Dagblað - 10.06.1925, Blaðsíða 3
t
DAGBLAÐ
3
ULLARBALLAR 7 lbs. og-
HBSSIAN 54” & 72”
fyrirliggjandi.
Hf. CARL HOEPFNER,
Hafnarstræti 19—21. Símar 21 &. 831.
tekur 65 aura pr. kg. fyrir aö þvo og vinda hvítan þvott, en 80
aura pr. kg. fyrir að þvo og vinda blandaðan þvott (hvitt, mislitt
og ullartau). Mislitt og ullartau er handþvegið.
Hf. TMjalllivít. Sími 1401.
Bakarastofa Einars J.
Jónssonar er á Laugaveg 20 B
Inngangur írá Klapparstíg.
Fyrirsp nrn.
Hr. ritstjóri!
þegar blöðin flytja fréttir sem
koma í gegnum Fréttastofu
Blaðamannafélags íslands (F. B.)
heti eg ekki tekið eftir öðru, en
að þær væru samhljóða í öllum
blöðunum.
Út af þessari reglu hefir'samt
verið brugðið í fréttum af fundi
þeim sem Jón Þorláksson fjár-
málaráðherra hélt á Eskifirði
fyrir skemstu.
I laugardagsblöðum Morgun-
blaðsins, Vísis og Alþýðublaðs-
ins er sagt sitt á hvern veg frá
fundinuní og er munurinn paest-
ur á frásögnum Morgunblaðsins
og Alþýðublaðsins. Það væri
mjög æskilegt að menn gætu
fengið hlutlausa frásögn af opin-
berum fundum ekki síður en
öðrum viðburðum, en ekki sízt
á því sviði hafa blöðin mjög
brugðist þeirri skyldu sem á
þeim hvílir ef þau vilja láta telja
sig ábyggileg fréttablöð. — Því
langar mig að vita um hvort
leyfilegt sé að blöðin breyti
fréttaskeytum frá Fréttastofunni
eftir eigin geðþótta og vísvitandi
hlutdrægni. Spurull.
Dagblaðið vísar fyrirspurninni
áfram til réttra hlutaðeiganda.
Ritstj.
1620
er símanúmer okkar.
Þorleifur Eyjólfsson,
Sigurður Pétursson,
húsameistarar.
Austurstræti 17.
Sonnr járnbrautakóngHlns.
Kirk varð léttari í skapi úr því hún tók þessu
svo rólega.
— Það fer nú að verða matmálstími, mælti
hann. Eigum við ekki að reyna hvort við get-
um ekki fengið eitthvað að snæða? Ég býst við
því, að þér getið fengið inni einhversstaðar,
enda þótt mér virðist húsin hér þannig út-
litandi, að betra sé að liggja úti en inni.
Þau lögðu nú á staö til þess að reyna að fá
sér matarbita, en matsöluhúsin í Taboga voru
ekki aðlaðandi og var svo að sjá, sem hvergi
væri eldavél til á eynni, heldur aðeins óþrifa-
legar hlóðir, þar sem svælt var viðarkolum og
alt var fult af reyk og sóti, og allur annar
þrifnaður eftir því. Að lokum komust þau þó
inn í hús, sem var þrifalegra en flest önnur,
og eftir langa bið fengu þau þar mat — hænu-
unga soðinn í hrísgrjónasúpu og kókoshnetur
út í og svartar baunir. Ennfremur fengu þau
mjólk og ávexti. Máltíð þessi hefði þeim líkað
vel, ef heimafólk hefði ekki sifelt glápt á þau
eins og naut á nývirki. Edith tók sér það þó
ekki jafn nærri og Kirk.
— Það virðist svo sem þeim lítist vel á okkur
hér, mælti hún og hló. Mér þætti annars fróð-
legt að vita hvort dýrum í dýragörðum þykir
jafn slæmt og okkur að þannig sé glápt á
þau.
— Við skulum koma héðan mælti Kirk og
bíða niður á torginu þess að vélbáturinn komi.
Ég hefi fengið alveg nóg af þessum kókos-
hnetum.
Þau héldu nú aftur niður á torgið og glápti
fólk á þau út um hvern glugga og úr hverjum
dyrum. Tóku þau sér nú aftur sæti á bekk og
horfðu á stjörnurnar, sem birtust á heiðríku
lofli smám samau. Kvöldið var dásamlegt og
þau flutlu náttúrinni hljóðar þakkir fyrir hugul-
semi hennar við þau á þessum dýrlega staðl
Edith lét í ljósi barnslega hrifningu, til þess
að eyða öllum misskilningi, og Kirk sem varð
gripinn af hinni kvenlegu viðkvæmni tók undir
alt sem hún sagði svo sem vera bar. Hann
varð ekki var við verulega breytingu í viðmóti
hennar, er gæfi honum tilefni til að hugsa á
annan hátt til hennar en áður. En þó fanst
honum ósjálfrátt sá munurinn á, að nú stæðu
þau jafnfætis og enginn stigamunur þeirra í
milli. Hún virtist hafa gersamlega gleymt öllum
óþægindum, gaf hrifningu sinni lausan tauminn
og var örugg í skjóli hans. Þessi tilhugsun
gladdi hann.
En svo kom fyrir einkennilegt atvik sem
gerbreytti ástandi hans.
Þau voru á leið beim að húsinu aftur og
varð gengið fram hjá litlum kofa. Ljós logaði