Dagblað - 15.06.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
cJHláíningarvörur:
Blýhvita, Zinkhvíta, Fernisolía,
Þurkefni, Japanlakk.
Lögnð málning.
Ódýrar en góðar vörur.
Yfir 120 tegundir af veggfóðri,
frá 45 aurum rúllan af
enskum stærðum.
Hí. Hiti & Ljós.
Gtrindavikurbíllinn. Af-
greiðslan er flutt á Laugaveg
45, til Fórðar frá Hjalla.
asta og skemtilegasta um leið. Og
haíi einhver ekki vitað það áður,
að »Freia« ber af flestum eða öll-
um iðnaðarstofnunum á Norður-
löndum, þá ætti hann að hafa sann-
færst um það af myndinni. Verk-
smiðjan er stofnuð um 1880, en 1898
var hún gerð að hlutafjelagi með
150 þús. kr. höfuðstól. Nú er verk-
smiðjan ferfalt stærri en þá, og
hlulaféö er 3 milj., en verkafólk um
900. Auk þess heíir hún útbú og
verksmiðjur í Lundbyberg hjá
Stokkhólmi, í Kaupmannahöfn og
í París. Vírksmiðju-reksturinn er
til fyrirmyndar og lætur »Freia«
sér sérstaklega ant um verkafólk
sitt.
Þingmálafandir eru nú haldnir
sem óðast. Fjármálaráðherra hefir
haldið fundi á Eskifirði, Egilsstöð-
um, Seyðisfirði, Breiðumýriog Húsa-
vík, og ætlar að halda fundi viðar.
Atvinnumálaráðherra hefir haldið
fundi i sinu kjördæmi. Bjarni Jóns-
son, frá Vogi, er farinn vestur i Dali
til að halda fundi. Jónas Jónsson
ællar að halda fundi í Snæfellsnes-
sýslu og Dölum, en ekki verða þeir
þó víst saman á fundum Bjarni og
hann.
Framfarir
íluglistariniiar.
Brezkur 'flugmaður, F. L.
Barnard, hefir nýlega unnið það
þrekvirki, að fljúga frá London
að morgni dags með póstflutn-
ing til Köln, fara þaðan aftur til
London og ná þar i miðdegismat,
og fljúga svo til Köln og ná þar í
kvöldmat. Vegalengdinsem hann
flaug, er um 1000 enskar mílur,
og fór hann þessar þrjár ferðir
fram og aftur á tæpum 10
stundum. Hefði þessu verið spáð
fyrir nokkrum árum, mundi
enginn maður hafa trúað þvi.
Það skarar langt fram úr þvi,
er Jules Verne datt í hug að
gæti komið fyrir.
Barnard er frægur flugmaður.
Árið 1922 vann hann verðlaun
þau, er heitið var fyrir flug um-
hverfis Bretland. 1923 flaug
hann frá London til Köln og
heim aftur, og þótti það þá
þrekvirki.
Hann var einn af flugmönn-
um Breta í stríðinu, og áriö
1916 var hann skotinn niður
hjá Somme úr 13000 feta hæð.
Árið 1918 flutti hann ýmsa
friðarfulltrúana yfir Ermarsund
til París.
Hann mun og hafa náð einna
mestum hraða á flugi, 170
enskum mílum á klukkustund.
Pað var árið 1922.
Ungirú Eockfeller giit. Um
miðjan mai giftist auðugasta
stúlka Bandarikjanna, Miss Abby,
einkadóttir John D. Rockfellers
yngra. Maður hennar heitir
David Milton og er lögfræðing-
ur. — Sögur ganga um það, að
faðir hennar hafi sagt, að hún
fengi ekki eyri hjá sér og yrði
þau hjónin að lifa á því, sem
Milton gæti unnið sér inn.
Sonnr járnbrantakóngBlns.
Hún hvesti á hann augum, en sagði ekki
neitt.
XIII.
Chiquita.
Daginn eftir fékk Kirk sér byssu og hélt á
veiðar. Pað sem komið hafði fyrir hann úti i
eynni, fanst honum nú líkast draumi. Gat það
verið, að hann hefði hlaupið svona óttalega á
sig? Var það satt, að hann hafði brotið af sér
hylli bezta vinar síns? Eins var hann sér þó
fyllilega meðvitandi, að hann þorði alls eigi að
líta framan í frú Cortlandt. Pess vegna vildi
hann komast eitthvað burtu, svo að hann gæti
jafnað sig í næði.
Nokkrum kílómetrum norðaustur af járn-
brautinni, var þykk skógarbrún, og þannig hélt
hann. En vegna þess að hann vissi, að það
var bannað, að bera vopn á götum borgarinnar,
hélt hann beint af augum yfir holt og hæðir.
Pað lifnaði nú óðum yfir honum, er hann vaf
kominn út á víðavang og er hann hugsaði
betur um æfintýr þeirra frú Cortlandt, fanst
honum afbrot sitt ekki vera eins alvarlegt og
tyrst í stað. Honum fanst, meira að segja, að
þau Edith mundu geta orðið góðir vinir aftur.
Hún var bæði vitur og reynd. En færi nú svo,
að hún vildi ekki fyrirgefa honum — nú þá
var ekki stærri skaði skeður en að þau urðu
að skilja og hann að verða sinn eigin herra.
Vegur hans lá yfir gróðursæl beitilönd með
smátjörnum og var þar talsvert af fuglum. Svo
kom hann inn í skóg og var svo heppinn að skjóta
þar dúfu. Svo kom hann út úr skógarbeltinu og
tók þá við beitiland og var þar fjöldi kúa.
Hinum megin við það beitiland var nýtt skóg-
arbelti og er hann kom þangað rakst hann á
stíg nokkurn og hélt nú eftir honum. Á báðar
hendur voru banangarðar, yamsakrar og aldin-
garðar, en að lokum kom hann þó inn í frum-
skóginn. Hann gekk nú marga kilometra og
var hræddur um að vera orðinn viltur, þvi að
allsstaðar voru gatnamót. Og hann hafði farið
marga króka.
Um hádegið kom hann fram í rjóður og af-
réð að snæða þar miðdegisverð. Bak við hann
var fjallshlið skógi vaxin, en framundan sá yfir
skógarbelti og lundi og hinum megin við það
var græn háslétta, flöt eins og gólf og mátti
líta þar mannabústaði hingað og þangað. Kirk
vissi, að þetta mundu vera sumarbústaðir.
Lengra í burtu sá fram til sævar. Var hann spegil-
fagur og langt í fjarska blánaði fyrir Perlueyjum.