Dagblað - 24.06.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Krossg-áta.
jjj i 2 3 ■ 4 5 §§
j§ H 6 B íjjjj
i 7 B 8 ii fi
9 fi 10
§j B j§ jjjj JJJ B H
12 13 14 jjjjl 15 16
jj§ 17 fi. 20 JJJ
jjj H 18 Hf jjj
fi 19 íjjjj 21
Lykill s
Niður: 2. Garðyrkjutól. 3. Bágindi. 4. Þefa. 5. ímyndun. 7.
Ávarp. 11. Að monta. 13. Illgresi. 14. Vegalengd. 15. Iðja. 16.
Konunafn.
Þvert: 1. Konunafn. 4. Veiðarfæri. 6. Rándýr. 7. Fóður. 8.
Trémylsna. 9. Tízka. 10. Mannsnafn. 12. Léreft. 15. Samkomulag.
17. Ránfugl. 18. Kuldi. 19. Myrkur. 20. Fiskur. 21. Vinnuvísindi.
Rakarastofa Einars J.
Jónssonar er á Laugaveg 20 B
Inngangur frá Klapparstíg.
1. fl. BIFREIÐ til leigu.
Sími 341.
Listaverki rænt. Margir munu
kannast við myndhöggvarann
fræga M. Rodin, sem látinn er
fyrir nokkrum árum. Hús hans
í París hefir verið gert að lista-
safni og þar úti í garði hefir
staðið eirmynd er hann nefndi
»Fyrsti maðurinn«. Mynd sú
var sex fet á hæð og vóg um
500 kg. — í fyrra mánuði réð-
ust þjófar inn i garðinn að
næturþeli, byltu myndastyttunni
niður og drógu hanaburtu
nokkra leið. Ætluðu þeir þá að
saga hana sundur í smá búta
og höfðu sagað af fæturna og
voru byrjaðir á vinstra handlegg.
En þá hafa þeir orðið hræddir
og hlaupið burt. — Myndin, sem
talin er með beztu listaverkum
Rodins, er stórskemd.
cÆálningarvörur:
Blýhvíta, Zinkhvita, Fernisolía,
Purkefni, Japanlakk.
Löguð málning.
Ódýrar en góðar vörur.
Yfir 120 tegundir af veggfóðri,
frá 45 aurum rúllan af
enskum stærðum.
Hf. Uiti & Ljós.
Sonnr járnbrantnkóng'slns.
— Hver veit nema þær birtist ef við bíðum
nokkra stund.
— Nei ég hefi tíðum biðið hér, en árangurs-
laust.
— En nú er ég alveg viss um, að það
hepnast. —
Er hún hrisli höfuðið, efablandin, bætti
hann við:
— Almáttugur! Viljið þér ekki bíða og sjá
þær? Ég er svo dauðuppgefinn, að ég verð að
leita að stað þar sem ég get tylt mér niður.
Henni vöknaði um hvarma og mælti:
— Pér eruð ekki hraustur, herra minn.
Hafið þér verið veikur?
— Já. — Nei, ekki svo mjög. Hann leiddi
hana að litlum laufskála. Ég hefi verið á dýra-
veiðum og bjóst ekki við fólki hér. Hvernig
stendur á því að þér dveljið hér? Ég hélt að
þessi skógarsetur væri auð um þetta leyti árs.
— Pér eigið kollgátuna. Enginn hefir hér
aðsetur. Ég er hér til þess að bæta fyrir synd-
ir mínar.
— Bæta fyrir! Pér?
— Já — og það er ekki broslegt, mælti hún, en
brosti þó með ávítunarsvip, svo hann varð stór-
hrifinn. Ég er vond stúlka og óhlýðin, því að
annars kæmi mér ekki til hugar að leyfa yður
að tala við mig eina. Pér eruð fyrsti maður-
inn, sem ég hefi talað svo lengi við, hr.
Anthony.
— Er það satt?
— Nú verð ég enn að gera yfirbót.
Hún stundi við og starði á hann sorgbitin.
— Ég skil ekki þessa yfirbót. Hvað hafist
þér að?
Hún greip í kjól sinn ósjálfrátt.
— 1 sex mánuði samfleitt verð ég að nota
þennan búning, á öðrum fegri er ekki völ. Mér
er einnig bannað að heimsækja fólk, og hingað
er ég send til þess að forða mér frá sollinum
og temja skap mitt:
— Pessi búningur hlýtur að vera mjög þungur.
— Voðalega! En ég var óstyrlát.
— Ekki fjarskalega.
— Jú, það var ég. Ég var óhlýðin við föður
minn, frænda minn og alla. í fyrsta sinn brann
eldur í augum hennar. — En ég vildi ekki
giftast.
— Nú skil ég. Yður hefir verið ætlað að
giftast einhverjum nauðug.
— Mér þykir vænt um hann. — — —
— Alveg rétt að gifta yður ekki. Fyrir alla
muni spyrnið á móti.
— Spyrnið á móti. Pau orð hefi ég ekki
heyrt síðan ég var í Baltimore.
— Pað er óttalegt að ganga að eiga þann