Dagblað - 03.06.1925, Síða 1
Miðvikudag wTW\ g dajt I. árgan
3 júm - 10«
1925. Atr Mvf vrMw tölublc
KAPPREIÐAR fóru frara á
Skeiðvellinum á annan í
Hvítasunnu, eins og til
stóð. Veður var bjart og kyrt
um morguninn þar innfrá, en
hvesti er á daginn leið. Var
skeiðvöllurinn ákaflega þur og
eins börðin og móarnir til beggja
handa og var því látlaus mold-
arbylur þar meðan á kappreið-
unum stóð og mátti kalla svo,
að þar væri ólíft hverjum manni,
enda mátti svo heita, að menn
væri orðnir óþekkjanlegir þegar
á daginn leið og engu frýnilegri
í framan heldur en menn sem
koma úr kolavinnu.
Pað er sízt að furða þótt þetta
fæli menn frá þvi að koma á
kappreiðar, enda mun hafa verið
með fæsta móti folk á þessum
kappreiðum. Hefði þó þarna
mátt vera ágæt skemtun, því að
hestarnir, sem reyndir voru,
voru hver öðrum betri. Hér
þyrfti því endilega að ráða bót
á og koma i veg fyrir slíkt
moldrok. Mætti dálitið bæta úr
með því, að tyrfa bakkana báð-
um megin brautarinnar. Kemur
þá og til athugunar, hvort ekki
mætti fá einhvern ofaníburð á
völlinn sjálfan til varnar mold-
roki, Væri sjálfsagt ágætt ef
hægt væri að fá skeljasand til
þess að dreifa yfir moldina, en
það verður sennilega altof dýrt.
Pá er annað ráð, að dreifa vatni
yfir völlinn og börðin og ætti
það auðvitað að duga. En nú er
ekkert vatn’ þarna við hendina,
þó er það ekki ýkjalangt frá,
eins og sjá mátti á annan í
Hvítasunnu, því að í holtinu
fyrir ofan völlinn var voldugur
gosbrunnur. Liggur þar vatns-
veita Reykjavíkur og streymdi
vatnið af fullum krafti út úr
uppistandarapípu, sem þar er.
Vatn það, sem fór þar að for-
görðum yfir daginn, hefði meir
en nægt til þess að væta svo
skeiðvöllinn, að moldryk hefði
ekki verið óbærilegt.
Petta mál þarf hestamanna-
félagið að athuga vandlega, því
að ef fólk á ekki að gjörhætta
við að koma þarna inneftir, þá
verður að finna einhver ráð til
þess að bæta úr þessu. Mætti
bæjarstjórnin gjarna vera með í
ráðum, og félaginu hjálpleg til
þessa, því að eigi leggur hún
svo mikið fram til þess að
skemta bæjarbúum, en kapp-
reiðar nú einhver hin bezta
skemtun, sem hér er völ á.
Áhugamál.
Allir munu eiga einhver áhuga-
mál, misjafnlega háfleyg og mis-
jafnlega hugföst eftir eðli manna
og ýmsum aðstæðum.
Einum er það brennandi á-
hugamál, sem öðrum er einkis-
virði og einu málefni vilja allir
leggja lið sitt óskift úrdráttar-
laust.
Eins og mennirnir eru ólíkir
í útliti og eðli sinu, eru áhuga-
mál þeirra óskyld, og takmörkin
fjarliggjandi hvert öðru. Einn
[ hugsar mest um þetta, en ann-
ar hitt, þótt lifskjör þeirra sé
lík og aðstaðan til afkomu mjög
svipuð.
Flestum mun vera meðfætt
að hafa meiri áhuga fyrir einu
en öðru og fer það oft að litlu
leyti eða jafnvel engu, eftir þeirri
aðstöðu sem lífskjörin skapa
þeim til að koma áhugamálum
sínum áfram og láta þau verða
að veruleika.
Öllum er í raun og veru nauð-
synlegt að eiga einhver áhuga-
mál til að berjast fyrir, einhverja
hugsjón til að reyna að gera að
veruleika, eitthvert hugðarmál,
sem tómstundirnar eru helgaðar,
— eitthvað takmark til að keppa
að.
Pví ákveðnari og hugfastari
sem áhugamálin eru, því fegurri
sem hugsjónirnar eru, því göf-
ugri sem hugðarmálin eru og
því hærra sem takmarkið er
sett og meiri orku beitt til að
ná því — þeim mun betra.
Þótt mikill áhugi og einbeiting
viljans geti áorkað mjög miklu,
þá verður einstaklingsorkan samt
að litlu gagni ef önnur öfl leggja
benni ekkert lið. Pví — »hvað
má höndin ein og ein« til mik-
illa framkvæmda? Nokkru get-
ur hún alt af áorkað, en lítið
verkar það oftast nema »allir
leggi saman«.
Pað munu allir vita, að það
sem einum er illfært eða ókleift,
er mörgum vel fært; það er
staðreynd, sem sannast á öll-
um sviðum, og því betur, sem
meiri kraft þarf að leggja fram
að ákveðnu verki.
Samstilling og samvinna eru
máttugustu öflin til allra fram-
kvæmda. — Með samstillingu
má gera kraftaverk og með sam-
vinnu má flytja fjöllin. —
Allur félagsskapur er upphaf-
lega stofnaður vegna samvinnu-
þarfar mannanna. Annaðhvort
til verndunar eigin hag, eða til
að koma sameiginlegum áhuga-
málum áleiðis að ákveðnu tak-
marki.
Sjaldan er komist alla leið,
en góður félagsskapur getur miklu
áorkað til göfgi einstaklings og
framgangi góðs málefnis.
Takmörkin eru einskonar vit-
ar sem vísa á leið til fyrirheitinna
landa þar sem einstaklingurinn
sér í hyllingum áhugamál sín
og heitustu óskir rætast.
Göfug áliugamál og fjarlæg
takmörk eru beztu aflgjafar
manndóms og dáðaverka. Allir
ættu því að vera trúir hugsjón-
um sínum og áhugamálum og
gefast ekki upp á leiðinni að
langþráðu takmarki þótt ýmsar
illfærur valdi erfiðleikum.
-m. -n.