Dagblað - 31.05.1925, Qupperneq 1

Huítasunnudag
31. maí
1925.
I. árgangur.
99.
tölublað.
HÁTÍÐ er til heilla bezt«
segir forn málsháttur, og
j/ munu þau orð í upphafi
hafa hrokkið vitrum manni af
vörum. Sá var ei heillum horf-
inn, sem ei var vinum horfinn.
Vinfesti og hamingja hafa jafn-
an haldist í hendur. Maður er
manns gaman. — í fornöld
hafa þó heillaóskir vísast verið
fátiðari manna á milli en nú
eru þær, einkum í sambandi
við alls konar tyllidaga. Sú var
þá tíðum hátíðin mest, er góð-
an gest bar að garði. Slegið var
þá upp veglegri veizlu með alls
konar fagnaði, ræður haldnar,
kvæði flutt, iþróttir sýndar,
stigið á stokk og strengd heit,
blandað blóði og bornar fram
gjaflr. Út var gesturinn leiddur
með góðum gjöfum og vinar-
orðum, sem svo mikill kraftur
fylgdi, að eftir gekk svo sem
mælt var. — Bregður bjarma
yfir slíka heilla- og hátiðisdaga,
og hugurinn leitar þeirra ósjálf-
rátt á beztu stundum lífsins.
Heill og hátíð I Þessi orð láta
vel í eyrum, og manni hlýnar
ósjálfrátt um hjartarætur. Hve-
nær skyldi heilladisin vera nær
manni en einmitt á hátíðadög-
um? Kyrð og friður, samúð og
samræmi, hvíld og heilög festa,
góð hugsun, göfug tilfinning’og
bljúg bæn færa manninn nær
Guði, og skapa honum heill og
hamingju þegar í þessu lífl. —
Frá honum streyma í allar áttir
geislar hins góða hugarfars, er
færa öðrum yl og líf, og flýta
fyrir andlegum þroska þeirra.
Baráttan fyrir tilverunni er
ströng, og látlaus þrældómur er
gleggsta einkenni hennar nú á
þessum siðustu timum. Ókyrð
hinnar sivaxandi samkeppni,
sem ann sér engrar hvíldar,
ber með sér öll einkenni efnis-
byggjunnar> en hún er fjand-
samleg þeirri göfgi, sem gleðin
og hamingjan veita á hátíðleg-
wstu stundum í lífi voru.
Kristur leitaði kyrðar og
hvildar, friðar og næðis úti í
ríki náttúrunnar, þar sem blöð
og blóm, vötn og skógar töluðu
hinu þögla máli samræmis og
kærleika. Á hátíðlegum einveru-
stundum safnaði hann kröftum
til hins mikla starfs, er honum
var falið. Þaðan kom honum
hinn guðlegi ljómi, sem geislaði
af ásjónu hans, hin heilaga al-
vara, sem fylgdi starfi hans, og
sá yfirnáttúrlegi kraftur, er
mörgum hefir verið undrunar-
efni um aldaraðir.
Heilla- og hátíðisdagar eru
bundnir við nafn hans í krist-
inni kirkju. Þeir, sem hann
safnaði í kringum sig, og þeirra
lærisveinar, hafa helgað minn-
ingu hans á þenna hátt. Þessir
ákveðnu dagar eru því kristn-
um mönnum kærir. Þá er
Kristur hinn tigni gestur, sem
öllum er kært að minnast, því
af honum má læra það á slík-
um hátiðisdögum, sem hverjum
einstökutn gæti orðið til mestra
heilla. -f-
Uppreist í Honduras
í fyrra mánuði braust út upp-
reist í lýðveldinu Honduras í
Mið-Ameríku. Höfðu uppreistar-
menn þá er síðast fréttist, náð
á sitt vald borginni Ocotepec,
sem er ekki nema 50 enskar
mílur frá höfuðborginni San
Salvador. Stefndu nú uppreist-
armenn liði sínu þangað. Ann-
ar flokkur þeirra stefndi til
borgarinnar Comayagua og var
útlitið talið ískyggilegt fyrir
stjórninni. — Bandaríkin sendu
beitiskipið »Denver« þangað
suður eftir og setti það herlið á
land til þess að vernda líf og
eignir útlendinga.
Ólafur JBriem.
Hann var fæddur að Espihóli
í Eyjafirði 28. jan. 1851. For-
eldrar hans voru Eggert Briem
sýslumaður og kona hans Ingi-
björg, dóttir Eiríks sýslumanns
Sverrissonar.
Á unga aldri var Ólafur send-
ur í latínuskólann, og lauk þar
stúdentsprófi 1870. Hætti hann
þá námi og hvarf heim til föð-
ur síns. Skömmu síðar kvænt-
ist hann Halldóru Pétursdóttur
á Álfgeirsvöllum, og eignuðust
þau hjón 6 börn. Er síra Por-
steinn á Akranesi elztur þeirra.
Pau hjón byrjuðu búskap sinn
á Frostastöðum, en lengst af
bjuggu þau þó á Álfgeirsvöll-
um, og við þann bæ var Ólaf-
ur venjulega kendur.
1886 var hann kosinn þing-
maður Skagfirðinga, og liélt
hann þeirri virðingarstöðu óslit-
ið fram til 1919, og forseti
neðri deildar var hann 1914—
19. Amtráðsmaður var hann
frá 1891, sýslunefndarmaður frá
1898, skólanefndarmaður Hóla-
skóla meðan sú skipan hélzt,
umboðsmaður Reynistaðaklaust-
ursjarða, var í milliþinganefnd
'í skattamálum 1907, formaður
S. 1. S. frá þvf í ársbyrjun 1922
og í vetur var hann kosinn í