Dagblað - 29.06.1925, Síða 1

Mánudag
29. júní
1925.
1. árgangur.
122.
lölublað.
AÐ hefir, verið ákveðið að
halda kappreiðar hér upp
úr mánaðamótum, þær
stærstu kappreiðar, sem háðar
hafa verið hér á landi. Eiga þær
að standa í þrjá daga í röð og
verða veitt mikið hærri verðlaun
en áður hefir tíðkast. Má því
vænta þess, að menn spari nú
ekki að koma með gæðinga sína
þangað og að þetta verði merkis-
viðburður í sögu hestaræktar-
innar. Sennilega verður kapp-
reiðunum og að ýmsu öðri leyti
hagað öðruvísi en áður hefir
verið. Meðal annars má búast
við því, að brokkhestar, verði
reyndir og virðist það sjálfsagt
að þeim sé meiri gaumur gefinn
en verið hefir til þessa. Brokk-
hestarnir eru beztu ferðabest-
arnir og úthaldsbetri heldur enn
skeiðhestar eða töltarar.
Síðan kappreiðar voru vaktar
upp aftur hér í bæ, hefir áhugi
manna fyrir reiðhestarækt farið
mjög vaxandi og reiðhestar eru
hér nú mörgum sinnum fleiri
en fyrir nokkrum árum, og yfir-
leitt meira úrval. Það er hesta-
mannafélagiuu »Fák« að þakka
að menn geta yfirleitt leyft sér
þá ánægju að hafa reiðhesta hér
því að áður en það kom til
sögunnar, mátti slíkt heita nær
úgjörningur vegna.ýmissa ann-
marka.
íslendingar hafa löngum verið
hestamenn, og á hverjum bæ
hafa verið gæðingar, sem enginn
mátti koma á bak nema eig-
andinn. Sýnir það hvilíkt ást-
fóstur menn hafa haft á hestum
sínum. Hitt hafa menn síður
hugsað um, að bæta kynið og
ala upp reiðhesta til þess að
selja. Par sem hrossarækt er
mest, eru það venjulegast óreynd
og hálfþroskuð tryppi, sem eru
verslunarvaran. Selja menn þar
og kaupa köttinn í sekknum,
því að ekki verður dæmt um
hvert efni sé í hesti, fyr en far-
ið er að temja hann. Hefir þó
margt snillingsefni verið tekið
úr stóði, áður en það var flutt
um borð í skip. Og mörgum
ágætum hestefnum munu íslend-
ingar hafa tapað úr höndunum
á sér úr stóði.
Nú er hestamarkaður erlendis
að tregðast, og ætti því íslend-
ingum að vera það hvöt til
þess að efla reiðhestarækt, farga
eigi neinu ungviði, sem er af
góðu kyni, og er sjálfsagt að
hrossaræktarfélögin beiti sér fyr-
ir því. Og þetta er nauðsynlegt,
því að eftirspurn eftir reiðhest-
um eykst stöðugt hér innan-
lands, og enginn efi á því held-
ur, að fá mætti markað fyrir
íslenzka reiðhesta erlendis, t. d.
í Englandi. Pá kemur að því,
sem er aðalatriðið í þessu máli,
að bændur fá meira fyrir hesta
sína, því að stór munur hlýtur
að vera milli þess verðs, sem
nú er, og verðs á reiðhestum.
Gætu bændur því, sér að skað-
lausu, fækkað hrossastofninum,
en lagt meira kapp á það að
efla kynbæturnar. Verður það
drjúgt á metunum, og munu
menn bezt sjá það af reynslunni.
Frá aðalíuiuli
Éimskipafélagsins.
Hann var háður á laugardag-
inn eins og til stóð. Var Jóh.
Jóhannesson bæjarfógeti fundar-
stjóri. Var fundurinn allvel sótt-
ur eða af rúmlega 40°/o af at-
kvæðisbærum mönnum.
Arður af rekstri skipanna nam
425 þús. krónnm árið sem leið.
Efnahagur félagsins er talinn
þannig, að bókfært verð eigna
er kr. 3,053,417,57, en skuldir,
að meðtöldu hlutafé kr. 2,930,-
720,15.
Stjórnin lagði til að ársarður-
inn skiftist þannig: Ómakslaun
til stjórnar kr. 4500, ómakslaun
endurskoðenda kr. 3600. Yfir-
færist til næsta árs kr. 47,964,98.
Var það samþykt.
þá fór fram stjórnarkosning.
Áttu þessir að ganga úr stjórn:
Halldór Kr. Þorsteinsson,. Hall-
grímur Benediktsson, Pétur A.
Ólafsson, Árni Eggertsson. Voru
þeir allir endurkosnir og auk
þess Baldvin L. Baldvinsson
sem var í kjöri á þessum fundi.
Endurskoðandi var endurkosinn
Þórður Sveinsson, og til vara
Guðm. Böðvarsson kaupm.
— Stjórnin lét ársskýrslu
sinni fylgja yfirlit yfir 10 ára
hag félagsins og er hún að
mörgu leyti fróðleg og sýnír
glögglega hvernig félaginu hefir
verið sljórnað og við hvaða erfið-
leika það hefir átt að stríða.
JBamigæz la.
það hefir löngum kveðið við
hjá andbanningum hér heima
og erlendis, að bannlög væri
óframkvæmanleg. M. a. sökum
þess, að banngœzlan gæti aldrei
komið að neinu verulegu haldi,
það yrði altaf farið framhjáhenni
og í kringum lögin á ótal vegu.
Er sem þeim, og þá eigi sízt lög-
fræðingum þeirra, virðist að um
bannlög eigi við hið fornkveðna,
að þar sé vegur undir og vegur
yfir, og vegur á alla vegu. Má
og vel vera að svo sé fyrir þeim,
sem vegvísir eru með afbrigð-
um. Og er það ómetanlegur eig-
inleiki lögfræðingum. Má einnig
vera, að þeir líti svo á og lifi
þar eftir, að þar sem allir vilja
fela, er enginn vandi að stela,
og þess vegna sé bannlagabrot-
in svo auðveld, að allflestir sé
fúsir til að breiða yfir þau.
Virðast þeir hafa þessa góðu
trú á meðbragðrum sínum og
bera fylsta traust til þeirra í
þessum efnum! — Þeir voru
þvi eigi seinir að spá því, að
t. d. Ameríkumenn myndi fljótt