þeirri trú, að það
kosti ekkert, íslendingar beri út-
fendinga á höndum sér og geri
þeim alt til geðs án endurgjalds.
En svo þegar þessir leppalúðar
hafa komist að því, að það
kostar þó talsvert að ferðast hér
um land, þrátt fyrir íslenzka
gestrisnu, þá þýtur þann veg í
talknum þeirra er heim l^emur,
að íslendingar sé mestu blóð-
•Sflgur.
Það er því ilt að gera svo
úllum líki og verðum vér fyrst
og fremst að hugsa um það,
að reyna að fara hinn gullna
Oieðalveg, að varast það, að
hafa útlendinga að féþúfu, en
f>æta þess þó um leið, að átroðn-
'Ugur þeirra verði oss eigi til
fjártjóns. Þetta er hin eina rétta
*eið og sé hún farin, getum vér
hítið oss á sama standa hvað
SaRt er um oss á bak, því að
vér höfum séð, að vér fáum
^isjafnt orð hvernig sem vér
^rum að.
í þessu efni hvílir talsverð á-
^yrgð á fylgdarmönnum útlend-
°Sa hér. Fað eru í rauninni
þeir, sem eru dómarar í þess-
um sökum. Þeir eiga bæði að
sjá um það, að íslendingar fái
sitt og þeir eiga jafnframt að
gæta hins, að útlendingar sé
ekki féflettir. Það sem því ríður
mest á, til þess að þjóðin hljóti
sanDgjarna dóma hjá ferða-
mönnum, að ferðamannastraum-
ur hingað til lands aukist, og
að hann verði oss fremur til
gagns en ógagns, er að valdir
sé fylgdarmenn með hverjum
leiðangri. En til þess að það
geti orðið, þarf að vera hér öfl-
ugur félagsskapur — ferðamanna-
skrifstofa — helzt undir vernd
og eftirliti hins opinbera. Og sú
ferðamannaskrifstofa ætti að taka
á móti öllum ferðalöngum, sem
hingað koma, og hún á að safna
um sig þeim færustu fylgdar-
mönnum, sem völ er á.
Að þessu efni verður máske
vikið betur síðar, því að þetta
er mikilsvert mál fyrir land
og lýð.
Húsaskipun.
Nýjasta hneykslið.
(Niður.)
í>á er að minnast á sundin
frá Hafnarstræti og niður að
sjónum.
Zimsenssund er einkaeign Jes
Zimsens konsúls, gamalt bryggju-
sund, eins og hin, og má búast
við að þvi verði bráðlega lokað
fyrir almenningi.
Thomsenssund þarf naumast
að nefna; — þvi hefir verið lok-
að í mörg ár og þar bygt fyrir.
Kolasund má loks nefna. Þar
hefir verið opin leið til þessa,
en mun vera sameign húsanna
sem að því standa neðan Hafn-
arstrætis. Nú er stefnt að því
að byrgja sund þetta, hið síðasta
sem frjálst hefir verið til um-
ferðar svo lengi sem menn muna.
Verður þá engin leið opin fram
á sjávarbakkann milli Stein-
bryggju og Kalkofnsvegar.
Engum hugsandi manni fær
dulist, að ráðstöfun sem þessi
er hið mesta glapræði, hvað sem
byggingarnefnd segir eða bæjar-
stjórnin fyrir hennar hönd.
Gera má ráð fyrir, að hús það,
sem hér er um að ræða, verði
hið veglegasta, þar sem að því
standa slíkir menn, efnaðir og
framtakssamir með borgarstjóra
í fararbroddi. Húsið á að reisa
fyrir framan nr. 2 við Kplasund
og jafnhliða því meðfram Hafn-
arslræti. Kvað eiga að verða 40
álna langt og ll1/^ áln. breitt
og ræður gamla húsið breidd-
inni. Breiðara mætti það vera,
en þá þyrfti gamla húsið að
vikja og grunnurinn að færast
inn, sem nemur breidd gang-
stéttar. Hinsvegar verður að
krefjast þess, að húsið sé haft
styttra, að minsta kosti sem
nemur hálfu Kolasundi. Flestum
mun sýnast þetta sanngjörn
krafa er maður hefir framtíðar-
skipulag bæjarins fyrir aug-
um.
Vil ég að svo mæltu skora
alvarlega á þá sem hér eiga
hlut að máli, að taka til athug-
unar nú þegar, hvort ekki er
fært að marka Hafnarstræli
beinni línu frá vestri til austurs
en nú er gert ráð fyrir með
byggingu þessari, þannig, að
strætið verði breiðara og sem
næst jafnbreitt á þessum kafla.
Enfremur skora ég á bæjar-
stjórn að sjá svo um, að ekki
verði bygt fyrir Kolasund, og að
þar verði hér eftit- sem hingað
til opin leið til sjávar. Er slíkt
hægt að gera með eignarnámi
og komi fult verð fyrir lóðina
eftir mati, svo fremi sem það
dæmist rétt, að bærinn eigi hana
ekki.
Verði þessu ekki sint, mælisl
ég fastlega til að bæjarstjórn
láti uppi hvað hún ætlast fyrir
um strætaskipun á þessu svæði