Dagblað - 10.07.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
M.s. Skaftfellingur
hleður til Öræfa (Ingólfshöfða), Hvalsíkis,
Skaftáróss, Víkur og Vestmannaeyja (ef rúm
leyfir) í dag (föstudaginn 10. þ. m.)
Þetta verður síðasta ferðin á þessu sumri til Ingólfshöfða og
Hvalsikis.
Flutningur afhendist nú þegar.
Nic. iíjariiason.
ust töluvert. Ekki eru meiöslin tal-
in hættuleg samt og leiö þeim hjón-
um eftir öllum vonum í morgun.
Botnvörpungrarnir. Til Viðeyjar
kom Austri í gær með 56 tn. lifrar.
Kári Sölrnundarson kom þangaö í
fyrradag með 84 tn.
Fimtngnr er í dag Sigurður Hall-
dórsson trésmiðameistari, Pingholts-
stræti 7.
Ferðnmennirnir ameríksku voru ó-
hepnir með veður í gær. Tveir hóp-
ar fóru til Þingvalla og mátti þar
heita regnlaust, en dimt yfir. í dag
verður farið um nágrennið og til
Pingvalla. Skipið fer héðan í kvöld.
Skaftfellingnr er á förum til Ing-
ólfshöfða og Skaftáróss og tekur
einnig vörur til Víkur og Vestmanna-
eyja, meðan rúm leyfir. Gert er ráð
fyrir að hann fari héðan í kvöld.
Lausn á krossgátu i 124
tbl. Dagblaðsins, 1 júlí: Niður:
2 Ár. 3 Raf. 4 Ugð. 5 Pá. 6 Nál.
9 Más. 12 Tveir. 13 Símon. 14
Löm. 16 Orð. 17 Eir. 19 Kál.
23 Kýr. 24 Már. 25 Her. 26 Rjá.
27 Bú. 28 Ar.
Þvert: 1 Sár. 4 Ups. 7 Rangá.
8 Fáð. 11 Át. 13 Sé. 14 Lín. 15
Svo. 17 Erl. 18 Höm. 19 Kið.
20 Ár. 21 Mok. 22 Ný. 25 Hár.
27 Berja. 29 Múr. 30 Ári.
Ný frumefni.
Tveir ungir þýzkir vísinda-
menn, ungfrú Ida Tacke og dr.
W. Noddack hafa nýlega fundið
tvö frumefni sem ekki hafa þekst
áður. Annað þeirra nefna þau
»masurium« ( í minningu hins
fræga sigurs, er Hindenburg
vann á Rússum hjá Masurísku-
vötnum) en hilt »rheníum« í
höfuðið á »þýzku Rín«. Frum-
efni þessi fundu þau í málmum,
svo sem Columbium, gadolinite
og þó sérstaklega í óhreinsaðri
platinu, en ekki nema óendan-
lega litið. Verður enn ekkert um
það sagt hverja þýðingu þessi
uppgötvun kann að hafa, en
rannsóknum er haldíð áfram.
Pað er talið, að svo lítið sé af
þessum frumefnum í jörðinni,
að þau sé ekki nema 1 miljón
miljónasti hluti hennar.
Bindindisþing. Kristilegt al-
heims-bindindisfélag kvenna hélt
nýlega þing í Edinborg. Á það
þing komu 120 fulltrúar vestan
um haf með sama skipi og er
talið að það sé sá stærsti bind-
indismannaflokkur, sem nokkru
sinni hafi farið yfir Atlanshaf.
Sonnr járnbrantnkéngaliig.
við því að hitta einhvern kunningja. Hann ráf-
aði um torgið og gekk fram hjá húsum heldri
mannanna, skimaði alt í kring um sig og hler-
aði eflir því hvort hann heyrði eigi stúlkurödd
eða hlátur, sem hann kannaðist við. En það
urðu vonbrigði og seint um kvöldið fór hann
svo að hátta og var i heldur daufu skapi. Um
nóttina dreymdi hann Cbiquita éins og vant var.
Svo leið og beið og þá tók honum að leiðast.
Honum tókst alls eigi að fá neinar fregnir af
Cbiquila og enga gat hann umgengist af sam-
verkamönnum sínum. En eitt kvöldið fær hann
miða frá Edith Cortlandt og biður hún hann
að heimsækja sig.
Hann hafði sízt af öllu búist við þessu, en
honum þótti þó vænt um það. Hann hafði ekki
ætlað sér að troða hana um tær, en als hún
óskaði að hann kæmi til sín, þá gat verið að
þau gæti orðið eins góðir vinir og áður. Og
þess æskti hann innilega.
Klukkan átta kom hann til gistihússins.
— Þér verðið að gæta þess að nú er ég
verkamaður, mælti hann um leið og hann
heiisaði henni. Og mér er kent það að standa
með húfuna í hendinni og «bugta« mig beygja
þegar ég á tal við konu. Þér verðið því að
fyrirgefa þótt ég sé óframfærinn.
Hún tók ekki undir þetla og á svip hennar
mátti sjá, að hana langaði ekkert til þess að
gera að gamni sínu.
— Ég býst við að yður þyki það undarlegt
að ég skydi gera boð eftir yður, mælti hún eftir
stundarþögn og Kirk þóttist þegar heyra það á
málróm hennar, að eigi væri enn um heilt
gróið á milli þeirra. Ég hefi komist að nokkru
sem yður varðar og finst réttast að skýra yður
frá því.
— Þakka yður fyrir, mælti Kirk. f*að var
fallega gert af yður.
— Pér verðið að skilja mig rétt, mælti hún.
Þér skýrðuð mér svo hreinskilnislega frá æfisögu
yðar, að mér finst ég hafa skyldu til þess að
vera hreinskilin við yður. Ég hefi uppgötvað
hver Jefferson Locke er.
— Er það satt? hrópaði Kirk. Þetta kom
mjög fiatt upp á hann, þvi að satt að segja
hafði hann alveg gleymt Jefferson Locke.
— Hann heitir réttu nafni Frank Wellar og
er glæpamaður. Hann var skrifstofuþjónn hjá
miðlara nokkrum i St. Louis og strauk þaðan
með nær 80 þúsund dollara í peningum.
— Hamingjan góða! hrópaði Kirk. Hvernig
hafið þér komist að þessu?
— Ég sá það í New York blöðunum — þau
komu í dag.
— Hefir hann verið tekinn fastur?