Dagblað - 04.07.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Valtýr sonur Helga Valtýssonar
lífsábyrgðarstjóra, var einn af far-
þegum á »Lyra« síðast. Fór hann
til Noregs til þess að inna þar her-
skyldu af hendi.
íslandsbanki. Árið sem leið mink-
uðu skuldir viöskiftamanna um 3
miljónir, en innlög jukust um 1.8
milj. Viðskiftaveltan var 82 milj.
meiri en árið á undan.
íþróttaleiðangnr frá íþróttafélagi
Reykjavíkur fór héðan með Botníu
í gærkvöld, vestur og norður um
land. 6 karlmenn og 8 stúlkur eru
í förinni undir stjórn Björns Jak-
obssonar leikf.kennara. Fimleika-
sýningar mun fiokkurinn halda á
ísafirði, Akureyri og Húsavík og
munu stúlkurnar haida sjóleiðina
þaðan suður nm. Karlmennirnir
halda ennfr. sýningar á Austfjörð-
um og fara þaðan landveg til Reykja-
vikur.
Kappreiðarnar. Milli 20 og 30 hest-
ar verða reyndir á morgun, þar af
margir nýir gæðingar, sem aldrei
liafa sézt hlaupa hér fyr.
ltotnia fór héðan í gærkvöldi til
Norðurlands og var fjöldi farþega
með skipinu: Ólafur Proppé kon-
súll og frú, Gunnar Schram stöðv-
arstjóri á Akureyri, frú Sara Por-
steinsdóttir, Pórður Sveinsson kaup-
maður, Svavar S. Svavars umboðs-
sali, Guðm. Guðmundsson verslun-
armaður, Guðjón Samúelsson húsa-
gerðarmeistari, Robert Smith heild-
sali, Sigurður Briem póstmeistari
og frú, ýmsir af fulltrúum stór-
stúkuþingsins, leikfimisflokkar karla
og kvenna frá í. R.
Mikil úrkoma. Siðan i gærmorg-
un hefir úrkoma verið hér í Reykja-
vík 8.9 mm. Var þó aldrei stórrign-
ing, en rigndi jafnt og þétt.
Framkvæmdanefnd Stórstúkunnar
fyrir næsta ár, er hin sama og áð-
ur var, ncma hvaö Sigurbjörn Á.
Gislason cand. tlieol. kom í stað
Sigurðar Kristjánssonar kaupmanns
í Siglufirði, sem stór-fréttaritari.
Heimili Stórstúkunnar verður á
Akureyri næsta ár. Sumir vildu eigi
halda næsta þing fyr en eftir tvö
ár, en það var felt og á að halda
næsta þing hér í Reykjavík að
sumri.
Úr ýmsum áttum.
Inntlutningnr Breta. Þrátt
fyrir hinn geisi mikla iðnað sem
verið heíir í Bretlandi, voru
fluttar þar inn, árið sem leið
iðnaðarvörur fyrir 300 miljónir
Sterlingspunda. 1 ár horfir enn
ver fyrir brezka iðnaðinum,
sérlega fallegt iirval með
gódu verði nýRomid
w
i
Austurstr. 1.
% G. Giilaipn á Co.
því að verksmiðjur fækka starfs-
fólki sinu stöðugt. Er ekki að
furða þótt Bretum lítist iskyggi-
lega á þetta, því að jafnframt
minkandi framleiðslu ter at-
vinnuleysi í vöxt.
Kanada hefir í hyggju að
senda varðlið norður til eyja
þeirra er liggja í Pólarhafinu
fyrir norðan meginlandið. Er og
mælt, að Kanada ætli að krefjast
þess að fá eignarrétt á öllum
eyjum og löndum er kynnu að
finnast þar fyrir norðan og alla
leið að pólnum;
Sonnr járnbrnntakóngslns.
það er alveg útilokað hér. Ungur maður fær
aldrei að vera einn með stúlku. Pegar hann
heimsækir hana, verður hann að biðla til allrar
fjöldskyldunnar, ef ég mætti svo að orði kveða.
En það líkar okkur ekki, vegna þess að við
eigum altaf í stríði við tengdamæðurnar. Pað
eru ekki margir menn í Bandaríkjunum, sem
mundu vilja kjósa sér konu, aðeins með því
að benda á hana, eins og þegar maður bendir
á einhvern hlut í búð sem maður vill kaupa.
Kirk fór nú að skiljast það hve fráleitt það
hefði verið að áliti stúlkunnar, að hann skyldi
dirfast að biðja um leyfi til að heimsækja hana.
Hamingjan góða, mikill dæmalaus auli hafði
hann veriö! Hann íéll alveg í stafi og blöskraði
þeir erfiðleikar, sem nú birtust honum. Svo
vaknaði hann sem af svefni við það að Cort-
landt sagði:
— Á morgun eigið þér að byrja að vinnal
— Hvað segið þér? hrópaði Kirk. Ég get
ekki byrjaði að vinna á morgun! Pað er ómögu-
legtl Ég ætla að fara á veiðarl
Cortlandt leit gletnislega til hans:
— Ég sagði það ekki. Ég sagði að Runnels
hefði símað og sagt að þér gætuð byrjað að
vinna hinn daginn? Hvað er að yður? Hafið
þér fengið veiðisótt, eða viljið þér ekki
vinna?
— Nei, nei, það var misskilningur. Auðvitað
vil ég byrja að vinna sem allra fyrst.
— Pað er rétt, mælti Cortlandt, því fyr því
betra. Góða nótt og gangi yður vel á morgun.
Kirk var hálfdaufur í dálkinn er hann lagði
á stað morguninn eftir. Hann vissi að þetta var
seinasta fridagur sinn og ef hann hitti ekki
stúlkuna í dag, þá gat liðið langur tími þangað
til að fundum þeirra bæri saman. Og vegna
þess, sem hún hafði sagt um trúlofun sína, þá
gat hver dagurinn verið dýrmætur.
Ailan morguninn beið hann i skjóli skamt
frá lundinum, en engin mannleg vera sást þar.
Svo kom steypiregn og varð hann þá að leita
sér skjóls í palmakofanum. Meðan hann var
þar tók hann þá föstu ákvörðun, að hann skyldi
ekki hverfa aftur fyr en hann vissi hvar stúlkan
ætti heima og vissi einhver deili á henni. En
aftur varð hann fyrir vonbrigðum. Stigurinn lá
í gegn um rjóðrið og út í mýrarnar og hvarf
þar. Og í stað þess að sjá eitt hús, blöstu þrjú
við honum og snéru öll bakhlið við honum.
Hann hélt heim að því húsinu er næst var.
Það var hrörlegt mjög og voru þar mörg úti-
hús á víð og dreif innan um aldintré og vín-
viðarrunna. Pað var auðséð að húsið var í eyði,
því að hlerar voru fyrir öllum gluggum. Hann
barði þó að dyrum, en enginn svaraði, nema