Dagblað - 30.06.1925, Síða 1

Þriðjudag
30. júní
1925.
1. árgangur.
123.
iölublað.
ÐI víða í borgum erlendis
mun vera til félagsskapur,
sem setur sér það mark-
mið, að hafa hönd í bagga um
það alt, sem við kemur ytra
útliti borganna. Félagsskapur
þessi kemur með frumkvæði að
ýmsu, svo sem hvernig skuli
hagað götum og torgum, hvar
skemtigarðar eiga að vera, eða
hverjar breytingar skuli gerðar
á skemtigörðum og göngubraut-
um; enn fremur á hann að sjá
um það, að bæjarstjórn geri
ekki nein afglöp um húsa-
smíði, og ótal margt er það
fleira, sem slíkur félagsskapur
hefir með höndum. Hann er
bæði í senn nokkurs konar
ráðgefandi nefnd bæjarstjórna, !
og einnig settur bæjarstjórn til
höfuðs.
Þeir, sem athugað hafa,
hvernig margt hefir gengið hér
á tréfótum hjá bæjarstjórn
Reykjavikur á undanförnum ár-
um, ættu að geta fallist á það,
að full þörf væri slíks félags-
skapar hér í bæ. Enda mun
því máli hafa verið hreyft fyrir
nokkuð mörgum árum, að
koma slíkum félagsskap á fót.
En þá var það eigi tímabært,
því að menn höfðu yfirleitt
ekki áttað sig á því, hvert gagn
hann gæti gert. Nú er öðru
máli að gegna, og vantar nú
ekki nema áhugasama borgara,
karla og konur, til þess að
hefjast handa og koma félags-
skapnum á. Petta væri mjög
þarft verk, því að mörgu góðu
gæti það komið til leiðar, og
enginn efi á þvf, að starfsemi
félagsskaparins yrði vinsæl
meðal bæjarbúa.
Hver vill beitast fyrir sam-
tökum til slíkrar félagsmynd-
unar ?
Honum mundi margur mað-
ur í bænum þakklátur f fram-
tíðinni, því að þótt bæjarstjórn
geti verið vel skipuð, þá skortir
hana jafnan tilfinnanlega áhuga
um þessi málefni, meðan svo er
sem nú, að bæjarfulltrúar eru
valdir með tilliti til politiskra
skoðana eingöngu. Félagskapur-
inn á ekki að vera politiskur.
Hann á aðeins að hugsa um
bæjarmál og hann getur því
gjarnan látið til sín taka bæjar-
stjórnarkosningar. Þeim mun
léttara verður starf hans sem
bæjarstjórn er betur skipuð
áhugamönnum um það sem
horfir til umbóta um útlit bæj-
arins og skipulag.
Stórstákuþingið
hófst í gær með guðsþjónustu í
Dómkirkjunni. Sr. Gunnar Bene-
diktsson prédikaði og deildi
mjög á þjóðina, og ekki sizt
Templara, fyrir undanhald í
bannmálinu.
75 fulltrúar voru mættir við
þingsetninguna, og er von á
fleirum, og er sagt, að koma
muni fulltrúar frá öllum stúk-
um á landinu, nema e. t. v. 2
á Austfjörðum.
Er þetta langfjölmennasta Stór-
stúkuþingið sem haldið hefir
yerið og mun þar nokkru um
valda að Norðlendingar leggi
töluvert kapp á að halda stjórn
reglunnar norðanlands áfram og
fylgja Vestfirðingar og Austfirð-
ingar þeim að málum. Aftur á
móti mun Sunnlendingum vera
það kappsmál að fá stjórnina
aftur hingað suður, og má ekki
enn á milli sjá hver flokkurinn
er sterkari.
— Eftir setningu fyrsta fund-
ar mintist stórtemplar andláts
Sigurðar Eiríkssonar regluboða
og stóð allur þingheimur á með-
an. Síðan var samþykt í einu
hljóði að hann yrði jarðaður á
kostnað góðtemplara-reglunnar.
Meðal fulltrúa er sitja þingið
eru þessir prestar: séra Björn
Porláksson Dvergasteini, séra
Pórður Ólafsson Söndum, séra
Guðm. Guðmundsson Isafirði,
séra Gunnar Benediktson Saur-
bæ, séra Magnús Guðmundsson
Ólafsvík, séra Halldór Kolbeins
Flatey, og séra Árni Sigurðsson
fríkirkjuprestur.
Eiga prestarnir skilið að
þeirra sé sérstaklega minst fyrir
það að þeir skilja svo vel köll-
un sina að láta sig miklu skifta
jafn göfugt mál og bindindis-
málið er. Og munu þeir allir
teljast til ákveðnustu bannmann-
anna.
Öxnafellsundrin.
Eftir
Sleingrím Matthíasson lækuir.
]Ör ársskýrsln héraðslæknisins 1924.
Jeg get ekki gengið fram hjá
því að minnast á keppinaut, sem
á þessu ári hefir náð mikilli lýð-
hylli í þessu hjeraði og síðan
víðsvegar um land. Það er hinn
svonefndi Öxnafellslæknir.huldu-
maðurinn Friðrik, sem enginn
hefir greinilega séð nema hin
skygna bóndadóttir í Öxnafelli.
Sjúklingar koma til hennar eða
skrifa henni um sjúkdóm sinn
eða senda henni simskeyti og
hún talar við Friðrik. En hann
líknar fólkinu á undursamlegan
hátt. Margir verða hans varir
þegar lækningin kemur, þannig
að straumur fer um þá allra
snöggvast og batnár stundum
um leið, en aðrir finna engan
straum og batnar eða batnar ekki.
En sumir, sem bráðfeigir eru,
deyja þrátt fyrir alt. »Ekki verð-
ur feigum forðað!« Pví verður
að skjóta hjer inn í, að stúlkan
í öxnafeili, Margrét, er af öllum
kunnugum sögð bæði greind og
sérlega vönduð og ætti skilið
meiri laun en hún hefir hingað
til fengið hjá þeim, sem bún
hefir leitast við að bjálpa til að
öðlast hjálp.