Dagblað - 29.06.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
ur par kept um glímubelti f. S. í'
og Stefnuhorniö.
Donro, aukaskip Sameinaða, fer
frá Kaupm.höfn 1. júli hingað til
Reykjavikur. Kemur við í Vestm.-
eyjum.
ísland fór héðan til útlanda í
gærkvöldi. Meðal farpega voru:
greifafrú Karen Grote trúboði, frú
Havsteen, Ásgeir Ásgeirsson, Einar
Arnórsson, Álexander Jóhannesson
dr. phil., Hannes Thorsteinsson
bankastjóri, Kristján Siggeirsson
kaupm. og frú, Karl Olgeirsson
kaupm., Sigurður Kristinsson fram-
kvæmdastj., Garðar Gíslason kaupm.,
Ólafur J, A. Ólafsson kaupm., August
Flygenring kaupm., Gísli Johnsen
konsúll og frú.
Samsæti var Erik Struckmann
haldið i gær á Hótel ísland. Var
pað Listvinafélagið og Dansk-is-
lenzka félagið, sem gengust fyrir
pvi. Struckmann sigldi með íslandi
í gærkvöldi.
Hurðir,
okaburðir, til Sölu. Afgr. v. á.
Verði vanskil á
útburði Dagblaðsins, eru kaup-
endur beðnir að tilkynna það
strax í síma 744.
Oskið þér
að komast í kynni við norskar stúlknr og karlmenn?
Við fáum stöðugt margar fyrirspurnir frá meðlimum vor-
um, að koma i kring sambandi við íslenzkar stúlkur og karl-
meun á íslandi, og við bjóðum þvi öllum, að gerast meðlimir
í bréfaviðskiftafélagi okkar.
Kostar aðeins kr. 2,00 á ári.
Sendið kr. 2,00 ásamt nafni yðar, aldri og heimilisfangi,
og við komum yður í samband við mentaðar norskar stúlkur
og karlmenn, sem eru meðlimir í félagi voru. Margir hafa
eignast kunningja á þennan bátt. Mjög skemtilegt. Nöfnin
verða ekki birt.
Skrifið í dag.
Kupou
Oslo Korrespondanceklnb
Box 615. Oslo. Norge.
Undertegnede önsker at bli mediem av klubben. Vedlagt fölger kr. 2,00.
Navn________________________________
Adresse_____________________________
Alder ______________________________
(Skriv Tydelig).
r
Sonur járnbrautakóngsInB.
hlýlega, en glottandi við hlið hinnar ægilegu
Barbadoskonu. Hann gekk í leiðslu og tók
naumast eftir sólbjörtu landinu framundan, því
bjarta hans var þrungið hrifningu og sælu, sem
ætlaði að gera útaf við hann algerlega, því
lengra sem leið. Hann varð sem örvita. Honum
fanst hann þurfa að hrópa hástöfum. Hún bar
nafnið Chiquita. Hann marg endurtók nafnið
við hvert skref. Var nokkurt nafn undir sól-
unni fegra? Var nokkur skógardís yndislegri?
Og rödd hennar, svo heillandi og hljómskær,
en hikandi, ómaði í eyrum hans. Hvernig gat
mannleg rödd gert svo mjúkt og spilandi fjör-
ugt mál þetta, sem var hið stirðasta í heimi?
Hún hafði kallað hann Senor Antonio og
boðið honum að koma aftur á morgun. Skyldi
hann vilja þiggja þaö? Honum fanst bara að
hann mundi ekki geta beðið til morguns.
XIV.
Lokaðir vegir.
I*egar Anthony vaknaði næsta morgun, fanst
honum sig hafa dreymt alt það sem gerðist
daginn áður og var lengi að átta sig á því að
það hafði ekki verið draumur. Og hann átti að
fá að heimsækja Chiquitu í dag!
Hann flýtti sér á fætur.
Þau Cortlandts-hjónin voru ekki komin á
fætur, svo að hann snæddi einsamall. Þegar
hann svo á eftir gekk út á veröndina til þess
að reykja, beið Allan þar eftir honum eins og
vant var.
— Veidduð þér nokkuð í gær? spurði hann.
— Já, og ég fer á veiöar í dag aftur.
— Það er mesti sægur dýra í skógunum, en
það er ekki hlaupið að því að finna þau. Ég
fer með yður í dag til að leiöbeina yður.
— Alls ekki, ég fer einn.
— Æ, nei, herra minn!
— Æ, jú, herra ;minn. Mér vildi einu sinni
sú skyssa til að skjóta mann, sem var með mér
á veiðum og varð það honum að bana.
En Allan var ekki á því að láta telja sér
hughvarf:
— Ég skal altaf ganga á eftir yður.
— Mér þætti gaman að hafa þig með, en ég
þori það ekki vegna þess að ég er svo mikill
gapi með byssu.
— í*á megið þér alls eigi fara einn. Yður gæti
orðið eitthvað á. Ég skal herma eftir fuglunum
og fá þá til að koma í skotfæri.